Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 52

244
TÖFRATRÚ OG GALDRAOFSÓKNIR
[EIMREIÐIN
voru hræddir um að einhver væri að deyja, þá var þegar
hætt, og lauslega bundið um verstu sárin. Þó kom það
fyrir að konur dóu á pínubekknum eða í fangelsinu á eftir,
og var það þá skoðað svo, að Satan hefði hrifið þær úr
höndum dómarans, til þess að sál þeirra skyldi ekki
frelsast við yðrun og afturhvarf.
Nú víkjum vér að breytingunni, sem verður þegar ver-
aldlegu dómstólarnir taka við gaidramálunum. Og höfum
vér þá sérstaklega reglur Carpzows til íhugunar.
Carpzow nefnir fimm stig pyndinga.
Fyrsta stigið er hótunin. Pyndingarverkfærunum er
vandlega lýst fyrir ákærða, og hótun höfð um, að þeim
skuli beitt.
Annað stigið er það, að ákærður er leiddur inn í pynd-
ingaklefann, og látinn sjá áhöldin.
Þriðja stigið: Ákærði er tekinn höndum og afklæddur.
Fjórða stigið: Hann er tekinn og bundinn á pínubekk-
inn, og ioks er
Fimta stigið: pyndingarnar sjálfar.
Hér er sýnilega viðleitni í þá átt að komast hjá því,
að pína nema þá, sem ekki gangast fyrir öðru. Gallinn
var að eins sá, að alsaklausir (eins og sakborningar í
galdramálum) meðgengu venjulega ekki fyrr en kvalirnar
voru orðnar óbærilegar, eins og við var að búast.
Carpzowr talar um pyndingarverkfæri og pyndingarað-
ferðir. Telur hann þær heppilegastar, sem orsaki óbæri-
legar kvalir, en saki ekki. T. d. eins og að láta geit
sleikja salt af iljunum á manni, sem kvað vera fádæma
sársauki, beygja limi, hella vatni ofan í menn, svo að
þeir ætluðu að kafna, o. s. frv. Annað var aftur á móti
vafasamara, eins og t. d. að hella vatni með óslöktu kalki
inn um varirnar o. s. frv.
Endurbæturnar voru auðvitað miklu meira á pappírn-
um en í reyndinni.
Þá undanskilur Carpzow ýmsa, svo sem fábjána, æfa-
garola, vanfærar konur, sjúklinga og menn og konur í
háum metorðum. Þó er síðasti flokkurinn ekki undan-
skilinn nema í minni sökum, (ekki t. d. í galdramálum).