Eimreiðin - 01.07.1919, Síða 54

182
FRESKÓ
[EIMREIÐIN
ganga eftir henni með grasið í skónum, og uppskera ekk-
ert annað en vonbrigði og tál.
Nú hefi eg sagt yður mína skoðun með fullri hrein-
skilni. Breytið svo eftir bestu vitund. Eitt langar mig til
að vita: Haldið þér, að eg hafi spilt fyrir yður með því
að senda Renzo til Milton Ernest?
Eg þóttist vita, að hún mundi gera honum málarastarfið
erfitt. En hitt datt mér ekki í hug, að hún liti við þess-
um manni fremur en lækninum sinum eða prestinum.
Hefi eg gætt þess of lítið, hvað fagurt andlit og »ónyx-
augu« mega sín?«
Hertoginn af Kingslynn, Milton Ernest til hr. Hollys,
Róm:
»Nei, ekki get eg skilið að nein hætta stafi af ítalska
piltinum. Hann sýnist vera alveg sokkinn niður í vinnu
sína. Mér þykir vænt um hann. Hann er einstaklega lað-
andi, en hann er hvorki bjáni né fífl. Hann sýnist vera
fádæma drambsamur betlari, og sneiðir hjá okkur eins og
hann getur. Hann er víst heldur bágborinn að efnum. En
það er yður nú án efa kunnugt um.
Esmée gæti þá alveg eins farið að verða ástfangin af
fjósamanninum sínum eins og honum. Eg vil ekki, þrátt
fyrir ráðleggingar yðar, sleppa allri von. En eg veit, að
þér farið með sannleika í þessu. Hún gefur sig lítið að
mér, en þegar hún hættir að gefa öðrum gaum, þá kem
eg. Eg kann ekki að klæða tilfinningar mínar í glæsilegt
málskrúð frammi fyrir henni, og eg get ekki heldur sent
henni annað eins augnaráð eins og ítalinn gerir, þegar
hann er að lesa Tassó fyrir þær, en eg vildi alt leggja í
sölurnar fyrir hana, og engin önnur kona er til í víðri
veröld, sem eg þrái. Hún' kann að hafa einhverja ókosti,
en eg sé þá ekki. Hún má fara með mig eins og skítugan
skó. Samt elska eg hana og mun elska alla æfi.«
Hr. Hollys til hertogans af Kingslynn:
sÞér eruð hetja, Vic. minn góður! En konur hirða ekki
um trygð, og þær fara reyndar með tryggu dýrkendurna
eins og skítuga skó. Stundum dettur mér það í hug, að
það sem þyrfti væri, að fara með hana sjálfa eins og