Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 45

EIMREIÐIN]
UTAN ÚR HF.IMI
237
næfurþunnir, og sneru eigi ávalt jafnmiklu af fleti sínum
að oss jarðarbúum.
Síðan hafa menn komist að raun um margt, er hring-
unum við kemur, t. d. það, að þeir eru ekki ein samföst
breiða, heldur hver hringurinn utan yflr öðrum. (Á mynd-
unum sýna dökku beltin millibil hringanna). Þvermál
hringanna er 278,000 kílómetrar, svo að hér er ekki um
neitt smávegis bákn að ræða. Ef Satúrnus svifi milli
jarðarinnar og tunglsins, mundu ystu brúnir hringanna
ná töluvert nálægt báðum »löndum«. Aftur á móti er
þy'kt hringanna ekki nema einir 80 kílómetrar í hæsta lagi.
En úr hverju eru þá þessir hringar Satúrnusar? Eru
4. mynd.
fieir »fastir«, fljótandi eða loftkendir? Um þetta hefir verið
mikið deilt. Laplace sýndi fram á, að þeir gætu með engu
móti verið úr föstu efni, því þá mundu þeir þegar mol-
ast af hraðanum. Og nú hafa menn, bæði með reikningi
og með hjálp litsjárinnar, komist að þeirri niðurstöðu, að
hringarnir muni vera myndaðir af aragrúa smáhnatta, er
þræði braut sína um plánetuna í þessum fádæma þyrp-
ingum. þetta eru alt tungl, sem eru svo smá hvort um
sig, að bestu sjónaukar jarðarbúa fá ekki enn greint þau
hvert um sig. Smábreytinga þykjast menn verða varir, er
vandlega athuga hringana, og eru sumir að spá ógurleg-
um byltingum, er verða muni innan skamms í þessu
hringakerfi Satúrnusar, ef til vill að hringarnir bresti