Morgunblaðið - 13.04.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 13. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Guðrún Jakobsdóttir
fæddist í Holti undir
Eyjafjöllum hinn 4. júlí
1914. Foreldrar hennar
voru Jakob Óskar Lár-
usson, prestur og skóla-
stjóri, og kona hans
Sigríður Kjartansdóttir, kennari og
organisti.
Guðrún var elst sinna sjö systkina.
Við Gunna mín Jakk vorum systk-
inadætur og ég gekk undir nafninu
Gunna Helga.
Gunna ólst upp í Holti fram að tví-
tugs aldri og taldi sig jafnan Eyfell-
ing, þótt sporin lægju víða. Faðir
hennar lést þegar hún var rúmlega
tvítug og móðir hennar fluttist með
barnahópinn til Reykjavíkur. Gunna
mín bar jafnan hag fjölskyldu sinnar
fyrir brjósti og var snemma farin að
vinna fyrir sér.
Eitt sinn fór Guðrún norður í land,
og þar með voru örlög hennar ráðin.
Húsfreyjan á Víkingavatni í Keldu-
hverfi hafði handleggsbrotnað og
Guðrún var fengin til aðstoðar á
heimilinu. Sonurinn, Sveinn Björns-
son, bjó með móður sinni. Þau Guð-
rún og Sveinn felldu hugi saman og
gengu í hjónaband. Sambúð þeirra
var mjög farsæl. Þau eignuðust fjög-
ur mannvænleg börn: Rögnu Sig-
rúnu kennara, Sólveigu Aðalbjörgu
kennara, Benedikt Óskar lækni og
Jakob Lárus tónlistarmann. Þau
hjónin létu sér mjög annt um mennt-
un barna sinna og farsæld.
Guðrún var einstaklega félagslynd
og gestrisin. Hún tók ríkan þátt í
leikhússtarfi í Kelduhverfi og söng í
kirkjukórnum.
Marga gesti bar að garði á Vík-
ingavatni og var öllum vel tekið. Eitt
sinn fór ég ásamt föður mínum í
heimsókn þangað. Þar var okkur tek-
ið með kostum og kynjum og mér er
enn minnisstætt hve búrið var eins
konar matarkista. Kvenfélagið stóð
fyrir skemmtun í sveitinni og kon-
urnar hjálpuðust að.
Þau hjónin Sveinn og Gunna mín
brugðu búi 1980 og fluttust til
Reykjavíkur, en á sumrin voru þau á
Víkingavatni.
Frænka mín hafði lag á því að laða
fram hið besta í fari manna. Eitt sinn
skrapp ég í heimsókn til Gunnu
minnar og Sveins á Laugateignum.
Skyndilega heyrðist brauk og braml
útifyrir og barið var harkalega á
gluggann. Þá komu stráklingar og
létu höggin dynja á rúðunni. Ég
kipptist við og spurði hvort það væri
oft sem þeir væru svona aðgangs-
harðir. Gunna brosti bara og sagði:
„Þetta er ungt og leikur sér.“ Hún fór
ofan í skúffu, dró upp lítinn bréfpoka
GUÐRÚN
JAKOBSDÓTTIR
✝ Guðrún Jakobs-dóttir fæddist í
Holti undir Eyjafjöll-
um hinn 4. júlí 1914.
Hún lést að morgni
hins 26. mars síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð í kyrr-
þey.
og rétti þeim öllum
brjóstsykurmola og allt
datt í dúnalogn. Svo
bætti hún við: „Þetta
eru vinir mínir.“
Gunna hafði gaman
af að segja frá og fram-
setning hennar var
skýr og ljóslifandi.
Skömmu fyrir jól var
efnt til laufa-
brauðsgerðar á heimili
mínu. Vinkona mín, Ás-
gerður Jónsdóttir,
kennari frá Gautlönd-
um í Mývatnssveit,
hnoðaði deigið og flatti
út. Margar hendur biðu eftir að
skreyta kökurnar með því að skera í
þær mynstur. Kökurnar voru næfur-
þunnar og hvítar á litinn að norð-
lenskum sið. Gunna mín naut þess að
vera í þessum hópi og var hrókur alls
fagnaðar. Hún kom með smellnar
lýsingar í bundnu og óbundnu máli,
blandaðar kímni og gamansemi, en
umfram allt væntumþykju og hlýju.
Hún gat brugðið sér í ýmis líki, sett
upp svipi og hermt eftir töktum
manna með látbragði og rödd. Hún
hafði tungu og tönn úr hverjum
manni. Fjarstaddir spruttu fram
ljóslifandi fyrir augum viðstaddra við
leik og skemmtan þessarar gáska-
fullu hæfileikakonu. Fólk hafði
ánægju af nærveru Gunnu minnar.
Guðrún missti Svein mann sinn
skömmu fyrir jól árið 2000. Hún bjó
áfram á heimili sínu og naut aðstoðar
barna sinna fram í andlátið.
Ég votta börnum hennar, ættingj-
um og vinum dýpstu samúð mína og
sona minna. Við vitum öll að þar fór
mikil og góð kona.
Mig langar til að ljúka þessari
grein með því að vitna til orða Guð-
rúnar Jakobsdóttur frænku minnar,
prestsdótturinnar frá Holti. Hún
sagði oft án allrar efasemdar: „Það er
yfir okkur vakað.“
Guðrún P. Helgadóttir.
Á hólnum við vatnið stendur reisu-
legt hús. Það á sína sögu. Nú er þar
allt hljótt, en ljóstýra í glugga. Áður
var það fullt af fólki og iðaði af lífi árið
um kring.
Dagur í júní fyrir tæpum 45 árum
er minnisstæður, en þá fluttum við
Jóhann með frumburðinn á þennan
hól, í annað hús sem var kallað gamli
bærinn. Hjónin Guðrún og Sveinn
ásamt börnum sínum fjórum bjuggu í
húsinu. Einnig voru þar Guðrún
amma, Eiríkur og Nóna. Á hlaðinu
stóð Farmal Cub, silungsnetin héngu
til þerris sunnan á langhúsinu og
hjálmóttu kýrnar þeirra voru á beit.
Ekkert var til sparað að gera þess-
um frumbýlingum lífið léttara og allir
hlutir taldir sjálfsagðir í þeim efnum.
Alls urðu árin okkar í gamla bænum
fimm, en þá færðum við okkur spöl-
korn frá. Áfram vorum við nágrann-
ar. Tíminn leið við hefðbundinn bú-
skap og annasama tíma sem Guðrún
var þátttakandi í. Hún unni öllu lífi og
vakti yfir fénu á sauðburði. Fólk á öll-
um aldri laðaðist að henni, enda vina-
mörg og gestrisin.
Hún var mikil ræktunarkona og
með óbilandi þrautseigju og áhuga
tókst henni að koma upp stórum
garði við húsið sitt. Gefur þar að líta
alls konar trjátegundir og jurtir. Á
ýmsum tímum sólarhrings mátti sjá
hana róta í mold og hlúa að gróðri.
En þar kom að búskap þeirra hjóna
lauk. Heilsan leyfði ekki meir. Þau
fluttu suður, en vitjuðu síns gamla
heimilis að sumrinu, meðan stætt
var.
Ég geng út á hólinn. Friður er yfir
öllu. Vorið er að nálgast. Það er
óvenju snemma á ferðinni. Hlýr
sunnanvindur leikur um sveitina
fögru. Vatnið gárast og álftirnar
kvaka. Brátt mun fjöldi vængjaðra
sumargesta birtast. Trén eru farin að
brosa mót sól. Þrösturinn fer að vitja
um hreiðrið sitt í einu þeirra, sem
hann hefur gert ár eftir ár. Gamli
pramminn hvolfir þar, orðinn feysk-
inn, umkringdur alls kyns gróðri. Áð-
ur gegndi hann stóru hlutverki með-
an heyja var aflað í kring um vatnið.
Steinninn, sem harðfiskurinn var
barinn á hefur ekkert farið. Já, garð-
urinn hennar Guðrúnar er á sínum
stað og trén halda áfram að stækka.
Hann var hennar stolt og er hennar
minnisvarði. Eitt sinn sagði hún í mín
eyru eitthvað á þessa leið. „Moldin
hefur svo oft glatt mína sál og ég mun
njóta þess að hverfa til hennar að lok-
um.“ Og nú hefur það gerst. Guðrún
hefur yfirgefið þennan heim. Stór-
brotin, gáfuð og metnaðarfull kona er
farin. Á sjúkrabeði sínum, örfáum
dögum áður en hún kvaddi, var hún
skýr í hugsun og reyndi að slá á létta
strengi. Hún vildi öllum vel. Innileg-
ar þakkir fyrir samfylgdina og allt
sem hún gerði fyrir mig og mína fjöl-
skyldu. Með samúðarkveðju til allra
ástvina hennar. Blessuð sé minning
hennar. Hvíl í friði.
Auður Lárusdóttir.
Guðrún Jakobsdóttir er horfin.
Það kom mér ekki á óvart, því að hún
var búin að vera svo oft lasin, en þó
hún væri sárþjáð þá reis hún alltaf
upp aftur og hélt sinni reisn. Guðrún
var lítil kona vexti, en maður tók
aldrei eftir því, vegna þess að hún var
svo mikil persóna. Það var menning-
arauki í sveitina þegar hún settist að í
Kelduhverfi. Hún var í kirkjukórn-
um, í leiklistinni, hún gat stigið í
ræðustól og allt fórst henni vel úr
hendi. Sveinn, maður hennar, var
mjög skemmtilegur og sögumaður
ágætur, en færði sögur sínar gjarnan
aðeins í stílinn, svo að þær urðu þá
enn skemmtilegri fyrir bragðið.
Gestrisni var í heiðri höfð á Vík-
ingavatni. Jólaboðin og öll heimboðin
voru ógleymanleg, því að það var æv-
inlega farið í alls konar leiki, úti eða
inni eftir árstíma. Borðið var prýtt
kertaljósum eða blómum úr garðin-
um. Ég vil þakka allar ánægjustund-
irnar á Víkingavatni. Það væri hægt
að segja svo margt um Guðrúnu, sem
ég geymi í huga mér. Ég votta börn-
um hennar og ættingjum innilega
samúð við fráfall hennar.
Hvílið í friði, kæru hjón.
Ásdís Einarsdóttir.
✝ Halla Stefáns-dóttir fæddist á
Búðum við Fáskrúðs-
fjörð hinn 23. nóvem-
ber 1932. Hún lést að
morgni 3. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru þau
Stefán Pétur Jakobs-
son, kaupmaður og
útgerðarmaður á Fá-
skrúðsfirði, f. 8. maí
1880, d. 1. júlí 1940,
og kona hans Þor-
gerður Sigurðardótt-
ir, hótelstýra á Hjalt-
eyri við Eyjafjörð, f.
18. júlí 1893, d. 23. október 1982.
Halla var yngst sex systkina.
Systkini hennar eru Ólöf Ásta, f.
1916, dáin 2002; Baldur, f. 1920;
Laufey, f. 1922; Sigurður Bragi, f.
1925, d. 1999; Birgir, f. 1928.
Hinn 28. ágúst 1954 giftist
Halla Páli Þorvaldssyni húsa-
smið, f. 13. júní 1933. Foreldrar
Páls voru Þorvaldur Gíslason
bóndi á Hóli í Bakkadal í Arn-
arfirði og Theódóra Jónsdóttir
húsfreyja en þau fluttu til Reykja-
víkur 1950. Börn Höllu og Páls
eru: 1) Þorgeir, f. 24. júní 1955, 2)
Óskírt sveinbarn, f. 27. maí 1956,
d. 8. júní 1956. 3) Þorvaldur Sæv-
ar, f. 16. júní 1960, kvæntur Guð-
björgu Th. Einarsdóttur, f. 21.
feb 1962, börn þeirra eru Diljá
Björg, f. 27. júlí
1989, og Einar Páll,
f. 6. okt. 1993, auk
þess á Þorvaldur
Sævar dótturina
Heiðu, f. 28. sept
1979, sonur hennar
er Alexander Heið-
ar, f. 21. júlí 1998. 4)
Stefán Pétur, f. 7.
maí 1964, var
kvæntur Steinunni
Heiðarsdóttur, f. 26.
feb. 1963, og eru
börn þeirra Inga
Þóra, f. 18. ágúst
1986, Sindri Snær, f.
5. nóv 1991, og Bjarki, f. 4. nóv
1995. 5) Gerða Theodóra, f. 2.
júní 1969, gift Runólfi Þórhalls-
syni, f. 5. júlí 1968, börn þeirra
eru Júlía, f. 12. júlí 1993, og Þór-
hallur, f. 21. okt. 2000.
Halla ólst upp á Fáskrúðsfirði
til sex ára aldurs. Flutti þá til
Hjalteyrar með foreldrum sínum
þar sem hún bjó til 1954 en þá
flutti hún til Reykjavíkur.
Halla starfaði við hótelið á
Hjalteyri sem móðir hennar starf-
rækti en eftir að hún fluttist til
Reykjavíkur stundaði hún ýmis
verslunarstörf. Lengst af starfaði
hún sem húsmóðir en síðar m.a.
hjá Sláturfélagi Suðurlands.
Útför Höllu var gerð í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Elsku mamma. Takk fyrir lífið
sem þú gafst mér.
Takk fyrir umhyggju þína og ást.
Takk fyrir hlýju höndina þína
sem leiddi litla stúlku inn í svefninn.
Takk fyrir að hlusta á ungu
stúlkuna sem þurfti að tala svo mik-
ið.
Takk fyrir að vera mamman mín.
Ég kveð þig með trega og finnst
ósanngjarnt að fá ekki að njóta þín
lengur.
Ég veit þó að nú hvílir þú í friði,
laus við þær þjáningar sem fylgdu
þér síðustu árin.
Við sjáumst síðar.
Þín
Gerða.
HALLA
STEFÁNSDÓTTIR
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.