Morgunblaðið - 13.09.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 2003 43
Elsku besti afi minn.
Það er svo sárt að
kveðja þig. þú varst al-
veg einstakur og áttir
engan þinn líka. Enda
var oft sagt við mig í gegnum árin
„Hann afi þinn er nú alveg stórkost-
legur“. Það er svo margs að minnast
og margs að þakka. Þú gekkst mér
algerlega í föður stað og betri pabba
var ekki hægt að hugsa sér. Ég fékk
sama uppeldið og mamma og systk-
inin hennar, hjálpaði líka til í sjopp-
unni og matvörubúðinni. Ófáar
stundirnar vorum við saman bak við
afgreiðsluborðið, og áttum við okkar
föstu vaktir saman í sjoppunni á
sunnudagsmorgnum. Á þínum versl-
unarárum var svo spennandi að fá að
fara með þér í allar útréttingarnar
þegar ég var lítil stelpa. Skrefin sem
þú tókst voru svo stór að ég þurfti að
hlaupa og halda fast í hönd þína til
að dragast ekki aftur úr. Síðast liðin
ár breyttist það er hjartveikin gerði
þig úthaldsminni og það var ég sem
þurfti að labba hægar og bíða eftir
þér.
Þó ég byggi í annarri heimsálfu sl.
6 ár, þá var samband okkar alltaf
jafn sterkt. Þegar ég kom í heim-
sókn eftir langa flugferð beið mín
alltaf stórkostlegt hlaðborð sem þú
hafðir útbúið og skreytt svo fallega.
Við áttum svo góðar stundir sam-
an s.l. vor bæði á Íslandi og á Spáni.
Það var svo yndislegt að sjá þig leika
við Magnús son minn, eina langafa-
barnið þitt. Hann varð strax svo
mikill afastrákur enda ekki að undra
að fyrsta orðið sem hann sagði var
afi.
Ég þakka Guði fyrir að hafa getað
verið við hlið þér og haldið í hönd
þína þegar þú kvaddir þennan heim.
þú barðist eins og hetja og ég er svo
stolt af þér. Nú þarft þú ekki að líða
neinar þjáningar lengur og ég veit
að við eigum eftir að hittast aftur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku hjartans afi minn, Guð
blessi þig og varðveiti alla tíð.
Þín afastelpa,
Dóra María.
Elsku hjartans afi.
Dagarnir verða að vikum, vikurn-
ar að mánuðum, mánuðirnir verða
að árum en alltaf mun vera tómlegt
án þín. Við söknum þín óendanlega
mikið og finnum eflaust sérstaklega
fyrir því á hátíðisdögum svo sem jól-
um og páskum því þá vantar afa til
að skreyta stofurnar og jólatréð eins
og þú einn kannt. Þar sem við sitjum
hér systkinin og rifjum upp ýmislegt
skemmtilegt sem við gerðum saman
kemur margt upp í hugann, margar
minningarnar tengjast Spáni. Við
munum alltaf eftir því þegar hjartað
þitt var frískt og þú hjólaðir með
okkur systurnar, ein sat á stönginni
og hin á bögglaberanum eða þegar
við fórum í Aratungu á Spáni og
dönsuðum við þig og allir bíltúrarnir
SIGURÐUR R.
INGIMUNDARSON
✝ Sigurður RagnarIngimundarson
fæddist á Siglufirði
25. maí 1924. Hann
andaðist á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans 27. ágúst síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Lang-
holtskirkju 4. sept-
ember.
sem við fórum þar sem
þú fórst með okkur á
hina ýmsu staði sem
þið amma voruð búin
að skoða. Við eigum
líka marga gullmola úr
ferðinni þar sem við
keyrðum með þér,
ömmu og mömmu frá
Luxemburg í Spánar-
húsið og sungum og
rímuðum saman alla
leiðina, við vorum alltaf
jafn hissa hvað þú gast
rímað endalaust. Við
vorum svo heppin þeg-
ar við vorum lítil að þá
pössuðuð þið amma okkur þegar
mamma og pabbi voru að vinna og
þá var ýmislegt brallað. Elsku besti
afi, við gætum haldið áfram enda-
laust að telja upp minningar, en við
ætlum að geyma þær í hugum okkar
og hjörtum og aldrei gleyma öllu því
sem við áttum saman. Þegar við lok-
um augunum, sjáum við þig elsku afi
okkar og þar ætlum við að varðveita
mynd þína ætíð. Vísan sem þú bjóst
til og söngst fyrir Alex þegar hann
var lítill finnst okkur lýsa vel þeirri
ást og umhyggju sem þú sýndir okk-
ur alla tíð.
Nú er afi gamli á vakt
með Alex litla Inga
hjörtu þeirra slá í takt
og báðir fara að syngja.
En þótt hjörtun okkar slái ekki í
takt lengur elsku afi, þá vitum við að
þú ert á vaktinni og passar okkur um
ókomin ár. Megi góður Guð passa
þig, elsku besti afi í öllum heimi.
Þín barnabörn
Díana, Sandra og Alex Ingi.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur með blómunum.
Er rökkvar ráðið stjörnumál.
Gengið saman hönd í hönd,
hæglát farið niður á strönd.
Fundið stað, sameinað beggja sál.
Horfið er nú sumarið og sólin,
í sálu minni hefur gríma völd.
Í æsku léttu ís og myrkur jólin;
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Hvítt mikið hár og skegg, tær, blá
augu, tignarlegt kónganef, svo
bjartur yfirlitum álfakóngurinn í
Álfheimunum. Þannig minnumst við
systurnar elsku afa.
Hann var mikill listamaður og
naut þess að hafa fallega hluti í
kringum sig enda var hann glæsi-
menni og smekkmaður í alla staði.
Hann var mikill fagurkeri og giltu
sömu lögmál hjá honum í matargerð
sem og öðru, allt var svo lystugt og
fallega skreytt.
Á jólum og hátíðum lék afi á als
oddi, því þá var tilefni til skreytinga.
Veisluborðin hjá afa og ömmu voru
hlaðin góðgæti sem allt var svo fag-
urlega skreytt að maður tímdi varla
að gæða sér á þessum listaverkum
sem afi hafði töfrað fram. Heimili
afa og ömmu var gætt ævintýra-
ljóma á slíkum hátíðardögum. Enn
þann dag í dag upplifum við syst-
urnar jólin eins og við gerðum sem
litlar stúlkur, allt skrautið sem
mætti okkur í holinu er upp stigann
var komið svo maður tali nú ekki um
inni í stofu, alltaf varð maður jafn
hugfanginn, barn jafnt sem fullorð-
inn. En alltaf var þó jafngott að
koma í heimsókn í Álfheima hvort
sem það var venjulegur mánudagur
eða aðfangadagur. Við systurnar
áttum oft skemmtilegt spjall við afa
inni í holi í sófanum við sjónvarpið,
og þá var glatt á hjalla og mikið
hlegið, því afi var mikill húmoristi og
alltaf fljótur að finna spaugilegu
hliðarnar á hlutunum. Elsku afi,
skarðið sem höggvið hefur nú verið
er stórt, sárt og söknuður mikill. En
þig höfum við að okkar leiðarljósi og
vegvísi, rétt eins og er við dvöldumst
í ófá skiptin með þér úti á Spáni þeg-
ar þú tókst stefnuna, gekkst fremst-
ur í flokki og leiddir okkur veginn,
klæddur einni af þínum fallegu
mynstruðu skyrtum, sólbrúnn með
„tréhattinn“ þinn fræga. Elsku
hjartans afi, megi Guðs englar taka
á móti þér með þeim glæsileik og út-
geislun líkt og þú tókst ávallt á móti
þínum gestum.
Elsku amma og fjölskylda, minn-
ingarnar um afa munu lifa í hjörtum
okkar allra um ókomin ár. Guð blessi
ykkur.
Þínar
Sesselja, Lilja og Edda.
Elsku besti afi, takk fyrir allar
gleðistundirnar sem við áttum með
þér. Takk fyrir að kenna okkur allar
skemmtilegu vísurnar sem við sung-
um saman. Takk fyrir rímnaleikina,
þeir voru svo skemmtilegir. Takk
fyrir alla brandarana. Takk fyrir allt
sem þú gafst okkur og kenndir okk-
ur. Takk fyrir að passa okkur og
takk fyrir að hugga okkur þegar við
áttum bágt. Takk fyrir að vera besti
afi í heimi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum.)
Sigurður og Snædís.
Við fráfall Sigurðar Ingimundar-
sonar viljum við þakka honum ára-
tugavináttu, höfðingsskap og hjálp-
semi. Enginn var fljótari en hann að
bjóða fram aðstoð sína ef hann hélt
að einhver þyrfti á að halda og var sú
hjálp veitt tafarlaust og eins og sjálf-
sögð væri.
Sigurður var framkvæmdasamur
og mjög listrænn maður og kom það
fram í öllum hans verkum. Gilti einu
hvað hann lagði hönd á; allt var
framkvæmt af einskærri smekkvísi,
hagleik og ósérhlífni.
Heimsóknir til þeirra hjóna, Dóru
og Sigurðar, voru alltaf eins og stór-
veislur, öllum tekið af ljúfmennsku
og mikilli gestrisni, sem þau voru
bæði samtaka í – og á heimilinu ríkti
glaðværð, sem laðaði að fjölda gesta.
Sigurðar verður sárt saknað af
eiginkonu og glæsilegum hópi af-
komenda, svo og öllum vinum þeirra
hjóna.
Blessuð veri minning Sigurðar
Ingimundarsonar.
Margrét og Þorsteinn.
Okkur langar að minnast Sigurð-
ar, sem var pabbi bestu vinkonu
okkar systra og einnig vinnuveit-
andi, þegar við vorum á táningsaldri.
Siggi, eins og hann var ævinlega
kallaður, var enginn venjulegur
maður, tæplega mennskur hvað at-
hafnasemi varðaði. Allt hans fas ein-
kenndist af fágun og glæsileika, að
ógleymdum frábærum húmor, en
hann átti mjög gott með að sjá
spaugilegar hliðar á lífinu og tilver-
unni. Hann gantaðist mikið við okk-
ur krakkana og fylgdist vel með því
sem við vorum að bauka. Kynslóða-
bil þekkti hann ekki og enginn var
skemmtilegri.
Alltaf gat maður gengið að því
sem vísu að fá sumarvinnu í sjopp-
unni og aukavinnu með skólanum
sem var staðsett í verslunarmiðstöð-
inni í Álfheimum, sem hann byggði
upp af mikilli atorku. Ófáar ferðirn-
ar labbaði hann með okkur niður
Brákarsundið og alla leið heim eftir
kvöldvaktirnar í Álfheimasjoppunni.
Okkur fannst það náttúrlega hrein-
asta vitleysa, þurftum enga fylgd, en
svona var Siggi, stóð við sitt. Hann
vildi skila vel af sér.
Örlæti var ríkur þáttur í fari hans.
Ósjaldan vorum við leystar út með
gjöfum, hvort heldur til okkar eða
foreldra okkar. Við systur eigum
þessum öðlingi mikið að þakka, góð-
vild hans og hlýju frá fyrstu tíð. Á
heimili hans og Dóru fannst okkur
við alltaf sérlega velkomnar, hvort
sem var að nóttu eða degi. Þessi
samhentu, glæsilegu hjón, voru
miklir fagur- og sælkerar. Á heim-
ilinu var hann allt í öllu og eru ófáar
veislurnar sem hann töfraði fram,
enda listakokkur, aldrei neitt til
sparað og hrein list á að horfa.
Það eru vissulega margar minn-
ingar sem koma upp í hugann á
þessari stundu, sem ekki verða þó tí-
undaðar hér. Við sjáum Sigga fyrir
okkur undir stýri á glæsilegum am-
erískum eðalvagni með Elvis Pres-
ley í tækinu. Sjálfur glæsilegur til
fara, heimsborgaralegur og virðu-
legur.
Þar sem við erum báðar fjar-
staddar og getum ekki fylgt Sigga
síðasta spölinn, viljum við, með þess-
um fátæklegu orðum, þakka fyrir
okkur og kveðja þennan heiðurs-
mann. Blessuð sé minning Sigurðar.
Við sendum allri fjölskyldunni okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Berglind og Hrafnhildur.
Vinur minn, Sigurður, er látinn.
Hann varð að játa sig sigraðan
eftir hetjulega baráttu.
Í fjölda ára hafði Sigurður átt við
alvarlegan hjartasjúkdóm að stríða,
en batt miklar vonir við þá aðgerð,
sem hann fór í. Örlögin höguðu því
þó svo að hún varð honum ofraun.
Kynni og vinátta okkar Sigurðar
ná allar götur aftur til þess er við
vorum smápollar á Siglufirði og hafa
haldist óslitið alla tíð síðan. Báðir
fluttum við til Reykjavíkur og fórum
að stunda nám. Þessi fyrstu ár okkar
í borginni voru mjög viðburðarík, við
eignuðumst fjölda kunningja og vor-
um duglegir að framkvæma þau
uppátæki, sem okkur duttu í hug. Á
þessum árum virtist allt vera svo
sjálfsagt og auðvelt. Um þetta leyti
gerðist margt í ævi Sigurðar, eftir
stuttan stans í hárskurðarnámi
réðst hann til vinnu og náms í bók-
bandi hjá Ísafoldarprentsmiðju, sem
hann lauk á tilskildum tíma. En eitt-
hvað var hann ekki sáttur við hlut-
skipti sitt. Verzlunarrekstur, sem ég
hélt hann hefði engan áhuga á,
blundaði í honum og hann hófst
handa. Smátt í byrjun með kjötbúð
við Laugarnesveg en flutti sig fljót-
lega í stærra húsnæði við Grensás-
veg. Þegar hér er komið sögu hafði
hann kynnst eftirlifandi konu sinni,
Dóru Ingólfsdóttur, sem var honum
stoð og stytta í hverju því sem hann
tók sér fyrir hendur. Hjónaband
þeirra var mér og látinni konu
minni, Hjördísi, til mikillar ánægju,
enda þær góðar vinkonur, en segja
má að við höfum borið nokkra
ábyrgð á kynnum þeirra. Vinátta
okkar allra hélst óslitin og fylgd-
umst við Hjördís náið með fram-
vindu mála, fjölskyldan stækkaði og
enn var farið í stórframkvæmdir
þegar þau hjónin réðust í byggingu
verzlunarhússins í Álfheimum 4. Á
efri hæð þess húss reistu þau sér
stórglæsilega íbúð þar sem vinir og
kunningjar voru aufúsugestir. Öll-
um sem til þekkja munu vera minn-
isstæðar þær rausnarlegu móttökur
sem ávallt voru fyir hendi að
ógleymdum stórveislunum sem efnt
var til við hátíðleg tækifæri. En
framkvæmdaþörf Sigurðar var ekki
á enda. Hann hafði einhverja hug-
mynd um að sólin skini skært á
Spáni svo hann lét verða af því að
byggja sér þar glæsilegt einbýlishús
þar sem fjölskyldan hefur dvalist
langtímum saman síðustu árin. Í
samtali sem ég átti við hann nokkr-
um dögum áður en hann fór í hjarta-
aðgerðina sagði hann mér að hann
væri að byggja bílskúr og sundlaug
við húsið auk breytinga innanhúss.
Vil ég hér nota tækifærið og þakka
fyrir frábærar stundir sem við hjón-
in áttum með þeim í þessari paradís
þeirra.
Þetta stutta brot af minningum
mínum af samskiptum og vináttu við
þau hjón er aðeins lítil upprifjun á
öllum þeim fjölmörgu þáttum sem
leiddu til ómetanlegra vináttubanda,
sem ég verð ævarandi þakklátur fyr-
ir að hafa fengið að njóta.
Elsku Dóra mín, megi Guð gefa
þér og börnunum ykkar: Lilju,
Önnu, Ernu, Inga og Berglindi,
ásamt fjölskyldum þeirra styrk á
þessum erfiðu tímum.
Vilhjálmur Ólafsson.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför hjartkærrar móður minnar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
BIRGITTU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Kleppsvegi 30.
Guðmundur E. Sigvaldason, Halldóra Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim er
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför elskulegs föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
ÞORSTEINS BERGMANNS,
Vesturgötu 35,
Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
hjúkrunarheimilinu Víðihlíð, Grindavík.
Guð blessi ykkur öll.
Börn, tengdabörn og afabörn.