Morgunblaðið - 10.01.2002, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2002 45
KYNNINGARFUNDUR verður í
kvöld í Digraneskirkju í Kópavogi.
Þá verður Alfa-námskeiðið kynnt.
Fundurinn hefst kl. 20 með því að
fundargestum verður boðið upp á
veitingar. Síðan verður kynning á
Alfa og við heyrum frá þátttak-
endum af síðasta námskeiði.
Alfa er stutt hagnýtt námskeið og
fjallar um tilgang lífsins og kristna
trú. Námskeiðið stendur yfir í tíu
vikur, eitt kvöld í viku.Ummæli
þátttakenda á Alfa-námskeiði í
Digraneskirkju segja mikið: „Ég
varð ekki fyrir vonbrigðum með
námskeiðið og held að allir séu á
sama máli, a.m.k. heyri ég að fólk er
mjög ánægt. Það finnur til betri líð-
anar.“
„Námskeiðið opnar nýjar enda-
lausar víddir sem kveikir lifandi
áhuga á Guðsorði. “
„Námskeiðið er afar gefandi.“
„Námskeiðið var gott, fræðandi og
uppbyggjandi.“
Kennari á námskeiðinu er séra
Magnús Björn Björnsson. Á Alfa
geta allir verið virkir þátttakendur
hvort sem þeir hafa mikla eða enga
þekkingu á kristinni trú.
Fyrsta kvöldið verður svo
fimmtudaginn 18. janúar kl. 19.
Verð fyrir námskeiðið er 5.000 kr.
Skráning fer fram í Digraneskirkju.
Alfa í Digraneskirkju
Digraneskirkja
Áskirkja. Opið hús fyrir alla aldurshópa
kl. 14–17 í neðri safnaðarsal kirkjunnar
fyrir unga sem aldna. Fimmtudagssöng-
hópurinn hittist og tekur lagið undir
stjórn Kára Þormar organista. Þorvaldur
Halldórsson kemur og syngur. Allir hjart-
anlega velkomnir.
Dómkirkjan. Opið hús í safnaðarheim-
ilinu kl. 14–16. Kaffi og með því á vægu
verði. Ýmsar uppákomur.
Hallgrímskirkja. Kyrrðarstund kl. 12.
Léttur málsverður í safnaðarheimili eftir
stundina.
Háteigskirkja. Foreldramorgunn kl. 10.
Stúlknakór kl. 16.30 fyrir stúlkur fæddar
1989 og eldri. Stjórnandi Birna Björns-
dóttir. Íhugun kl. 19. Taizé-messa kl. 20.
Langholtskirkja. Foreldra- og barna-
morgunn kl. 10–12. Upplestur, söng-
stund, kaffispjall. Endurminningafundur
kl. 14–15.30.
Laugarneskirkja. Kyrrðarstund í hádegi
kl. 12. Gunnar Gunnarsson leikur á org-
elið kl. 12–12.10. Að stundinni lokinni
er málsverður í safnaðarheimili. (Sjá
síðu 650 í Textavarpi).
Neskirkja. Nedó kl. 17. Unglingaklúbbur
fyrir Dómkirkju og Neskirkju fyrir 8. bekk.
Nedó kl. 20 fyrir 9. bekk og eldri. Um-
sjón Bolli og Sveinn. Félagsstarf aldr-
aðra laugardaginn 12. janúar kl. 14.
Borgarbókasafnið í Kringlunni skoðað.
Eftir ferðina verður borinn fram léttur
málsverður. Þeir sem ætla að neyta mat-
arins þurfa að tilkynna þátttöku sína til
skrifstofu kirkjunnar í síma 511 1560.
Allir velkomnir. Sr. Frank M. Halldórs-
son.
Breiðholtskirkja. Mömmumorgunn
föstudag kl. 10–12.
Digraneskirkja. Bænastund kl. 12.10.
Fyrirbænaefnum má koma til kirkju-
varða. Léttur hádegisverður eftir stund-
ina. Kynningarfundur um Alfa kl. 20.
Grafarvogskirkja. Foreldramorgnar kl.
10–12. Fræðandi og skemmtilegar sam-
verustundir og ýmiss konar fyrirlestrar.
Alltaf heitt á könnunni, djús og brauð fyr-
ir börnin. Kirkjukrakkar í Húsaskóla fyrir
7–9 ára börn kl. 17.30–18.30. Æsku-
lýðsfélag í Grafarvogskirkju fyrir 8.–9.
bekk kl. 20–22.
Fella- og Hólakirkja. Helgistund og bibl-
íulestur í Gerðubergi kl. 10.30–12 í um-
sjón Lilju djákna. Starf fyrir 9–10 ára
stúlkur kl. 17.
Kópavogskirkja. Kyrrðar- og bænastund
kl. 17. Fyrirbænaefnum má koma til
sóknarprests eða kirkjuvarðar.
Vídalínskirkja. Umræðu- og leshópur
starfar í safnaðarheimilinu kl. 20–21.
Biblíu- og trúfræðsla fyrir alla. Kyrrðar-
stund í kirkjunni kl. 21. Ath. breyttan
tíma. Tónlist, ritningarlestur, hugleiðing
og fyrirbænir. Bænarefnum má koma til
presta kirkjunnar og djákna. Hressing í
safnaðarheimili eftir stundina. Allir vel-
komnir.
Fríkirkjan í Hafnarfirði. TTT-starf fyrir
10–12 ára kl. 17–18.30.
Hafnarfjarðarkirkja. Opið hús fyrir ung
börn og foreldra þeirra í Vonarhöfn, safn-
aðarheimili Strandbergs, kl. 10–12. Op-
ið hús fyrir 8–9 ára börn í safnaðarheim-
ilinu Strandbergi, Vonarhöfn, frá kl.
17–18.30.
Víðistaðakirkja. Barnastarf fyrir 10–12
ára börn (TTT) í dag kl 17. Foreldrastund
kl. 13–15. Kjörið tækifæri fyrir heima-
vinnandi foreldra með ung börn að koma
saman og eiga skemmtilega samveru í
safnaðarheimili kirkjunnar.
Lágafellskirkja. Kirkjukrakkafundur í
Varmárskóla á fimmtudögum frá kl.
13.15–14.30.
Þorlákskirkja. Biblíupælingar í kvöld kl.
20.
Landakirkja: Kl. 15 æfing hjá Litlum
lærisveinum, yngri hópur. Kl. 16 æfing
hjá Litlum lærisveinum, eldri hópur.
Kletturinn. Kl. 19 alfanámskeið. Allir
velkomnir.
Akureyrarkirkja. Kyrrðar- og fyrirbæna-
stund kl. 12. Bænaefnum má koma til
prestanna. Eftir stundina er hægt að
kaupa léttan hádegisverð í Safnaðar-
heimili.
Safnaðarstarf
KIRKJUSTARF
Kær vinkona mín
hún Binna er látin eftir
langa og stranga bar-
áttu við sjúkdóm sem
sjaldan lætur í minni
pokann. Hún varðist
hetjulega meðan stætt
var og lét engan bilbug á sér finna,
svo æðrulaus og sterk til hinstu
stundar. Þannig var hún vinkona
mín. Hún gat blásið upp af litlu tilefni
en þegar í harðbakkann sló var hún
sannkölluð hetja. Binna stóð ekki
ein, hún átti frábæra fjölskyldu að
baki sér og eiginmann sem stóð eins
og klettur við hlið hennar í gegnum
þessa erfiðu baráttu. Hann haggað-
ist aldrei og þess vegna gat hún verið
eins lengi og mikið heima og kvatt
þennan heim í faðmi fjölskyldu sinn-
BJARNÞÓRA
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Bjarnþóra Ólafs-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 21. maí
1923. Hún lést 23.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Hafnarfjarðarkirkju
4. janúar.
ar. Hún dásamaði líka
heimahjúkrunina sem
hún fékk.
Binna var mikið jóla-
barn. Hún hringdi í mig
í byrjun nóvember sl.
og var að velta fyrir sér
hvað hún gæti gefið
börnunum sínum í jóla-
gjöf og sagði að sig
langaði að gefa þeim
öllum eins gjöf. Ég
hugsaði mig um og
benti henni síðan á hlut
sem mig grunaði að
félli að hennar smekk.
Næst þegar hún
hringdi sagði hún mér að Eiríkur
væri búinn að kaupa gjafirnar og
pakka þeim öllum inn – þeim hefði
þótt þetta svo fallegt að þau hefðu
keypt einn fyrir sig sjálf. Binna hló
mikið þegar hún sagði mér síðar að
önnur tengdadóttirin hefði komið til
sín fyrir jólin og séð þennan hlut og
verið ákveðin í að kaupa sér einn
slíkan og mátti Binna beita ýmsum
brögðum til að fá hana ofan af því –
þannig að jólagjöfinni yrði bjargað.
Binna og Eiríkur bjuggu ásamt
börnum sínum á Suðureyri við Súg-
andafjörð í 28 ár. Þeim búnaðist vel
þar, eignuðust hús, bát og síðast en
ekki síst marga góða vini. Börnin
þeirra undu einnig hag sínum vel fyr-
ir vestan. Við vinkonur hennar köll-
uðum hana oft „vin Hafnarfjarðar“
því hún fékk alltaf stjörnur í augun
þegar hún talaði um fjörðinn sinn.
Við stofnuðum nokkrar sauma-
klúbb sem við kölluðum „Náttfara“
og áttum margar góðar stundir sam-
an. Ef við vorum í saumaklúbb hjá
Binnu og vorum farnar að hugsa til
heimferðar um miðnættið minnti
hún okkur á að klúbburinn héti Nátt-
fari og okkur lægi ekkert á heim. Við
settum reglur um það að einungis
mætti hafa þrjár sortir með kaffinu
en Binna átti ekki gott með að fara
eftir þeim fyrirmælum og fannst að
varla gæti heitur ofnréttur, osta-
bakki eða dýrindis salat talist sem
kökusort. Já, það var oft hlegið og
mikið gaman hjá okkur og við klúbb-
systur hennar sem fluttar erum suð-
ur höfum oft rifjað upp með henni
þennan skemmtilega tíma.
Það var fastur siður dagana fyrir
jólin fyrir vestan að hún kom hún í
verslun mannsins míns og þá var nú
hvíslað og pukrast og ótal pakkar
fráteknir og faldir á leynistað og svo
átti endilega að láta hana vita ef
þetta eða hitt kæmi í búðina. Síðan
skaust hún upp á loft til mín í smá-
kaffisopa og spjall. Já, hún Binna var
sannkallað jólabarn. Við fjölskylda
mín eigum ófáar minningar um góð-
ar samverustundir með Binnu, Eiríki
og börnunum þeirra og var það fast-
ur siður á meðan þau bjuggu fyrir
vestan að við hittumst öll á jóladag
og drukkum saman kaffi.
Eins og flestir sem flytja í smá-
þorp úti á landi lenti Binna uppi á
leiksviði á þorrablótunum. Hún var
smávaxin og var henni því oftar en
ekki troðið í stóran barnavagn með
snuddu og blúnduhúfu. Eitt sinn fór
vagninn af stað og stefndi beint fram
af sviðinu en á seinustu stundu tókst
okkur að krækja í hann og bjarga
Binnu sem leit hlæjandi á okkur og
spurði hvort við ætluðum alveg að
gera út af við sig. Á einu þorra-
blótinu lék hún verkstjóra í frysti-
húsinu og tókst henni svo vel upp að
daginn eftir færði hann henni gjöf
fyrir leikinn.
Já, margs er að minnast sem of
langt yrði að telja upp en Binna flutti
síðar ásamt fjölskyldu sinni í fjörðinn
sinn, Hafnarfjörð, og þar kvaddi hún
þennan heim.
Elsku Binna, við fjölskylda mín,
saumaklúbbssystur og aðrir vinir
þínir að vestan óskum þér góðrar
heimferðar og fjölskyldu þinni gæfu
um ókomin ár og biðjum guð að gefa
þeim styrk nú þegar þú hefur kvatt
okkur öll.
Vertu svo guði falin, kæra vin-
kona.
Ingibjörg Jónasdóttir.
Kær vinur er fallinn
frá, langt um aldur
fram.
Frá því ég fyrst man
eftir mér hefur fjöl-
skylda Hjálmars verið nátengd for-
eldrum mínum, og ná þau kynni allt
aftur til fjórða áratugar síðustu aldar
er faðir minn kom ungur maður frá
Noregi til að setja upp rafstöðvar fyr-
ir Íslendinga. Fyrstu árin var hann
búsettur hjá foreldrum Hjálmars,
þeim Páli og Hjálmfríði, sem ráku
gistihús við ósa Blöndu, og æ síðan
hefur traust vinátta haldist á milli
þeirra, meðan þau lifðu, og foreldra
minna og barnanna Hjálmars og Guð-
nýjar og fjölskyldna þeirra og hvergi
borið skugga á. Síðustu árin, eftir að
HJÁLMAR
PÁLSSON
✝ Hjálmar Pálssonvar fæddur á
Blönduósi 26. júlí
1929. Hann lést á
Landspítalanum –
háskólasjúkrahúsi,
28. desember síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá
Blönduóskirkju 4.
janúar.
faðir minn var orðinn
rúmfastur á Héraðs-
hælinu á Blönduósi,
tóku Hjálmar og Sídý
kona hans að sér að
keyra móður mína
flesta daga upp á
sjúkrahús til að heim-
sækja föður minn. Leyfi
ég mér að efast um að
margir hefðu auðsýnt
þvílíkan kærleika í
verki, sem sýndi svo
ekki verður um villst,
hvern mann Hjálmar
hafði að geyma. Mig
langar með þessum lín-
um til að þakka Hjálmari allt það sem
hann gerði fyrir foreldra mína og
hversu góður drengur og vinur hann
reyndist þeim. Guð blessi minningu
hans og veiti fjölskyldu hans styrk.
Það ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
– í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn!
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá sem barn ég þekkti fyr.
(Þýð. M. Joch.)
Ragnheiður.
Ungur tók ég að lað-
ast að Friðjóni Krist-
inssyni. Hann var vafa-
laust barngóður sem
kallað er. Eftir því sem
árin liðu urðu mér æ betur ljósir fleiri
merkilegir mannkostir hans. Þessir
kostir urðu til þess að hann var eft-
irsóttur til verka bæði hjá Kaupfélag-
inu, sem kjötbúðar- og sláturhús-
stjóri, og síðar póstafgreiðslumaður
og safnvörður í Byggðasafni Dalvík-
ur. Friðjón var afar ljúfur í viðkynn-
ingu, kurteis og samviskusamur að
hverju sem hann gekk, hafði fallega
rithönd og skilaði öllu vel og snyrti-
lega frá sér. Á þessu sviði voru þau
FRIÐJÓN
KRISTINSSON
✝ Friðjón Kristins-son fæddist í
Jarðbrúargerði í
Svarfaðardal 30. maí
1925. Hann lést á
heimili sínu í Reykja-
vík 16. desember síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Dal-
víkurkirkju 28. des-
ember.
samhent hjónin, Frið-
rika og Friðjón. Heimili
þeirra voru afar falleg
bæði á Dalvík og í Graf-
arvogi og gestrisnin hlý
og tilgerðarlaus. Eitt af
því sem gerði Friðjón
eftirminnilegan var af-
burðahæfileiki hans til
upplestrar. Var hann
mjög eftirsóttur til slíks
á hvers kyns samkom-
um. Naut hann þar
meðfæddra leikara-
hæfileika og þess hve
auðvelt hann átti með
að herma eftir ýmsum
litríkum persónum. Mér er minnis-
stætt, er ég, ásamt fleiri ungum
mönnum, vann hjá Friðjóni við að
undirbúa og mála sláturhúsið, hve
skemmtilegur hann var jafnan og
hafði gott lag á að láta okkur vinna.
„Viltu ekki í mola vinur?“ sagði hann
og hellti kamfóru í sykurmola. Síðan
eru kamfórumolar í minningu minni
hið mesta sælgæti, þótt ég hafi ekki
smakkað þá í mörg ár. Einn fallegan
sumardag riðum við Friðjón fram í
Sveinsstaðaafrétt. Ég varð fyrir því,
er hesturinn stökk yfir læk með mig,
að ég fékk vondan hnykk á bakið. Þar
sem ég húkti hálfskakkur á hestinum
á heimleiðinni fannst Friðjóni að
hann þyrfti að halda mér skemmti-
legan selskap. Reytti hann af sér
hvern brandarann og skemmtisög-
una á fætur annarri með tilheyrandi
eftirhermum, en ég engdist í hlátur-
köstum og gleymdi öllum bakverk.
Hef ég varla farið skemmtilegri reið-
túr um dagana. Friðjón var mikill
dýravinur, átti um skeið bæði kindur
og hesta. Lét hann sér mjög annt um
þessa skjólstæðinga sína og fóðraði
þá vel. Einkum voru hestarnir hon-
um hugstæðir, og áttum við oft
skemmtilegar samverustundir í
tengslum við þetta hugðarefni okkar.
Ég minnist margra annarra sam-
verustunda með Friðjóni, bæði á
heimili þeirra hjóna og víðar. Þótt
hann ætti ekki langa skólagöngu að
baki var hann vel sjálfmenntaður og
víðlesinn. Mest held ég að hann hafi
lagt sig eftir ýmsum þjóðlegum fróð-
leik og ljóðum, og hann var ótrúlega
víða heima og sagði vel frá. Nú hefur
illvígur sjúkdómur lagt þennan öð-
ling að velli. En minningarnar lifa og
ylja. Ég sendi Friðriku og fjölskyldu
hennar mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ármann Gunnarsson.
; 

 #
   

 # 
  + 
 
  
 $+  
 

  5
  

 % 








?*1"A =5+ 
4 (4 -
 ' 
)
,'%  

,'%

) & #
 &KA 4


=
) & # *&( (
 '()
"

)  


"

) &
&.
 .
-