Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Síða 32

32
NOKKUR BRÉF fSLENDINGA
Kiel, 1. sept. 1903.
Kæri prófessor Fiske.
Eg er nýfarinn frá Kaupmannahöfn, og þykir mér leitt, að mér
var varnað þess að vitja yðar á hótelinu, þar sem ég tafðist á fundi
um mál nokkurt frarn á síðustu stundu og mátti ekki tæpara
standa, að ég næði lestinni.
Þegar ég um daginn gladdist svo mjög yfir því, að sjá yður aftur,
eftir. þessi mörgu ár, virtist sem hinir góðu gömlu tímar væru
næstum komnir aftur og upp fyrir mér rifjuðust mörgu hlýju
bréfin, sem þér skrifuðuð mér sem ungum dreng,- Eg gerði mér
þá svo margar gyllivonir um framtíð Islands og hélt, að ég gæti
e.t.v. unnið eitthvað í þágu þess ásamt löndum mínum.— Síðasta
stjórnmálaáfallið á Alþingi hefur gersamlega drepið trú mína á
það, að við séum menn til að ná stjórnarfarslegu frelsi. Hvað sem
því líður, á ég ekki að vera angra yður með íslenzkunt
stjórnmálum.
Eg held, að enginn lifandi útlendingur láti sér annara en þér um
örlög lands okkar. Og komið þér til Islands að ári, hygg ég, að þér
munuð sjá, að ég hef ekki alls kostar á röngu að standa um
ástæðuna fvrir því, hvers vegna við stöndum í stað, forunt aftur á
bak í aðalatvinnuvegum okkar (svo sem landbúnaði), þegar allir
aðrir sækja fram.
Dýpsta rót ógæfunnar verður rakin til Dana - og jafnvel
andstöðunnar gegn því, að Island fái bankaþjónustu.
Eg get einungis óskað þess af öllu lijarta, að okkar sjálfstæða
tunga og hin merkilegu og einstöku einkenni okkar öldnu þjóðar
verði þrátt fyrir allt varðveitt.
Pað væri eilíf synd, ef dönsk tregða ásamt íslenzkri fávizku og
úrkynjun fengju spillt færi okkar á að vera þjóð, engri annarri lík.
Ef svo væri komið, lægju mér efnalegar framfarir á íslandi í léttu
rúmi.
Fyrirgefið þér þetta ljóta bréf, skrifað í biðstofu í Kiel. Eg vonast
til að sjá yður aftur einhvern daginn á Islandi, okkar Ultima
Thule, minni „Sóleyju“. Það væri allra bezt, og ég held, að það
muni verða.
Yðar með beztu kveðjum,
Einar Benediktsson