Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 32

224
KRÍLOF
[EIMREIÐIN
beinn sælustaður, jarðnesk Paradís, og mun svo verða
meðan líf yðar hátignar endist«. (Meðan á þessu samtali
stóð voru fiskarnir síboppandi á pönnunni). »En segðu
mér nú«, mælti keisari; whvernig stendur á því að fisk-
arnir þarna boppa svona og hendast hver á og yfir ann-
an«. »Æ, þetta eru bara fagnaðarlæti hjá þeim yfir komu
yðar«, ansaði Refur. Svona bersýnileg ósannindi ofbauð
ljóninu, og læsti umsvifalaust klónum í landsstjóra og
ritara hans, til þess, eins og það komst að orði, að þegn-
arnir hefðu þó einhver hljóð til að stiga dansinn eítir. —
í dæmisögunni um tigna valdsmanninn vegur Krílof á
báðar hendur.
Valdsmaður nokkur tiginn safnaðist til feðra sinna.
Pegar yfirum kom var hann leiddur fyrir dómara lifenda
og dauðra, er spurði hann, hvað hann hefði verið á jörð-
unni, »Landstjóri«, svaraði tigni maðurinn; en af því eg
var lingerður og heilsutæpur gaf eg mig ekkert að stjórn-
arstörfum, en fól alt slíkt fulltrúa mínum«. »Hafðirðu þá
ekkert fyrir stafni?« »Og sei, sei jú; eg át og drakk og
svaf og skrifaði nafn mitt undir hvert skjal, sem fyrir
mig var lagt«.
»Leiðið hann beina leið í Paradís«, sagði dómarinn.
Merkúrius, er vísa skyldi hinum tigna gesti veg til sælu-
staðarins, hlustaði agndofa á þessa skipun, og spyr hvern-
ig standi á þessum kynlega úrskurði. »Það skal eg segja
þér«, ansaði dómarinn, »eins og þú veist var þessi ná-
ungi, í lifanda lífi, mesti auli; hefði hann nú verið að
vasast í stjórnarstörfum mundi ríki hans og þegnar hafa
beðið af því ómetanlegt og óbætanlegt tjón. En sem betur
fór var hann afskiftalaus um alt slíkt, og því á hann
skilið að komast í Paradís«.
»Mér varð í gær reikað inn í dómshöllina«, segir Krí-
lof; »þar sá eg fleiri en einn sem lítill vafi var á að átti
skilið vísa vist í Paradís«.
6.
I sögunni um embættisfilinn drepur Krílof á ójöfnuð