Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 31

EIMREIÐIN]
KRÍLOF
223
hættan á hælum hans, en þó er hann enn ver farinn
Ijóslaus.
4.
Margt hefir verið skrafað og skeggrætt um spillingu em-
bættismannastéttarinnar á Rússlandi, mútuþágur, fjárdrátt
og harðýðgi við undirmenn. Að þessu víkur Krílof í dæmi-
sögunni um hina dansandi fiska.
Einhverju sinni var ljónið að brjóta heilann um það,
hverjum það ætti að trúa fyrir stjórnartaumunum í ríki
fiskanna, er lutu yfirráðum þess. Á endanum hlaut refur-
inn kosningu; brá hann strax við, fór til embættis síns
og undi hag sínum hið besta. Einn af kunningjum hans
úr þorpinum hafði slæðst með honum; meðan Refur sinti
stjórnarstörfunum veiddi vinur hans óspart veslings fisk-
ana, sem auluðust á öngla hans, og matbjó þá síðan
handa sér og ríkisstjóra.
Loksins fór það að kvisast og berast ijóninu til eyrna
að landstjóri þessi féfletti og þjakaði á ýmsan hátt þegna
sina. Þótti Ijóninu þá nauðsyu til bera að hefja eftirlitsferð
til að komast að raun hvað hæft væri í þessum sakar-
áburði. Vildi nú svo til að hann kom á árbakkann í ríki
Refs rétt í þann mund, er verið var að matbúa kvöld-
verðinn. Eldur brann á arni; yfir honum lá steikarpanna
mikil, og á fjöldi fiska sem á fjörspretti væru; var verið
að steikja þá lifandi.
Ljónið rendi augum til pönnunnar, ofbauð kvalir aum-
ingja fiskanna, og spurði matreiðslumanninn með reiði-
svip: »Hver ert þú, og hvað hefst þú hér að?« Refur
varð fyrir svörum og mælti: »Þetta er landritarinn í ríki
mínu og er lof hans á hvers manns vörum fyrir ráðvendni
hans og skyldurækni; fiskarnir þarna á pönnunni eru
þegnar mínir, sem hér eru staddir ásamt oss til að fagna
komu yðar hátignar, og eru þeir, eins og þér sjáið, að
hoppa af fögnuði. »Gott og vel«, sagði keisari; »en hvað
er um réttarástandið hér í ríkinu; er það svo, að þegn-
arnir megi vel við una?«
»Mikli keisari«, svaraði landstjóri; hér er hreinn og