Morgunblaðið - 12.04.2003, Blaðsíða 73

KVIKMYNDIR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. APRÍL 2003 73
Hátíðarfatnaður
íslenskra karlmanna
Hátíðarfatnaður íslenskra
karlmanna hefur notið mikilla
vinsælda frá því farið
var að framleiða hann.
Færst hefur í vöxt að íslenskir
karlmenn óski að klæðast
búningnum á tyllidögum, svo
sem við útskriftir, giftingar,
á 17. júní, við opinberar
athafnir hérlendis og erlendis
og við öll önnur
hátíðleg tækifæri.
Herradeild Laugavegi, sími 511 1718.
Herradeild Kringlunni, sími 568 9017.
P
ó
st
se
n
d
u
m
Hátíðarföt
með vesti
100% ull
skyrta, klútur og næla
kr. 36.900
Allar stærðir til
46— 64
98—114
25— 28GÓÐU stelpunni má skipa í flokk
með mörgum óháðum kvikmyndum
sem fjalla um einhæfni og súrreal-
ískt tilbreytingarleysi hins vestræna
borgaralega veruleika. Justine Last
(Jennifer Aniston) hefur farið þá leið
sem viðtekin er fyrir svo margar
ungar konur, hún hefur fundið sér
mann, þau byggt sér heimili með
grænni lóð allt um kring og bæði
unnið sína vinnu til að borga reikn-
inga. Frekari menntun Justine fékk
að víkja fyrir þessum markmiðum
og þrjátíu ára gömul áttar hún sig á
því að líf hennar er tilbreytingarlaus
martröð.
Dregin er upp sterk mynd af kæf-
andi hversdagsleika sögupersónunn-
ar Justine í kvikmyndinni, en hún
eyðir dögum sínum í sterílu um-
hverfi stórmarkaðarins sem hún hef-
ur unnið fyrir lengur en hún kærir
sig um að muna. Á kvöldin fer hún
heim til dauðyflislegs en góðlegs eig-
inmanns síns (John C. Reilly), sem
gæðir líf sitt fyllingu með hassreyk-
ingum. Leit Justine að leið út beinir
sjónum hennar að hinum unga og
dularfulla Holden (Jake Gyllenhaal)
sem einnig vinnur í stórmarkaðnum
og þannig hefst ófyrirsjáanlegt ást-
arsamband. Fyrri hluti myndarinn-
ar lofar góðu, dauðyflislegar aðstæð-
ur sögupersóna eru dregnar
sterkum dráttum, og frammistaða
leikara er sterk. Áhugavert er að sjá
leikkonuna Jennifer Aniston í hlut-
verki Justine, en hún nær fyrirhafn-
arlaust að hrista af sér ímynd hinnar
glaðlyndu Rachel sem Aniston leik-
ur í gamanþáttunum Vinir.
John C. Reilly er fullkominn í
hlutverki hins vel meinandi en ekki
mjög skilningsríka eiginmanns, og
ætti að vera orðin vanur hlutverk-
inu, en áþekka kokkálaða eiginmenn
leikur hann einmitt í kvikmyndunum
Chicago og The Hours. Jake Gyll-
enhaal sem lék í hinni frábæru
Donnie Darko, fer einnig vel af stað.
Eitthvað vantar hins vegar upp á úr-
vinnsluna á sambandi persónanna
og flóttatilraun Justine úr kæfandi
veröld sinni, vandinn sem kemur
upp er endurtekningasamur og
ósannfærandi. Jake Gyllenhaal fer
offari í túlkun sinni á örvilnun Hold-
ens og sagan glatar styrk sínum.
Vægðarleysið sem einkennir söguna
í heild situr þó eftir, og gerir Góðu
stelpuna að eftirminnilegri kvik-
mynd.
KVIKMYNDIR
Regnboginn – 101 Kvik-
myndahátíð
Góða stelpan/ The Good Girl
Leikstjórn: Miguel Arteta. Handrit: Mike
White. Aðalhlutverk: Jennifer Aniston,
Jake Gyllenhaal, John C. Reilly og Tim
Blake Nelson. Lengd: 93 mín. Bandarík-
in. Fox Searchlight, 2002.
Jennifer Aniston tekst í Góðu stelp-
unni að hrista fyrirhafnarlaust af
sér ímynd hinnar glaðværu Rachel
úr Vinum.
Kæfandi
hvers-
dagsleiki
Heiða Jóhannsdóttir
þrælum og fjarlægum þjóðum á
borð við Chile, Nicaragua og Írak.
Ofbeldi getur af sér ofbeldi segir
Moore, og lítur til hryðjuverkaárás-
anna á Bandaríkin 11. september
2001.
Moore skoðar þætti á borð við fá-
fræði og ótta við hið óþekkta, hugs-
unarlausa neysluhyggju og for-
dóma, sem hann telur auka enn á
kynþátta- og stéttaátök í banda-
rísku samfélagi, og víkur að hlut-
verki fjölmiðla við að ýta undir slík
viðhorf. Bandarískt samfélag er að
mati Moores logandi í togstreitum
sem margir virðast leysa með því að
grípa til byssunnar sinnar.
Í keilu fyrir Columbine hefur þó
engin endanleg svör á reiðum hönd-
um, enda er markmið myndarinnar
fremur að vekja fólk til umhugs-
unar. Hin lausbeislaða og víðfeðma
frásagnaraðferð Moores hefur vakið
misjöfn viðbrögð og hafa sumir
gagnrýnendur sagt myndina illa
ígrundaða, og óskipulagða. En ef
nánar er að gáð, heldur Moore fylli-
lega stjórninni í þeirri bæði hnyttnu
og óhugnanlegu þeysireið um
bandarískt þjóðlíf sem heimildar-
myndin er og þar notar hann hæfi-
leika sína til að sjá samhengi í hlut-
unum til þess að sprengja út
umræðuna og láta áhorfandanum
eftir að draga ályktanir og e.t.v.
leita frekari svara.
Moore stígur þó feilspor undir lok
myndarinnar, er hann lýkur að-
gangshörðu, en vel réttlætanlegu
viðtali við Charlton Heston, for-
mann NRA, með því að ota að hon-
um ljósmynd af sex ára gömlu fórn-
arlambi byssuofbeldis. Þar missir
eldhuginn marks og sjónarmið hans
sömuleiðis.
Það er þó fyrst og fremst áköf
sannfæring sem liggur slíku feil-
spori að baki og ekki er annað hægt
en að dást að ákveðni Moores. Hann
er sannfærður um að eitthvað mikið
sé að í bandarísku samfélagi og
hann krefst skýringa.
Heiða Jóhannsdóttir