Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 39

EIMREIÐIN]
KRÍLOF
231
pott stigamannsins er strax látinn viðarköstur mikill, svo
að logann leggur þegar upp um öll rjáfur. Undir hinum
pottinum var vægar kynt í fyrstu, en hert á er frá leið.
Nú var fyrir löngu út brunnið undir stigamannspottinum,
en eldurinn að magnast undir hinum. Fór rithöfundurinn
þá að kvarta yfir ranglæti því, er hann væri beittur; taldi
hann sína sekt miklu minni en stigamannsins, er framið
hefði óteljandi glæpi.
»Níðingur!« tók þá ein af refsinornunum til máls;
»dirfist þú að álasa forsjóninni eða jafna þér við ræningj-
ann þarna? Hann var aðeins hættumaður meðan hann
lifði; en um þig er öðru máli að gegna. Bein þín eru
fyrir löngu orðin að dufti, en illgresið, sem þú sáðir, er
enn við líði, og það er enn magnaðra og skaðlegra en
það var í upphafi. Horfðu!« sagði nornin, og gaf honum
jafnframt augu til að sjá það, sem nú gerðist á jörðinni;
»horfðu á glæpina og eymdina, sem þú ert orsök í. Virtu
fyrir þér börnin, sem hafa sært foreldra sína og gert ætt
sinni skömm. Hver spilti hjörtum þeirra? Það varst þú.
Hver sleit þau helgu bönd, er binda mann við mann og
þjóðfélagið saman, hver gerði hjónabandið hlægilegt svo
sem aðra heimsku, hver reif niður lög og'landstjórn svo
sem þaðan stafaði alt mannlegt böl? Það varst þú, sem
það gerðir. Það varst þú, sem nefndir vantrúna upplýs-
ingu; það varst þú, sem mest hyltir glæpi og lesti. Og nú
gefur þér á að líta uppskeruna. Land og þjóð, sem þú
hefir spilt með ritum þínum, er í uppnámi; morð og
manndráp eru dagleg tíðindi; hvert tár og hver blóðdropi
á rót sína að rekja til þín og rita þinna. Ætlarðu enn að
dirfast að bregða guðunum um ranglæti í þinn garð? Og
hver fær séð, hve mikið ilt bækur þínar og rit eiga enn
óunnið. Og því verður þú enn að sætta þig við hegning-
una; hún verður látin samsvara glæp þínum«. Um leið
og nornin sagði þetta, lét hún aftur hlemminn yfir pott-
inn og hvarf burtu með reiðisvip.