Eimreiðin - 01.05.1920, Qupperneq 38

166
í BISKAYAFLÓA
[EIMREIÐIN
að þeim leið þar hverjum deginum öðrum betur. Þegar
þeim var borinn matur fyrsta daginn, var þeim fyrst
færður nýr fiskur og gat Ófeigur ekki neytt hans bjálpar-
laust, — var svo máttfarinn í höndum — og svo var um
þá fleiri. Þeim var og borið kaffi og koníak, en neyttu
lítils þann dag og voru svo máttfarnir, að þeir gátu ekki
hreyft legg né lið og máttu varla mæla.
Mesti fjöldi fólks kom til að sjá þá, bæði þenna dag
og alt af meðan þeir lágu. Voru allir undrandi og spyrj-
andi um það, sem á daga þeirra hefði drifið.
Kaþólskir prestar komu til þeirra og spurðu um trú
þeirra; sögðust þeir allir lúterskir, sem satt var, og gáfu
prestar þeim þá lítinn gaum.
Tveir læknar stunduðu þá, og til þeirra komu ræðis-
menn Breta og Norðmanna, enski skipstjórinn, sem hitti
þá fyrsta kvöldið, blaðamenn og margir fleiri, og vildu
allir fá fréttir af þeim, en þeir treystust ekki að segja
frá atburðum fyrr en annan daginn; voru þá nokkru
hressari.
Spánverjar sýndu þeim frábæra alúð og gestrisni. Fólk
kom hvaðanæva með alls konar gjafir, svo sem ávexti,
tóbak, sælgæti, peninga og fleira og höfðu þeir ekki við
að neyta þess, sem þeim var fært, og lá það í hrúgum
hingað og þangað um borðin. Öll hjúkrun var þeim veitt
af mestu nákvæmni.
Franskur prestur kom þar til þeirra. Hann hafði verið
prófessor og dvalist 22 ár á Englandi og gat talað við
þá og var þeim mjög góður.
Meðan »Solbakken« var í Buenos Aires, réðst ungur
maður þar í skiprúm; hann var 19 ára, liðléttingur, og
átti að vera frammistöðumaður. Ekki hafði hann nein
skilríki, en sagðist vera Bandarikjamaður. Þó grunaði
suma, að hann væri Þjóðverji; þóttust heyra það á mæli
hans. Hann lenti í bát með Ófeigi og lá þarna í sjúkra-
húsinu. Enski ræðismaðurinn bar það á hann, að hann
væri þýskur og gekst hann við því. Hann hafði verið á
»Vaterland«, sem kyrrsett var í New York, en komst
einhvern veginn suður til Buenos Aires. Hann var frá