Eimreiðin - 01.05.1920, Side 56

184
BRJÓSTMYND AF JÓNI EIRÍKSSYMI [EIMreiðin
líkneski Bertels og að Bertel hafi gert líkneskið af Jóni
áður, sennilega skömmu áður, en Jón dó. Andlitsfallið á
líkneski Bertels bendir og einmitt til hins sama. Þvi er
lýst í æfisögu Jóns, einkum á bls. 58—59, hversu hann
var farinn að heilsu og áhyggjur og margs konar and-
streymi höfðu »lagt drög til allsherjar tæringar« í honum.
Þetta skin út úr andlitinu. — Mynd Eckersbergs, sem
virðist gerð eftir annari frummynd, eins og áður var sagt,
hefir ekki þessi einkenni; má ætla að sú frummynd sé eldri,
hafi verið gerð áður en heilsu Jóns hnignaði svo mjög.
í sambandi við það, er nú var sagt, að Olafur hafi
gert mynd sína eftir líkneski Bertels 1794, er vert að geta
hér um bréf, sem Ólafur skrifaði Bertel Thorvaldsen 20
árum síðar suður til Rómaborgar og enn er til;1) það er
meðmælingarbréf með Hermanni Freund, er siðar varð
ágætur myndhöggvari, tryggur vinur og aðstoðarmaður
Bertels Thorvaldsens, svo sem alkunnugt er. Bréfið er
skrifað i Kongsbergi 5. sept. 1814 og er upphafið þannig
í islenskri þýðingu: »Árið 1794 hafði eg þá ánægju að
kynnast yður, velborni lierra; faðir yðar og eg áttum
báðir hina sömu móður, nefnilega ísland; mér var þar
að auki kunnugt um, að ættfólk hans var skylt mér og
áttum við þá tal um það, ef mig minnir rétt«.2)
1) Prentað i ævisögu Bertels Thorvaldsens, II. 396—97.
2) Bréfið liljóðar í heild sinni svo: »Udi Aaret 1794 havde jeg den Glæde at
giore Bekiendtskab med deres Velbaarenhed, som den, livis Fader liavde læl-
leds Moder med mig, nemlig Island, og livis Familie jeg desuden kiendte som
ved Slægtskab lidt forbunden med mig, hvorom vi, om jeg ret mindes, den-
gang talte.
De viste mig, Allerhoistærede! det Venskab at tegne mig af med Blyant,.
Iivilket jeg ikke kunde paaskionne, som ofte siden liar krænket mig. Nu, da
Bringeren heraf, Freund, reiser og stiler sin Reise til det over liele Verden
navnkundige Rom, saa har han lovet mig at medtage en Bing til Dem fra mig
med Inscription: »Vos evemplaria grœca«, som jeg beder dem at modtage til
Erkiendtliglieds-Tegn for det mig i foranbenævnte Aar beviste Venskab.
Det unge Menneske, som bringer Brevet og Ringen, er mig bekiendt ved
udmærket Moralitet. Hans Duelighed i hans Fag vil deres Velbaarenhed rime-
ligviis lære at kiende. Hvor dyrebart det maa være ham, at blive fordelagtigt
bekiendt af Dem, er begribcligt, og jeg onsker ham hiertelig Held til at er-
hverve Deres Velbaarenheds Yndest.
Hilsen, Hoiagtelse og Venskab!
Olav Olavsen,
Professor.«