Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 62

190
RITSJÁ
[EIMHEIÐIN
ræðunum. Eg gæti samt trúað að þakkirnar »vestan um haf«
hafi verið kuldalegar. Sannleikurinn um kirkjulega ástandið þar
er svo ber hjá honum — og sannleikanum verður hver sár-
reiðastur. M. J.
LJÓÐMÆLI eftir BENEDIKT ÞORVALDSSON GRÖNDAL,
Akureyri, Fjallkonuútgáfan, 1918.
Ljóðabók þessi kemur ekki vonum fyr, því að um allmörg
undanfarin ár hafa altaf öðru hvoru verið að birtast kvæði eftir
Gröndal, bæði í blöðum og tímaritum og svo á söngskrám, bæði
frumorkt og þýdd. Hefir hann nú safnað þessum ljóðmælum
saman í bók þá, sem hér er um rætt. Hún er í 24 blaða broti,
288 bls.
Hvað sem veldur, finst mér kvæðin ekki eins góð nú, er þau
birtast saman í bókinni og mér þótti er ég las þau á dreif. í*au,
sem gerð eru undir lögum, hafa liklega unnið talsvert við tóna-
sambandið. Gröndal er söngmaður ágætur og söngelskur, og hefir
því kunnað, að bræða efni og lag saman. Parf ekki annað en
minna á kvæðið »Um sumardag, er sólin skín«, er var á hvers
manns vörum fyrir skemstu. En nú er það eitthvað þurlegra,
er það gnapir þarna sönglaust á bls. 144—5 í bókinni. Og svo er
um fleiri kvæðin.
Pað er jöfnuðurinn, sem þreytir mig við lestur bókarinnar.
Alt er sæmilegt, en ekkert ágætt. Aldrei er hnotið á götu og
aldrei er heldur tekinn verulegur skeiðsprettur. Hann yrkir, eftir
mínum smekk, ofmikið í einhverjum föstum stil. Jafnvel fyrir-
sagnir kvæðanna eru eftir gömlum »viðurkendum« reglum:
Sumarnótt, vornótt, sólarlag, fífill og annað slíkt.
Ýmsra grasa kennir hjá skáldinu. Hann yrkir um fegurð nátt-
úrunnar með miklum innileik og fögnuði yfir því að vera sonur
svo fagurrar móður. Hann kveður ástaljóð og vísur eins og
þessa: Lagði’ eg mund í mjúka hönd,
meyju listugt að því gast
— hneig að sundi röðuls rönd —
rjóðar kysti’ eg varir fast.
Eg get ekki verið að hneikslast á orðinu »listugt«, og þykir vísan
góð i sinni röð. Hann kveður líka hressileg hvatningarijóð, eins
og »Brautirnar« o. fl. Mér þykir fallegt kvæðið »Bygðin mín« ef
til vill af því meðfram, að eg þekki vel útsýnina yfir Breiða-
fjörð af Kerlingarskarði, og finn hve vel hann nær því og hve
vel flétlast inn í það endurminningarnar. Par eru sögustaðir.
Eg get trúað að kvæðabók þessi verði mjög vinsæl. Hún er
svo laus við allan uppreisnarhug. Pau eru ekki hér ólætin í
honum »Gesti«. M. J.