Eimreiðin - 01.07.1919, Síða 46

174
FRIÐUR
[EIMREIÐIN
er lang stærsta sporið, sem stigið hefur verið í einu i átt-
ina til sambræðslu allra þjóðerna og þess, að gera alla að
heimsborgurum.
Hvort það á hinp bóginn sé nokkuð að því, eða hvort
það sé ekki miklu heldur framför frá því sem er, það
liggur fyrir utan umræðuefnið hér. Eg geng nú út frá því
hér, að vér viljum í bráðina geyma þjóðerni vort og tungu,
og eiga land vort og gæði þess, búa á heimili voru án
íhlutunar annara.
Hér vofir hættan yfir. Hún er svipuð eins og fyrir feitt
lamb i nánd við úlfahóp. Hún stafar af gæðum landsins
og græðgi nágrannanna.
Það er lítill vandi að finna ráð gegn þessari hættu. Þar
geta ýmsar leiðir verið öruggar. En það er gífurlegur vandi
að framkvœma þau ráð og feta þær brautir. það er ekki
vitsmunapróf, sem íslenska þjóðin á í vændum, heldur
siðferðisþrekraun. íslenska þjóðin á óefað menn, sem hafa
nóga vitsmuni til þess að sjá færar leiðir gegnum skerja-
garðinn fyrir stafni. En á hún menn með því siðferðis-
þreki, sem þarf til þess, að ganga hiklaust með fánann
við hún, þótt gull og grænir skógar séu í boði ef af er
slegið? Og kann hún að nota þá menn og fylkja sér
undir fána þeirra, ef til eru?
Ur þessu verður skorið á næstu árum. Og hér er teflt
djarft tafl, tafl um líf og dauða fyrir íslenskt þjóðerni.
Takist þjóð vorri þetta verk, sem nú er fyrir hendi, takist
henni að »byggja út« fossa sina og koma hér á fót stór-
feldum fyrirtækjum, takist henni að hagnýta fiskimiðin,
og verða ef til vill stöð í miðju hafi milli gamla og
nýja heimsins, og vernda samt þjóðerni sitt og tungu, þá
má hún vel vera upp með sér.
Þá, en fyr ekki, býr hér á þessu fagra landi frjáls og
fullvalda íslensk þjóð. M. J.