Morgunblaðið - 08.03.2002, Síða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. MARS 2002 43
✝ Einar Jón Bland-on fæddist í
Reykjavík 28. janúar
1943. Hann lést á
Landspítalanum
föstudaginn 1. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Inga
Blandon kennari, f. í
Stykkishólmi 1919,
og eiginmaður henn-
ar Erlendur Blandon
heildsali, f. í Húna-
vatnssýslu 1905. d.
1977. Einar á tvö
systkini: a) sr. Hann-
es Örn Blandon,
prestur á Syðra-Laugalandi í
Eyjafirði og prófastur í Eyjafjarð-
arprófastsdæmi, f. 1949. Hann á
tvær dætur með Marianne Penny-
cook en þau slitu samvistum, þær
Hönnu, f. 1977, og Söru, f. 1980. b)
Iris Lilja Blandon nemi, f. 1950.
Hún á dótturina Írisi, f. 1973, með
Grími Bjarnasyni. Eftirlifandi
1971. Sambýliskona hans er Guð-
björg Lísa Gunnarsdóttir, flug-
freyja hjá Atlanta. 3) Guðrún Inga,
nemi í Englandi, f. 1972, gift Guð-
mari Kristjánssyni athafnamanni í
Englandi. Synir þeirra eru Konráð
Freyr, f. 1997, og Róbert Þór, f.
2001. Einar giftist Guðrúnu Þor-
grímsdóttur 1978, þau slitu sam-
vistum. Sonur þeirra er Úlfur út-
varpsmaður, f. 1979. Einar var í
sambúð með Önnu Sigurðardóttur
meinatækni og eignuðust þau eina
dóttur, Sunnu Dóru nema, f. 1986.
Einar bjó með Borghildi Kristins-
dóttur bónda, og dóttir þeirra er
Fjóla Kristín, f. 1993. Einar út-
skrifaðist með verslunarpróf frá
Verslunarskóla Íslands árið 1963.
Þá starfaði hann í Lögreglunni í
Kópavogi um nokkurra ára skeið.
Um þetta leyti tók hann við fyr-
irtæki föður síns, Erl. Blandon og
co., og rak það til dauðadags. Árið
1989 eignaðist hann Litlu-Hildisey
í Landeyjum og bjó þar til dauða-
dags.
Útför Einars fer fram frá Digra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15. Jarðsett verður á
Krossi í Landeyjum á morgun,
laugardag.
sambýliskona Einars
er Gerður Hauksdótt-
ir atvinnurekandi, f. á
Hvammstanga 1959.
Dóttir þeirra er Unn-
ur nemi, f 1985. Einar
var í sambúð með
Bjarndísi Ásgeirsdótt-
ur hjúkrunarfræð-
ingi, d. 1981. Sonur
þeirra er Erlendur
Birgir, flugmaður hjá
Flugleiðum, f. 1965.
Eiginkona hans er Að-
alheiður Guðgeirs-
dóttir viðskiptafræð-
ingur. Börn þeirra
eru Bjarndís Sjöfn, f. 1994, og
Guðgeir Ingi, f. 2000. Einar giftist
Ingibjörgu Kolbeinsdóttur árið
1967, þau slitu samvistum. Börn
þeirra eru þrjú: 1) Kolbeinn Jón
athafnamaður, f. 1968. Hann á tvo
syni, Grím, f. 1993, og Kolbein
Nóa, f. 1999. 2) Einar Jón, flug-
umsjónarmaður hjá Atlanta, f.
Elsku pabbi. Lífið síðustu daga
hefur verið mjög erfitt fyrir alla fjöl-
skylduna. Það var svo átakanlegt að
sjá þig svo þjáðan, liggja í rúminu og
bíða eftir dauðanum, og að geta ekk-
ert hjálpað þér. En ég var fegin að fá
tækifæri til að geta verið hjá þér
þegar stundin rann upp. Og ég veit
að nú líður þér miklu betur. Það er
bara svo erfitt að trúa því að þú sért
farinn, þótt ég hafi vitað í nokkra
mánuði að þú værir á leiðinni í burtu.
Lífið þitt var alls ekki auðvelt, og
mér þykir svo fyrir því að hafa ekki
getað eytt meiri tíma af því með þér.
Þrátt fyrir það vil ég bara að þú vitir
að þú verður alltaf pabbi minn, og
það mun aldrei neinn koma í staðinn
fyrir þig.
Ég mun alltaf minnast þín og ég
vona að við munum hittast einhvern
tíma aftur í öðru lífi.
Ég elska þig elsku pabbi minn.
Þín
Sunna Dóra.
Jæja, elsku Einar frændi, þá er
þetta búið. Það er sárt að kveðja en
ég veit að þér líður miklu betur og
það er gott að vita að þú ert laus við
allar þessar þjáningar.
Ég er svo þakklát fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig. Þú tókst mig með á
jólaball þegar þú fórst með börnin
þín, keyptir handa mér páskaegg og
dúkkuvagninn, sem hún dóttir mín
leikur sér með í dag, gafstu mér í af-
mælisgjöf þegar ég var þriggja ára.
En það sem mér er þó minnisstæðast
er það að þegar ég var 16 ára, með
unglingaveikina, og var send til
Þýskalands, þá fréttir þú að ég væri
með mikla heimþrá og hringdir dag-
lega í mig, komst í heimsókn og gafst
mér peninga. Ég minnist líka bíltúr-
anna sem við fórum í síðustu dagana
þína og alls þess sem við töluðum um.
Elsku Einar minn, þú varst búinn
að vera svo mikil hetja. Það var líka
æðislega gaman þegar þú kallaðir öll
börnin þín í heimsókn og ömmu
Ingu, mig, Silvu Líf dóttur mína,
Hönnu og Söru, dætur hans Arnar
bróður þíns, og lést ljósmyndara
taka af okkur myndir. Þegar flestir
voru farnir, þá fórstu í spariföt og
lést taka myndir af þér og hundunum
þínum – lýsir þetta þér ekki svolítið?
Og hverjum dettur það í hug öðrum
en þér að fara á sýningar og í inn-
kaupaferð til Þýskalands og Hol-
lands og skilja lyfin öll eftir heima?
Ég vil líka þakka þér fyrir hvað þú
varst góður við hana Silvu Líf mína,
hún er ennþá að tala um að þú eigir
að koma í mat og hún eigi að fara í
fínan kjól, og um daginn vorum við
að tala um leikhúsferð og þá vildi hún
að Einar kæmi líka.
Elsku amma Inga, mamma, Hann-
es Örn, Gerður og frændsystkini, ég
vona að Guð gefi okkur öllum styrk í
sorginni.
Legg þú á djúpið, þú, sem enn ert ungur,
og æðrast ei, þótt straumur lífs sé þungur,
en set þér snemma háleitt mark og mið,
haf Guðs orð fyrir leiðarstein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jesú nafni
á himins hlið.
(Matt. Joch.)
Elsku Einar minn, við þökkum allt
það sem þú hefur gert fyrir okkur.
Þínar stelpur,
Íris yngri og Silva Líf Blandon.
Ég kynntist Einari Blandon fyrir
um fimmtán árum. Bróðir hans,
Hannes Örn, sem var kunningi minn,
hafði sagt mér að Einar væri í hest-
um og ætti hesthús í Gusti. Mig vant-
aði hesthúspláss fyrir tvo hesta og
ákvað því að leita hófanna hjá Einari.
Er skemmst frá því að segja að Ein-
ar tók þessari beiðni minni vel þann-
ig að næsta vetur var ég kominn í
hans hús með hrossin tvö. Og ekki
líkaði okkur hjónum vistin verr en
svo að við vorum leigutakar hjá Ein-
ari í alls fjóra vetur, eða allt þar til
hann seldi og flutti með hross sín út í
sveit árið um kring.
Það var líf og fjör í hestamennsk-
unni á þessum árum og þar átti Ein-
ar sjálfur ekki hvað minnstan þátt.
Hann átti á þessum tíma ágætan
reiðhestakost, hafði leitað fanga
austur á Stóðhestastöð, hjá Sveini á
Sauðárkróki og víðar. Meðal höfð-
ingja í húsinu má nefna Austra,
Hrana, Skugga, Sval og Svarthöfða,
sem var aðalreiðhestur Einars, eink-
um þegar mikið lá við. Einar var
óspar á að lána hesta sína og kom það
sér vel á þessum árum fyrir hestfáa
leigjendur hans. Þó svo sá sem þetta
ritar teldi sig þá vita allt um hesta og
reiðmennsku var Einar sem betur
fer greinilega ekki á sama máli.
Hann hóaði í Ella Sig og fyrr en varði
voru allir komnir með hesta sína, eða
í mörgum tilfellum Einars, á reið-
námskeið. Og þá kom í ljós, sem Ein-
ar svo sem vissi, að þeir sem allt þótt-
ust kunna gátu bætt verulega við
takmarkaða þekkingu sína. Enda var
eins gott að menn og konur væru
orðin sæmilega reiðfær þegar kom
að sjálfri sleppiferðinni, en þá var
lagt af stað með hrossareksturinn
beint frá hesthúsinu en ekki verið að
teyma út fyrir bæinn eins og flestir
gera nú. Gekk þá oft mikið á eins og
sjá mátti í kartöflugörðum og víðar.
En mikið var gaman.
Ég tel mig hafa verið lánsaman að
kynnast Einari Blandon á þessum
árum. Hann var drengur góður sem
sagði sína meiningu umbúðalaust við
hvern sem var eins og hann átti skap
og kyn til. En undir yfirborðinu var
ljúf og notaleg sál, sem lét sér annt
um samferðamenn, ekki síst þá sem
minna máttu sín.
Það er með söknuði sem ég kveð
nú vin minn Einar Blandon og votta
öllum aðstandendum hans samúð
mína.
Sveinbjörn Sveinbjörnsson.
EINAR JÓN
BLANDON
✝ Eyjólfur Her-mannsson fædd-
ist á Grímslæk í Ölf-
usi 14. mars 1927.
Hann lést á Drop-
laugarstöðum 24.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Hermann Eyjólfs-
son, kennari, hrepp-
stjóri og oddviti Ölf-
ushrepps, f. 1. júlí
1893, d. 17. mars
1973, og Sólveig
Sigurðardóttir hús-
freyja, f. 1. október
1898, d. 2. nóvember
1987. Systkini Eyjólfs eru: 1)
Ragnar, f. 21. febrúar 1928. 2)
Hermann, f. 31. janúar 1929.
Hann var ættleiddur af Helga
Eyjólfssyni bróður Hermanns og
Guðbjörgu systur Sólveigar 3ja
ára gamall. 3) Ársæll, f. 24. apríl
1931. 4) Rósa, f. 6. febrúar 1933.
5) Marta Sigríður, f. 17. júlí 1934.
6) Sigurður, f. 13. júní 1943.
Eyjólfur kvæntist 26. septem-
ber 1959 eftirlifandi eiginkonu
sinni Bryndísi Tómasdóttur, f. 19.
maí 1929. Hún var við nám og
Kristín Helga Gísladóttir, f. 19.
júlí 1969. 3) Ása Sigríður sölu-
fulltrúi, f. 21. júlí 1967, gift Einari
Júlíussyni verktaka, f. 27. júní
1968. Synir þeirra eru Viktor
Hrafn, f. 12. júlí 1988, og Þór, f.
22. júlí 2000. 4) Eydís hár-
greiðslumeistari, f. 27. júlí 1968,
gift Davíð Ágústi Sveinssyni
gæðastjóra, f. 12. október 1969.
Börn þeirra eru Tanja Líf, f. 3.
apríl 1997 og Ívan Sær, f. 12.
mars 2001. 5) Anna Katrína versl-
unarstjóri, f. 7. mars 1974.
Eyjólfur fluttist með foreldrum
sínum að Gerðakoti í Ölfusi þar
sem hann ólst upp. Hann lauk
námi frá Samvinnuskólanum í
Reykjavík. Hann var fram-
kvæmdastjóri hjá Vinnufatagerð
Íslands þar sem hann starfaði yfir
40 ár. Eyjólfur var mikill félags-
málamaður, var m.a. Akoges-
félagi, stofnfélagi í K-21, Oddfel-
lowfélagi í stúkunni Hallveigu.
Hann var einn af stofnfélögum
Kiwanishreyfingarinnar á Íslandi
og var í Heklu, fyrsta Kiwanis-
klúbbi landsins. Hann hefur verið
í stjórn allra þessara félaga ýmist
sem ritari eða gjaldkeri. Eyjólfur
var einnig stofnfélagi Parkinson-
samtakanna á Íslandi en þau
verða 20 ára á næsta ári.
Útför Eyjólfs fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
störf í Svíþjóð 1952–
55. Píanókennari í
Reykjavík og síðustu
árin fulltrúi hjá
Skólasafnamiðstöð,
Fræðslumiðstöð
Reykjavíkur. For-
eldrar hennar voru
Tómas Albertsson,
prentari, f. 23. des-
ember 1896, d. 5. júní
1955 og Ása Sigríður
Stefánsdóttir, hús-
móðir, f. 21. júní
1905, d. 11. nóvember
1990. Börn Bryndísar
og Eyjólfs eru: 1)
Hermann viðskiptafræðingur, f.
11. apríl 1960, kvæntur Sigrúnu
Erlu Siggeirsdóttur flugfreyju, f.
3. nóvember 1961. Synir þeirra
eru Hreiðar Már, f. 10. mars 1983,
og Andri Dagur, f. 27. október
1992. 2) Tómas flugstjóri, f. 4.
september 1962, kvæntur Hrefnu
Einarsdóttur húsmóður og flug-
freyju, f. 25. júní 1969. Börn
þeirra eru Hekla, f. 11. maí 1995,
og Tumi, f. 18. september 2000.
Fyrir átti Tómas soninn Tómas
Árna, f. 10. apríl 1989, móðir
Þegar við minnumst föður okkar
koma margar ánægjulegar minn-
ingar upp í hugann. Hann var ein-
staklega góð fyrirmynd, yfirvegað-
ur, vinnusamur, heiðarlegur,
tryggur og með góða kímnigáfu.
Okkur leið alltaf vel hjá pabba því
hann hafði góða nærveru. Auðvelt
var að leita til hans vegna þess að
hann sýndi mikinn skilning og hafði
alltaf góð ráð við öllu; þegar við
höfðum spurningar hafði hann svör-
in.
Hann kenndi okkur góða siði og
lagði okkur lífsreglurnar á sinn sér-
staka og yfirvegaða máta. Hann var
dagsfarsprúður og fátt kom honum
úr jafnvægi. Allir voru jafnir í hans
huga, hann hallmælti aldrei neinum
og átti auðvelt með að finna kosti
hvers og eins.
Hann sýndi mjög mikinn dugnað
og þrek í veikindum sínum og lét
aldrei í ljós hversu veikur hann var í
raun. Við erum mjög þakklát fyrir
að hafa átt yndislegar, notalegar og
lærdómsríkar samverustundir með
pabba.
Takk fyrir að vera svona einstak-
ur og ástríkur faðir. Guð geymi þig.
Hermann, Tómas, Ása,
Eydís og Anna Katrína.
Það mun líklega hafa verið
nokkru fyrir árið 1950 er ég kynnt-
ist Eyjólfi Hermannssyni þegar
hann kom til starfa hjá Vinnufata-
gerð Íslands hf., fyrirtæki sem faðir
minn rak. Minnisstætt er, hversu
greiðvikinn hann var og ávallt tilbú-
inn að veita aðstoð ef á þurfti að
halda, jafnvel þó að það gengi út fyr-
ir vinnutíma hans. Seinna fór ég ut-
an til náms og starfa og kom aftur
heim að allmörgum árum liðnum og
endurnýjuðust kynni okkar Eyjólfs.
Hann var þá líklega sá starfsmað-
ur á skrifstofu fyrirtækisins sem
einna mest mæddi á og það mátti
einna síst án vera. Hann var vinnu-
samur, samviskusamur og vandað-
ur. Slíkir menn eru burðarstoðir
velmegandi fyrirtækja og þá um leið
þeir sem sameiginlega tryggja að
starfsemi atvinnulífsins gangi
snurðulaust fyrir sig. Annað sem
þeir eiga sameiginlegt er að vera
ekki í þeim hópi manna sem eilíft
blása sig út og auglýsa. Heldur
vinna þeir störf sín af elju og sam-
viskusemi í kyrrþey. Þannig maður
var Eyjólfur.
Alls vann hann hjá Vinnufata-
gerðinni í meira en fjörutíu ár. Hann
varð skrifstofustjóri fyrirtækisins
og að síðustu framkvæmdastjóri.
Því miður varði sá þáttur starfsævi
hans ekki lengi vegna hjartaáfalls er
hann varð fyrir. Hann var á bata-
vegi frá því, er annar sjúkdómur fór
að herja á hann og leiddi til langvar-
andi heilsubrests. Eyjólfur tók
þessu öllu með karlmennsku og
þeirri yfirvegun sem honum var lag-
in. Nú hefur sjúkdómurinn lagt
hann að velli.
Ég votta Bryndísi konu hans og
öðrum ástvinum samúð mína.
Ágúst Valfells.
Við andlátsfregn þína
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn
tjáð var í bænunum mínum,
en guð vildi fá þig
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því,
sem frelsarinn hefur að segja,
um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög, sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár
og erfitt sé við hana að una,
við verðum að skilja
og alltaf við verðum að muna,
að guð, hann er góður
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért
og horfin burt þessum heimi.
Ég minningu þína
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína ég bið síðan
guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Elsku pabbi minn, takk fyrir að
vera alltaf svona yndislegur og góð-
ur.
Þín dóttir,
Anna Katrína.
Þinn andi var sem undurblíður blær,
sem bætti andrúmsloftið fólki í hag.
Í kringum þig var kærleikurinn nær,
þín kæra minning lifir sérhvern dag.
Og þó að ríki sorg um sólarlag
og söknuðurinn væti marga brá.
Ég veit þú lifir fagran dýrðardag
í dásemdum sem reyndar allir þrá.
(Vilhjálmur S.V. Sigurjónsson.)
Hreiðar Már, Viktor
Hrafn, Tómas Árni, Andri
Dagur, Hekla, Tanja Líf,
Þór, Tumi og Ívan Sær.
Kveðja frá „K-21“
Áreiðanlegur, traustur, heiðar-
legur og vinur vina sinna, eru þau
lýsingarorð sem mér dettur í hug ef
ég ætti að lýsa Eyjólfi í fáum orðum.
Eyjólfur lauk námi úr Samvinnu-
skólanum og hóf þá störf hjá Vinnu-
fatagerð Íslands, þar sem hann
starfaði yfir 40 ár, lengst af sem
skrifstofustjóri eða allt þar til heils-
an bilaði fyrir u.þ.b. 20 árum.
Fyrstu kynni mín af Eyjólfi voru við
stofnun Kiwanishreyfingarinnar á
Íslandi. Þar valdist hann fljótt til
trúnaðarstarfa, sem hann sinnti af
dugnaði og trúmennsku. Hann var
óvenju hógvær og einn af þeim
mönnum sem ávallt eru reiðubúnir
til starfa og ávallt kallaðir til en
sóttist aldrei eftir metorðum. Við
áttum einnig samleið í Oddfellow
reglunni en mestu og bestu kynni
mín af Eyjólfi voru í starfi okkar í
„K-21“. Þótt Eyjólfur hafi aldrei
verið formaður þess félagsskapar,
var hann framkvæmdastjóri og
gjaldkeri félagsins frá stofnun 1967
allt til ársins 1995 og hvíldi nánast
allur rekstur þess á hans herðum.
Erfitt er að ímynda sér að allt það
starf hefði getað gengið án hans at-
beina. Það sem einkenndi öll störf
hans var vandvirkni og nákvæmni.
Margar ánægjustundir áttum við
saman bæði á Laugarvatni og vest-
ur í Barðastrandarsýslu, svo og á
ótal ferðum innanlands sem utan.
Við félagarnir í „K-21“ geymum í
minningunni samverustundirnar
með Eyjólfi og söknum hans. Við
vottum Bryndísi og börnunum inni-
lega samúð okkar.
Þórir Lárusson.
EYJÓLFUR
HERMANNSSON