Eimreiðin - 01.05.1920, Síða 58

186
[EIJIREIÐIN
Freskó.
Saga eftir Ouida.
[Framh.]
Eg verð að játa, að mér er þetta afarerfitt verk, og eg
verð að taka á öllu mínu að vera rólegur, því að eg er
nærri því viss um, að Alured þessi, sem hún erfði, hann
og enginn annar er sá, sem tældi vesalings móður mína.
Eg hefi reynt, að láta hann berast í tal, þegar við höfum
verið ein í lesstofunni
á morgnana, en hún
virðist vita mjög fátt
um hann. Hún var
ekki fædd þegar hann
féll af hestinum og
dó af því. En hún
segir, að honum hafi
verið lýst svo, að
hann hafi verið ein-
kennilegur, sérvitur
og einþykkur maður.
Og hún bætti við
dálítið kýmileit, að
einþyknin væri víst
nokkurskonar ættar-
fylgja þeirra allra.
Cairnwrath, ekkja,
kom heim með henni og álitur það víst, því miður,
skyldu sína, að hanga sí og æ yfir okkur, þegar eg er að
mála hana. Það lítur víst svo á mig sumt, að eg sé úlf-
ur, sem sé að sitja um að rifa í mig þetta lamb með
gullreyfinu! Myndin verður fögur og tilkomumikil. Eg
hefi málað hana í Feneyja-stíl. Hún er í undurfögrum
búningi, gullsaumuðum og með skarlatsrauðu skrauti
hingað og þangað. Hún heldur á veifu í hendinni, svartri,
gulli drifinni, og horfir ofurlítið til hliðar. í kringum
munninn vottar aðeins fyrir brosi. Hundurinn hennar