Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Qupperneq 58

58
ÚR BRÉFUM
og enga peninga fyrir slíkt. En þetta er fyrst og fremst áhugamál
konunnar. Hún þarf sjálf að geta þetta af eigin rammleik. En hún
á bara enga krónu til í eigu sinni. Svona mætti lengi telja áfram og
áfram...
Bæ, 8/1 1939
Erá Ingibjörgu Finnsdóttur á Kjörseyri
Guð gefi yður gott og farsælt nýtt ár, Góða fr. Halldóra.
Mikið þakka ég yður vel fyrir yðar ágæta bréf og sendinguna,
sem því fylgdi, en mest gladdi það mig, að þér álítið, að eitthvað
gagn gæti orðið af þessurn uppdráttum, sem ég sendi yður. Það
eru mér miklu meira en nóg laun fvrir þetta lítilræði.
Hvað nafn bókarinnar snertir, þá er hún teiknuð af Katrínu
Þorvaldsdóttur, konu Sigurðar Sigurðssonar á Fjarðarhorni í
Hrútafirði. Hún var vel að sér til munns og handa, eftir því sem þá
gjörðist um konur.
Og það sagði móðir mín mér, að synir hennar hefðu þakkað
henni meira en föður sínum að þeir fengu meiri menntun en
almennt var um bændasonu á þeirri tíð (um 1800.) Sjálf kenndi
hún sonum sínum að skrifa, og lærðu þeir að draga til stafs á
hrosskjálka með sótbleki og fjaðrapenna. Þó var faðir þeirra
talsverður bókmenntamaður og skrifaði upp bækur og er víst
eitthvað af handritum hans á Landsbókasafninu. Synir Katrínar
voru: Olafur prófastur í Flatey, (afi frú Theodóru Thoroddsen),
Þorvaldur í Hrappsey, móðurafi Þorvaldar Thoroddsen og þeirra
bræðra, og Matthías á Kjörseyri.
Mikið af bókinni er teiknað á bakhlið á gömlum sendibréfum og
þessháttar. Margir uppdrættirnir eru jafn smátt strikaðir og
miðinn, sem ég legg hér með að gamni til þess að sýna hvernig
verkið er. Hún er öll teiknuð með svörtu bleki. Fyllt alveg út hvert
spor og alls engin litamerki. Mest finnst mér um, hve hún er fínt og
jafnt rúðustrikuð. Það held ég fáir léku eftir nú á dögum.
Læt ég s\’o úttalað um þessa uppdráttabók langömmu minnar,
og óska að eins, að hún mætti koma að sem mestu gagni.
Héðan er fátt að frétta, tíð ágæt til hátíða, en kaldari síðar. Hagi
þó ágætur og engar frosthörkur.