Eimreiðin - 01.07.1919, Síða 26

154
»LJÓS ÚR AUSTRI«
IEIMREIÐIN
nöfn þeim til stuðnings, sem halda, að maður sé hrokk-
inn upp af standinum eða brjálaður, ef maður hugsar eða
hreyfir sig eitthvað öðruvísi en afi og amma. Og hver veit
nema Yoga haíi átt drjúgan þátt í að gera þessa einstak-
linga meiri en oss. En Vesturlandabúar ná auðvitað naum-
ast eins langt i þessum efnum sem Indverjar, þar sem
staðhættirnir eru miklu betri og viðleitnin liggur svo að
segja í blóðinu.
Yoga er reist á alt annari grundvallarskoðun á mann-
eðlinu og umheiminum heldur en vestræn íþróttakerfi.
Þeim er yfirleitt hreykt upp á þeirri flasfengnu staðhæf-
ingu, að maðurinn sé líkami, samstarf skynrænna krafta.
Yoga segir aftur á móti: maðurinn er »andi«, sem býr í
og stjórnar skynrænum líkama. Á þessari staðhæfingu eða
öllu fremur þekkingu er alt Yoga-kerfið reist. Yoga leggur
með öðrum orðum megináherzluna á þroskun andans sem
stjórnanda efnisins. Af þessum gagnólíka skilningi leiðir
hinn mikla mun vestrænna líkamsæfinga og Yoga.
Vestrænar likamsæfingar eru fólgnar í vissum vöðva-
hreyíingum, ati, sem oft er frábærlega barbariskt og smekk-
laust, eins og t. d. grísk-rómverska giíman og fótboltinn,
sem er orðinn landlæg plága hér í kveldroðarykinu á
Melunum og sýnir, hverjir dauðans aumingjar vér erum
enn í þekkingu og æðri og fínni menningu. Jafnæsandi
óhemjuskapur hermstytr^ekki að eins og útslítur kröftum
þeirra, sem halda honum uppi, heldur tryllir hann jafn-
vel fjölda fólks, sem lítið má missa, frá rósemd og skyn-
samlegu viti. í margar þessar ánalegu hreyfingar fer óguð-
lega mikil orka forgörðum. Þær eru blátt áfram óhag-
rænar, miðað við nýtni náttúrunnar og nirfilsskap þjóðar-
innar í garð þessara fáu vgsalinga, sem hafa lagt sig niður
við að hugsa. Menn láta eins og óðir, ef þeir vita af renn-
andi fossmigu einhvers staðar uppi á öræfum, hafa ekki
flóafrið fyr en þeir hafa umturnað henni í mykju og hluta-
bréf. En mannlegur máttur er látinn fara út um hvipp-
inn og hvappinn í allskonar fettur og brettur, pat og stapp,
sem ekkert vit er í. »Titan« ætti þó að sjá sóma sinn í
að vinna skít úr honum eins og fossaflinu. Þetta og annað