Eimreiðin - 01.05.1920, Blaðsíða 7

EIMREIÐIN]
FORFEÐUR MANNKYNSINS
135
genius« eða frummenn; en oftast eru þeir nefndir Nean-
derdal-menn eftir dalnum, þar sem leifar þeirra fundust
fyrst.
Neanderdal-mennirnir voru lágir vexti (150—155 cm)
«g luralega vaxnir, hálsstuttir, lolnir, búklangir, skamm-
fættir, kiðbeinóttir, hoknir í knjám og innskeifir. Ennið
var mjög lágt og afturdregið. Þeir voru inneygðir og
brúnabeinin mjög há eða framstæð, flatnefjaðir og fram-
tnyntir, því að munnbeinin og tanngarðurinn voru mjög
framskotin.
Tennurnar
stærri en í
nútíðarmönn-
um. Hakan
var mjög litil,
líkt og á öp-
unum. Rúm-
tak heilabús-
tns á fullorð-
num manni
var um 1230
cm.3 Beinin
voru gildvax-
in, og bera
vott um gilda
«g sterka vöðva, svo að líklega hafa menn þessir haft krafta
i köglum. Líklega hafa menn þessir verið hörundsblakkir
og hrokkinhærðir. Ýmsir mannfræðingar halda, að Ne-
anderdal-mennirnir hafi haft lítt þroskað málfæri, og
draga það af hökulaginu; við hökubeinin eru tengdir
vöðvar, er eiga þátt í hreyfingu tungunnar þegar talað er.
Sé hakan lítil og afslepp, er álitið að það dragi mjög úr
málhæfni tungunnar. Um þetta eru menn þó ekki á eitt
sáttir.
Hjá beinum þessara manna hafa fundist ýmsar forn-
minjar, er fræða oss nokkuð um lifnaðarhætti þeirra og
siði. Þeir lifðu á villidýrum, er þeir veiddu. Höfðu hvass-
eggjaðar tinnuflísar að vopnum, er þeir löguðu til sjálfir,
2. mynd.
Höfuðkúpa af Neanderdal-manni, fundin í Belgiu (Spy).