Eimreiðin - 01.05.1914, Blaðsíða 45

121
verð fyrir brúði sína, mund. En brúðurin fær heimanfylgju og
stundum mundinn að auki.
Maðurinn á konu sína og getur sett hana í skylduvinnu hjá
öðrum, en ekki nema í 3 ár.
Ef kona brýtur hjónabandið, þá skal binda hana og mann
þann, sem hún hefir haldið við, og' kasta þeim í vatn. — En
129. gr. bætir við, að maðurinn geti fyrirgefið konu sinni og
konungurinn þræli sínum (o: þegni sínum). — Ef þau eru staðin
að verkinu, þá er hegningin viss. En ef aðeins grunur leikur á
konunni, þá skal hún stökkva í vatn. Og gildir þá guðsdómur.
Ef hún sekkur, þá er hún sek. En ef hún flýtur, þá er hún
saklaus, því fljótsguðinn vill eigi taka hana. Galdraskírslur á
miðöldunum vóru gagnstæðar í þessu efni: Menn trúðu því, að
kerling sú, sem flaut á vatni, væri galdrakerling. Ef maður sak-
ar konu sína að ástæðulausu um ótrygð, þá má hún frelsa sig
með eiði og fara aftur heim til föður síns.
Pað er hægur vegur fyrir manninn að skilja við konu sína.
Hann þarf eigi annað en að reka hana burtu. En hann verður
að gefa konunni bæði heimanfylgju og mund. Börnin fylgja
móðurinni. Ef þau eru frumvaxta, þá fær hún bróðurhluta og
getur gifst unnusta (»hjarta-mannii) sínum. Barnlaus kona fær
og eign með sér heim aftur. En siðlaus kona fær enga eign við
skilnaðinn. Pað má jafnvel gera hana að ambátt. Ef konan er
sjúk, þá skal maðurinn standa straum af henni eða senda hana
heim með heimanfylgju.
Konan getur heimtað skilnað, ef maðurinn er lengi burtu í
hernaði, ef hann yfirgefur hana og ef. hann gegnir eigi hjúskapar-
skyldum sínum. Hún fær heimanfylgju.
Móse-lögin heimta eigi fastákveðið einkvæni, en leyfa stundum
tvíkvæni að minsta kosti (5. Mós. 21, 15 —17). Bæði Móse og
Hammúrabí hegna konum fyrir brot í hjónabandi sínu, en mann-
inum að eins fyrir brot á hjónabandi annars manns. Konan má
að eins hafa einn mann, en maðurinn getur haldið við fleiri konur.
Konan hefir þannig eftir gömlum hugsunarhætti minna frelsi en
maðurinn. Frá kristilegu sjónarmiði mundu menn heldur segja:
Konunni eru settar strangari siþferðisreglur en manninum.
Hammúrabí ber meiri umhyggju fyrir fjárhag konunnar en
Móse, og ver rétt hennar í því efni. Það er vottur þess, að þjóð-
félag Hammúrabís hefir meiri menningarþroska en þjóðfélag Móses.