Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Qupperneq 48

48
NANNA ÓLAFSDÓTTIR
hefur sjálfsagt framan af verið af skornum skammti út um landið,
og einangrun mikil furðu lengi. En það skýrir ekki hinar einstæðu
vinsældir sem Hlín naut. Upplagið komst upp í sex þúsund eintök
og var það til loka. Fastir kaupendur á sjötta þúsund og útsölu-
menn fjögur hundruð. Halldóra greinir frá því að hún hafi sent
mörgum ritið ókeypis, bæði innan lands og utan. Aðeins Almanak
þjóðvinafélagsins náði álíka upplagi.
Hlín var ódýrari en nokkur önnur bók útgefin á sama tíma.
Fyrstu 10 árin (hún hóf göngu sína 1917) kostaði hún eina krónu
og var fimm arkir að stærð. Þá bauð Halldóra áskrifendum ritið
áfram á sama verði, en stækkað upp í 10 arkir, ef þeir tvöfölduðu
áskrifendatöluna og stóð svo næstu 10 ár. Og alla tíð síðan var
verðið í lágmarki.
Þráfaldlega láta kaupendur í ljósi undrun yfir lága verðinu, en
sem aðrir vissi Halldóra að konur höfðu úr litlu að spila og til
þeirra vildi hún ná. Hún gaf út Hlín yfir fjóra áratugi, síðast kom
hún út 1967.
„Ull er þjóðargull“ skrifaði Halldóra í grein upp úr 1930.
Heimilisiðnaður varð efst á blaði í Hlín vegna starfs ritstjórans sem
ráðunautur landsmanna (1924—1957) í þeim efnum.
A þeim tíma sem Halldóra var við nám í Noregi var mikill áhugi
hvarvetna á Norðurlöndum að efla heimilisiðnaðinn, og hún
áttaði sig fljótt á því eftir að heim kom að ekki var þörfin minni hér.
Hún skrifaði grein í Tímann um þá nauðsyn að endurlífga
heimilisiðnaðinn (með hliðsjón af reynslunni í Noregi). Heimilis-
iðnaðarfélag íslands gaf hana út sérprentaða 1919 (Framtíð
heimilisiðnaðarins á íslandi) sem verðlaunarit. Var þetta góð
hugvekja fyrir almenning og yfirvöld. Síðan átti Halldóra mestan
þátt í að endurvekja hinn garnla heimilisiðnað og gæða nýju lífi.
Það var ekki bara verið að bjarga nytsamri iðn frá að deyja út,
heimilisiðnaðurinn var stórfellt búsílag eins og á stóð, svo sem sjá
má affjölda bréfa til Halldóru.
Sjálf fór hún óteljandi ferðir um landið, efndi til námskeiða og
fiutti erindi og hélt sýningar á úrvals tóvinnu. Einnig fór hún um
öll Norðurlönd mörgum sinnum og hafði þar sýningar og kvnnti
íslensku ullina. Við samanburð hlaut íslenska ullin þann dóm að
vera besta tóskaparull á Norðurlöndum.
Og þá er vert að geta ferðarinnar vestur um haf í boði Vestur-
íslendinga, ársferðar, þar sem hún hafði 50 sýningar um þver og
endilöng Bandaríkin, auk Kanada.