Eimreiðin - 01.07.1919, Side 55

EIMREIÐIN)
FRESKÓ
183
skítugan skó. Einkennilegt lundarfar, en þó mun það vera
svona. Eg hefi heyrt margt sagt um skarpskygni ástar-
innar. En hvað sem um það er, þá hefi eg aldrei séð
ástina nema steinblinda, eins og tíu þúsund leðurblöðkur
væru vafðar saman í einn stranga, og svo mun og vera
um yðar ást. Guð blessi yður, góði ungi vinur, og hafið
gamla ráðið: Vogun vinnur, vogun tapar. Ó að yðar vogun
yrði sigursæl!«
Hertoginn af Kingslynn til hr. Hollys, Róm (símskeyti):
»Eg rendi færinu og dró . . . gjörð! Hún vildi ekki einu
sinni hlusta á mig augnabliksstund! Eg fer á fílaveiðar.
Er á förum. Skrifið mér til Lundúna«.
Hr. Hollys, Róm til hertogans af Kingslynn, Quard
klúbbinum, London (símskeyti):
»Sundur marinn? Farið ekki til Afríku. Farið til Ben-
derrick eða Glenlochrie. Eg ætla að reyna að koma snöggv-
ast og hitta yður«.
Hertoginn af Kingslynn, London til hr. Hollys, Róm
(símskeyti):
»Ágætt. Ungir fuglar eru mjög sprækir í ár. Það er ekki
Rómverjinn fremur en fjósamaðurinn. Þér voruð góður að
segja ekki: »Þetta var eg búinn að segja yður«. Komið
til Glenlochrie«.
Leonis Renzo til séra Eccelino Ferraris:
»Eg hafði mikla ánægju af bréfi yðar, og þakka yður
það, æruverði faðir! Mér þykir sárt að heyra að aum-
ingja Tessó hefir valið sér þessa ólánsstöðu. Og þó verð
eg að segja, að hermannastaðan er erfið fyrir karlmenn-
ina, en samt er hún ennþá erfiðari fyrir konur þeirra.
Mér þótti vænt um að fá allar þessar fréttir frá Florinella.
Nú er greifinnan næstum því ein í höllinni. Gestirnir
eru farnir, nema ein viðkunnanleg kona, hefðarmær, er
Hermione nefnist, og svo auðvitað amman blessuð. Greif-
innan kvað hafa hafnað bónorði hertogans. Garðvörðurinn
sagði mér það. Hann talar vel frönsku, og eg fékk vin-
áttu hans að launum fyrir það, að eg kendi honum ráðið
yðar við kartöflusýki. Víst er það, að hertoginn fór burt
sem fætur toguðu. Hann kom altaf fram í minn garð