Morgunblaðið - 10.01.2002, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Baldur Guðjóns-son fæddist á
Eyrarbakka 23. jan-
úar 1924. Hann lést á
hjúkrunardeild
Sjúkrahúss Akraness
31. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guðjón
Jónsson, verslunar-
maður á Eyrarbakka
og síðar verkstjóri
hjá Síldarverksmiðju
ríkisins á Siglufirði,
f. 18. júní 1893, d. 5.
júlí 1972, og Jóhanna
Benediktsdóttir, f.
19. maí 1890, d. 7. febr. 1924. Fóst-
urforeldrar Baldurs voru Ólafur
Helgason, kaupmaður og hrepp-
stjóri á Eyrarbakka, f. 21. júlí
1888, d. 29. sept. 1980, og Lovísa
Jóhannsdóttir, f. 30. okt. 1893, d.
14. júlí 1980. Tvíburabróðir Bald-
urs var Jóhann Benedikt Guðjóns-
son d. 29. maí 1947. Uppeldisbróð-
ir Baldurs var Jóhann Ólafsson,
kaupmaður í Reykjavík, f. 19. ág.
1917. Hinn 17. júní 1946 kvæntist
Baldur Ragnhildi Í. Þorvaldsdótt-
ur, f. 17. júní 1925, d. 26. ág. 1998.
Dætur Baldurs og Ragnhildar
eru: 1) Júlía, f. 2.3.
1946, maki Ólafur
Theódórsson, börn
þeirra eru Baldur
Ragnar, giftur Auði
Líndal Sigmarsdótt-
ur, sonur hans er
Ólafur Dór og dóttir
þeirra er Alexía
Mist; Guðrún Ellen,
gift Guðjóni Theó-
dórssyni, synir
þeirra eru Jökull og
Birkir; og Ragnhild-
ur Ísleifs, sambýlis-
maður hennar er
Birgir Guðmundsson
og sonur hennar er Ísak Darri. 2)
Jóhanna, f. 17. júní 1952, maki
Kjartan Arnórsson, d. 17. mars
2001, börn þeirra eru, Agnar,
sambýliskona hans er Dagný
Jónsdóttir; Arna María, sambýlis-
maður hennar er Sigurður Tóm-
asson og börn þeirra eru Bryndís
og Davíð Örn; María Sigríður,
sonur hennar er Kjartan Breki;
Baldur Ólafur; Jóhann Hersir og
Melkorka Jara.
Útför Baldurs fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Mér er þakklæti og virðing efst í
huga þegar ég kveð tengdaföður
minn og vin eftir nærri 40 ára kynni,
en þá giftist ég dóttur hans, Júlíu.
Búskapur okkar Júlíu hófst í ná-
grenni við tengdaforeldra mína og
samgangur var alla tíð mikill. Heim-
ili þeirra Baldurs og Ragnhildar var
ekki hefðbundið heimili kjarnafjöl-
skyldunnar heldur bjuggu þar líka
móðir Ragnhildar og móðurbróðir.
Þar þótti líka sjálfsagt að barna-
börnin ættu sitt annað heimili. Á
heimilinu var alla tíð gestkvæmt og
oft á tíðum glatt á hjalla.
Baldur var fæddur og uppalinn á
Eyrarbakka en móðir hans lést frá
honum og tvíburabróður hans
tveggja vikna gömlum. Ólust þeir
bræður upp á Eyrarbakka sitt í
hvoru lagi, Jóhann hjá föðurfólki
sínu en Baldur hjá sæmdarhjónun-
um Ólafi Helgasyni og Lovísu Jó-
hannsdóttur. Reyndust þau honum
sem bestu foreldrar og ávallt talaði
hann um þau af mikilli hlýju og virð-
ingu. Þar eignaðist hann líka eldri
fósturbróður, Jóhann. Baldur hafði
líka mikil samskipti við tvíburabróð-
ur sinn og t.d. var haldið upp á
fermingarveilsu þeirra sameigin-
lega. Einnig hafði hann mikið af föð-
ur sínum að segja og var mörg sum-
ur í vinnu hjá honum í síldinni á
Siglufirði ásamt bróður sínum og
fósturbróður. Sá tími var honum
mjög eftirminnilegur.
Ungur fór Baldur að starfa við
herstöð Bandaríkjamanna í Hval-
firði og voru þau ár honum sérstak-
lega minnisstæð og kær. Hann var
svo sendur á meiraprófsnámskeið á
Akranesi þar sem hann kynntist
Ragnhildi. Á Akranesi hóf hann
störf við verslun Þórðar Ásmunds-
sonar hf. og starfaði þar til ársins
1963 er hann ásamt fleirum stofnaði
verslunina Skagaver. Fáum árum
síðar fór ég að starfa hjá þeim fé-
lögum Baldri og Karli, sem lést fyrir
fáeinum mánuðum. Það var lær-
dómsríkt og ánægjulegt að vinna
með þeim félögum og aldrei bar
skugga á samstarf okkar. Alla tíð
fylgdi versluninni góður andi, enda
áttu margir þar langan starfsaldur
og eru enn þann dag í dag tengdir
fjölskyldunni. Baldur var sérstak-
lega traustur og trúr. Hann flíkaði
ekki tilfinningum sínum en gat gefið
góð ráð ef til hans var leitað. Það
var mjög sterkt í fari hans að tala
ekki illa um náungann og ræða ekki
um fólk að því fjarstöddu.
Baldur hafði mikið yndi af því að
ferðast og nutum við fjölskyldan
góðs af því. Hann hafði mikinn
áhuga á listum og var mjög bók-
hneigður maður bæði á bundið og
óbundið mál og átti mikið safn bóka.
Baldur fékk Alzheimer-sjúkdóm
fyrir nokkrum árum sem ágerðist
mikið við fráfall Ragnhildar fyrir
þremur árum. Dvaldi hann á hjúkr-
unardeild Sjúkrahúss Akraness.
Hann hélt alla tíð reisn sinni og
virðingu. Margir voru til þess að
létta honum þennan erfiða tíma og
má þar sérstaklega nefna Önnu Ol-
geirsdóttur, Björgvin Hjaltason og
síðustu mánuðina einnig Sigríði
Helgadóttur að ógleymdu yndislegu
starfsfólki sjúkrahússins og systr-
unum Öldu og Sjöfn sem alla tíð
hafa stutt við bakið á fjölskyldunni.
Þessu fólki vill fjölskyldan þakka
sérstaklega.
Ég vil að lokum þakka Baldri
samfylgdina og allt það sem hann
var fjölskyldu minni og óska honum
góðrar ferðar til nýrra heimkynna.
Ólafur Theódórsson.
Látinn er afi minn Baldur Guð-
jónsson.
Hann kenndi okkur svo margt, en
notaði til þess svo fá orð. Hann inn-
rætti okkur gildismat með lífsstíl
sínum. Hann byggði líf sitt af lít-
ilræði, lifði í æðruleysi. Hann nærð-
ist af hógværð, hann var sparsamur
og sló ekki um sig. Hann var fámáll,
en í þögninni ríkti friður. Ekkert
fékk truflað hugarró hans.
Við barnabörnin dvöldum löngum
stundum á heimili afa og ömmu á
Bakkatúninu og þangað vorum við
alltaf velkomin. Þaðan á ég ótal
margar ljúfar minningar, ekki bara
um fólkið, heldur líka af leikjum í
sundinu og nánasta umhverfi. Það
er samofið æsku minni. Þetta var
yndislegt heimili þar sem saman bjó
stórfjölskyldan og heimilið öllum op-
ið, alltaf einhver til að deila með
gleði og sorg og svo margir hvers-
dagslegir hlutir sem fastir punktar í
tilverunni. En allt hefur sinn endi og
nú heyrir „Bakkatúnið“ fortíðinni
til.
Afi greindist með Alzheimer-
sjúkdóm fyrir nokkrum árum. Sjúk-
dómurinn reyndist afar löng og
ströng þrautaganga til móts við
dauðann. Hann hófst með minnis-
glöpum og erfiðleikum með einföld,
hversdagsleg verkefni. Með tíman-
um versnaði honum og þurfti aðstoð
í stóru sem smáu í daglega lífinu. Sú
aðstoð kom að mestu leyti í hlut
mömmu, sem hefur á síðastliðnum
árum víxlað hlutverkum við afa og
orðið honum eins og móðir. Hún
setti upp stundaskrá og skipulagði
hvern dag fyrir afa, þar sem margir
komu við sögu. Það var erfitt að
horfa upp á afa missa tengsl við
raunveruleikann og gleyma venjum
og siðum í margs konar félagslegu
samhengi. En mamma las allt sem
hún komst yfir um sjúkdóminn og
reyndi eftir fremsta megni að finna
viðfangsefni sem afi gat tekið þátt í,
en þeim kostum fór stöðugt fækk-
andi. Allir lögðust á eitt með að gera
honum lífið bærilegra. Það var farið
í ferðir og heimsóknir og þótt þetta
félli strax í gleymsku hjá honum var
þetta afar mikilvægt. Fortíð, nútíð
og framtíð blönduðust í einum
hrærigraut – afi hafði ekkert tíma-
skyn. Dagarnir runnu saman og
hann vissi ekki hvað tímanum leið.
Það fór samt ekki á milli mála
hvernig birti yfir honum þegar hann
fékk heimsóknir og þegar hann fór
út. Þetta var áminnig um að lífið
hefur tilgang þótt maður verði
gleyminn og ruglaður. Og einmitt
vegna þess hve hann var gleyminn
var enn þá mikilvægara að leggja
rækt við líðandi stund .
Afi upplifði ekki lokastig sjúk-
dómsins þar sem hann hefði orðið
alveg utan við heiminn og hvorki
borið kennsl á sína nánustu eða
sjálfan sig. Honum var hlíft við því.
Hér skilja leiðir elsku afi, takk
fyrir samfylgdina, vináttuna og leið-
sögnina.
Ellen Ólafsdóttir.
Á síðasta degi ársins kom kallið.
Rétt um hádegi kvaddi afi Baldur
þennan heim. Alveg er ég viss um að
hann var hvíldinni feginn, en mikið
er tómlegt nú þegar þau eru bæði
horfin af Bakkatúninu hann og
amma Ragga sem lést fyrir rúmum
þremur árum. Ég var svo heppin að
fá að kynnast þessum heiðurshjón-
um og njóta þeirrar umhyggju sem
þau voru svo rík af. Mér og mínum
reyndust þau bæði einstök. Ekki var
nú verra þegar við fluttum á Reyni-
staðinn og vorum í kallfæri við þau,
þar sem lóðirnar lágu saman. Stefán
Orri og Óli Dór hurfu oft á Bakka-
túnið. Fá sér smákökur hjá ömmu,
hjálpa afa að slá blettinn eða þá
bara að hitta þau og eyða með þeim
tíma.
Vinnudagur Baldurs var ætíð
mjög langur. Farinn fyrir klukkan 7
á morgnana og kominn heim um 7
að kvöldi. Þótt aldurinn færðist yfir
var aldrei slakað á. Fram á síðasta
vinnudag kom hann fyrstur og fór
síðastur úr Skagaveri. Og oftar en
ekki fór hann á kvöldin bara til að
athuga hvort allt væri í lagi.
Aldrei man ég eftir að mikið hafi
farið fyrir Baldri en hann var mjög
athugull og fylgdist með meðbræð-
um sínum. Í gegnum starf sitt fylgd-
ist hann með þeim sem minna máttu
sín og ef hann taldi að aðstoðar væri
þörf var hún veitt og voru þau hjón
samhent í því. Þegar Stefán Orri
lenti í umferðarslysi og óhætt var að
koma í heimsókn komu þau með Óla
og Júllu þótt heilsu ömmu Röggu
væri farið að hraka. Mikil var gleðin
hjá Stefáni sem þótti svo vænt um
þau hjón og voru þau sérstakir vinir
hann og amma Ragga. Því við köll-
uðum þau aldrei annað en ömmu og
afa. Þegar sambúð minni og Baldurs
yngri lauk hringdu þau til að láta
mig vita að ég og strákarnir ættum
þau alltaf að. Þau vildu að ég hefði
þetta alveg á hreinu. Þegar ég sagði
Stefáni Orra og Óla Dór að afi Bald-
ur væri dáinn ræddum við lengi um
gamla manninn og vildu þeir fara
upp á sjúkrahús til að kveðja hann,
sem við og gerðum. Mikill missir er
að þeim heiðursmanni sem nú er
genginn og þökkum við honum sam-
fylgdina og alla þá góðmennsku sem
hann sýndi okkur.
Elsku Júlla, Óli, Hanna og fjöl-
skyldur. Ykkur sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um afa Baldur lifir með okkur
um ókomna tíð.
Sigrún og fjölskylda.
Á síðasta degi ársins kvaddi heið-
ursmaðurinn Baldur Guðjónsson
þennan heim. Baldur var ferðbúinn
því undanfarnir mánuðir höfðu verið
honum erfiðir.
Það er með þakklæti og virðingu
sem fjölskyldurnar frá Vesturgötu
32 kveðja hann. Virðingu fyrir ljúf-
mennsku og þá þolinmæði sem hann
sýndi ávallt, þakklæti fyrir að heim-
ili hans var okkar stóru fjölskyldu
ávallt opið.
Heimili þeirra Baldurs og Ragn-
hildar Þorvaldsdóttur eiginkonu
hans var um margt sérstakt. Ein-
stakt fyrir myndarbrag húsfreyj-
unnar, en þó sérstaklega fyrir fórn-
fýsina sem þar ríkti þar sem þrír
ættliðir deildu saman sætu og súru.
Tengdamóðir Baldurs, Júlía, bjó á
heimilinu og einnig Agnar bróðir
hennar.
Baldur sýndi þessu fólki mikla
umhyggju og ræktarsemi og lýsir
það Baldri best hversu sjálfsagt
honum þótti að deila heimili með
þessu ágæta fólki sem var vina-
margt og því alltaf mikill gestagang-
ur á heimilinu.
Um áratugaskeið rak Baldur
ásamt Karli Sigurðssyni verslunina
Skagaver á Akranesi. Skagaver var
undir þeirra stjórn um margt nú-
tímaleg verslun. Löngu áður en það
varð algengt í öðrum verslunum, var
boðið upp á heitar máltíðir í Skaga-
veri. Þetta var ekki aðeins vinsælt
fyrir útivinnandi fólk, þetta var
einnig ómetanlegt fyrir aldraða og
sjúka sem treystu á matarsendingar
frá Skagaveri. Fyrir þetta framtak
fannst mörgum að þeir ættu Hauk í
horni hjá Baldri og Kalla í Skaga-
veri, því þeir gerðu mörgum kleift
að búa á eigin heimili lengur en ella
vegna þjónustunnar sem þar var að
fá. Skagaver var um margt líkt fé-
lagsheimili á þessum árum þar sem
fastur hópur mætti reglulega til að
kryfja málin til mergjar í kaffihorni
verslunarinnar.
Baldur var aldrei margmáll og
ekki sá sem fyrstur var með frétt-
irnar. En hann var góður hlustandi,
heiðarlegur og traustur. Jafnaðar-
geði hans var við brugðið og skop-
skynið var frábært. Hann kunni vel
að meta líf og fjör þó stilltur væri
sjálfur. Klukkuna var hægt að stilla
eftir honum á morgnana, á mínút-
unni var farið í vinnu, alltaf á sama
tíma. Það var engin hætta á því að
hann væri tekinn fyrir of hraðan
akstur á E-12, á honum var enginn
asi. Vinnutíminn var eftir því sem
þurfa þótti og ekki talið eftir sér þó
hann drægist á langinn.
Gæfa Baldurs var Ragga kona
hans, en hana missti hann fyrir
fáum árum. Dætur þeirra hjóna,
Júlía og Jóhanna, eru glæsilegar
dugnaðarkonur sem báðar eiga orð-
ið stórar fjölskyldur. Jóhanna gekk í
gegnum miklar raunir á síðasta ári
er hún missti mann sinn frá ungum
börnum. Hún hefur sýnt einstakan
kjark og dug. Fjölskyldur dætranna
voru skjól og skjöldur Baldurs þeg-
ar sjúkdómar sóttu hann heim. Það
var fagurt að fylgjast með hvað
Júlla dóttir hans sýndi föður sínum
mikla virðingu og elskusemi, hún
sparaði aldrei tíma né fyrirhöfn til
að létta honum lífið. Hún vakti svo
sannarlega yfir velferð hans til síð-
ustu stundar.
Gömlu vinirnir sem bjuggu lengst
af á Bakkatúni 6 hafa nú allir kvatt.
Við horfum ekki lengur niður
Bakkatún til að athuga hvað líði
heimilisfólkinu. Þau hafa fengið ný
heimkynni sem okkur sem lifum er
ekki ætlað að sjá. Þá má vera fallegt
í þeim heimkynnum ef það jafnast á
við undurfögur vorkvöld í Bakka-
túni.
Við vottum dætrunum og fjöl-
skyldum þeirra okkar dýpstu samúð
og þökkum Baldri löng og góð
kynni.
Haraldur Sturlaugsson
og fjölskyldurnar
frá Vesturgötu 32.
Baldur minn, kæri vinurinn. Ég
sé þig núna fyrir mér á fallegum
stað, mikil birta er í kringum þig og
Ragnhildur við hlið þína. Þið leiðist
um gullna akrana og þú ert ekkert
að flýta þér. Það er svo margt sem
gleður augað. Síðastliðin ár hefur þú
ekki gengið heill til skógar en samt
notið þess að taka þátt í daglegu lífi.
Þér líkaði það vel að ferðast um og
skoða umhverfið, rifja upp liðna
daga, hitta fólkið, bara gleyma sér
örlítið. Alltaf varstu til í að fara eitt-
hvað ef veðrið var fallegt og lundin
létt, þá gekk allt. Hæst standa upp
úr ferðirnar austur á Eyrarbakka,
sjálfar æskustöðvarnar, þar kunnir
þú vel við þig. Margar ferðir fórum
við líka í Borgarnes. Þú bara baðst
um það, áttir þitt sæti í Hyrnunni.
Þar gast þú horft á alla umferðina,
spáð í hvaðan fólkið væri að koma
og hvert það væri að fara. Aðallega
eftir útbúnaði bílanna. Bestu dag-
arnir voru þegar staðurinn var full-
ur af fólki. Oft hittir þú gamla kunn-
ingja þar og svo var kaffið svo gott.
Á yngri árum vannst þú í Hval-
firðinum. Þangað fórst þú oft og rifj-
aðir upp þennan tíma. Í haust fórum
við þangað. Þú labbaðir um staðinn,
innan um braggana. Sagðir mér frá
ýmsu skemmtilegu. Stundum fórum
við Dragann til baka og Svínadalinn
heim og þú rifjaðir upp bæina, ábú-
endurna og margt margt. Heima á
Bakkatúni leið þér vel, varst iðinn
við að slá lóðina meðan kraftar
leyfðu. Komst svo inn, settist í stól-
inn þinn í stofunni og horfðir út um
gluggann. Ég held að það útsýni
svíki engan. Göngutúrarnir í Skóg-
ræktinni gerðu þér gott. Ég get rifj-
að upp svo margt og margt.
Baldur minn. Síðustu mánuðirnir
voru þér ekki léttir en þú fékkst
góða hjálp. Svo var það útiveran,
bíltúrarnir og svo margt annað ótal-
ið sem létti þér stundirnar. Nú
skilja leiðir okkar, ég ylja mér við
minningarnar, þú mátt gjarnan láta
vita af þér. Ég þakka þér fyrir alla
þína hlýju í minn garð, það verður
seint endurgoldið að fullu. Ég sakna
þín. Guð veri með þér – alltaf.
Elsku Júlla, Hanna og fjölskyld-
ur. Guð vaki yfir velferð ykkar allra
Anna Þórdís Olgeirsdóttir.
BALDUR
GUÐJÓNSSON
,
  
/6++*5/  


-    
 ,


 


.

/ 
%
4


 &
*

! +  
7

& )

 )  ( 
-
,
 "  % 

" 






#+
8 

    
    &
 '%



  

  

&

$   
 / 


 

:#
4&;4 !   
5 
  

( 
  
 5 (
+&< ( &
5 (
)

  

) 
(= &

' 

  


2
($

&* (  5 (
.
-