Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Síða 14

14
ANDRÉS BJÖRNSSON
Þetta er síðasta bréfið, sem séð verður að farið hafi milli þeirra
Gríms Thomsens og Carls Sáve, svo að ekki er frekar vitað um
margumtalað Islandskort né hvernig málin þróuðust í Uppsölum.
í bréfum, sem gengu á milli Carls Sáve og N.M. Petersens
prófessors í Kaupmannahöfn, kunningja Gríms, er hans þó getið
þrisvar, síðast í bréfi frá Sáve 1859 (22. maí). Þá er hann að sækja
um embætti við háskólann; keppinautur hans nefnist Uppström.
Vill Sáve láta skrifa í Fædrelandet um samkeppnisritgerðir þeirra
og Segir í bréfi sínu:
„-----Ef þú hefur ekki tíma til að skrifa umsögn, þá veiztu
kannski af einhverjum Islendingi, sem gæti það? Kannski Grímur
Thomsen, hann er gamall kunningi minn, eða einhver annar? en
undirritað fullu nafni!!“
Viku síðar (29. maí) skrifar N.M. Petersen Sáve:
„-----Skáldskaparmála-kvæði Uppströms hef eg ásamt bréfi
þínu sent Grími Thomsen og vænti eg, að umsögn frá honum komi
svo fljótt sem auðið verður í Fædrelandet með nafni. Eg hef
þannig gert það, sem eg get í bili. [Guðbrandur] Vigfússon sagði,
að hann ætlaði líka að skrifa þér um grein Uppströms. Liföu heill
og hress.“
Útgefandi bréfanna kveðst ekki hafa fundið grein Gríms í
Fædrelandet, enda hefur hún líklega aldrei verið rituð. Glansinn
getur máðst af hinum mestu gleðihátíðum á skemmri tíma en
þremur árum hjá þeim, sem lifa fjölskrúðugu lífi og tilbreytinga-
ríku. Draumurinn um íslenzkan kennslustól í Uppsölum hefur að
líkindum dofnað, nýir vinir og viðfangsefni tekið við af öðrum
eldri. Einmitt um þetta leyti var í uppsiglingu í Danmörku ný
ríkisstjórn, sem Grímur Thomsen mun hafa vænt sér mikils af, þar
sem vinur hans Blixen-Finnecke barón veitti forstöðu utanríkis-
ráðuneytinu og haföi að því er virðist Grím mjög með í ráðum um
undirbúning og skipun manna í embætti, svo að hann hefur að
líkindum haft í mörg horn að líta um þessar mundir.
Eftir yfirlýsingu íslenzku stúdentanna ritaði Repp nokkrum
dögum seinna (8. des. 1856) dálitla framhaldsgrein í Flyve-Posten,
þar sem hann telur stúdentana óbeinlínis hafa staðfest, að þessi
maður (hér nefnir hann Grím með nafni, en aldrei í fyrri grein
sinni) hafi athafnað sig í nafni landa sinna án umboðs þeirra.
Hann vekur sérlega athygli á undirritun Oddgeirs Stephensens og
kveðst ekki láta sér detta í hug, að tuttugu og fimm Islendingar
heföu með fullum vilja staðfesta það, sem þeir vissu vera svik.