Eimreiðin - 01.05.1920, Page 26

154
1 BISKAYAFLÓA
IEIM1ÍEIÐ1N
til tíðinda í þeirri för. Þaðan fóru þeir lausum kili til
Montreal í Canada og sóttu ómalað hveiti og fluttu til
Marseille á Suður-Frakklandi. Lágu þar lengi og var
gert að skipinu. Faðan fóru þeir til Oran í Algier og
fengu kol til vesturferðar; sigldu enn lausum kili vestur
um haf, til Buenos Aires í Argentínu í Suður-Ameriku.
Feir höfðu hagstætt veður. Voru 30 sólarhringa í hafi.
Komu undir jól að Brasilíuströndum og sigldu fram með
þeim í sumarblíðu. Var fagurt á land að sjá og alt vafið
í sumarskrúði, en svo var heitt á nýársdag, að þeim lá
við svima, sem óvanir voru loftslagi Suðurlanda.
Borgin Buenos Aires er kölluð París Suðurlanda. Þar
eru götur afarbreiðar, fagrir skemtigarðar, skrautlegar
marmarahallir, suðrænn gróður og eilíft sumar.
Þar var stutt viðdvöl. Skipið var hlaðið ómöluðu hveiti
og 3. janúar 1917 var lagt af stað austur um haf, áleiðis
til Cherburg á Frakklandi. Bar ekki til tíðinda í fyrstu.
Komu þeir til Cap Verdisku eyjanna og fengu kol til við-
bótar. Þaðan gaf þeim hið besta, sáu land við Lissabon
og sigldu norður með landi. En þá gerði vestan stórviðri
og urðu þeir að láta reka öðru hverju í þrjá sólarhringa.
Lá skipið undir áföllum og féll stórsjór á annan skips-
bátinn, hnykti honum af undirlögunum, en braut ekki,
svo að séð yrði. Skipverjar höfðu vænt sér landsýnar við
Cap de Finisterre, en það brást, og með því að ekki sá
til sólar, rak þá lengi svo, að þeir vissu ekki, hvar þeir
vorui
Sunnudaginn 4. febrúar 1917 var kominn hægur norð-
austankaldi, loft alskýjað og talsverður sjór. Ófeigur stýri-
maður hafði gengið af verði, en skipstjóri tekið við stjórn.
Ófeigur hafði matast og var að afklæðasl; ætlaði að sofa
um stund. Var klukkan þá um hálftvö eftir hádegi. Veit
hann þá ekki fyrri til en hann heyrir, að skipsvélin er
stönsuð og i sama bili heyrist skot. Grunar hann, að
eitthvað óvænt sé á seyði, klæðist í snatri og þýtur upp
á stjórnpall til skipstjóra. Er þá skipstjóri með sjónauka
í hendi og er að horfa eftir einhverju. Ófeigur spyr, hvað
um sé að vera. Skipstjóri svarar hlæjandi og segir, að