Morgunblaðið - 23.12.2004, Side 44

44 FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Ef útför hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, fæddist, hvar og
hvenær hann lést, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningar-
greinar
Davíð Helgason kom
til starfa hjá okkur í
byggingavörudeild
KHB fyrir tæpum
tveim árum. Þá var
okkur í byggingavör-
unni orðið ljóst að áhrifin af virkj-
anaframkvæmdunum væru það mikil
að við réðum ekki við þau auknu um-
svif sem þeim fylgdu.
Það var því ekki lítill fengur að fá
Davíð nýkominn frá Kaliforníu til að
sjá um samskiptin við erlenda verk-
taka sem flæddu nú yfir allt.
Framkoma hans við viðskiptavini
kenndi okkur hinum hvað alúð og vin-
semd fá áorkað miklu í viðskiptum.
Þarna fór maður með mikla
reynslu og þægilega nærveru, sem
alltaf hefur aðdráttarafl í verslun
eins og okkar.
Í manni eins og Davíð fólust verð-
mæti fyrir okkur samstarfsfólk hans,
þar sem hann nálgaðist verkefnin
ávallt með jákvæðu hugarfari og var
jafnan bjartsýnn á framtíðina Við er-
um þakklát fyrir þann tíma sem Dav-
íð var okkur samferða og þann lær-
dóm sem við getum dregið af manni
eins og honum.
Við vottum aðstandendum Davíðs
okkar dýpstu samúð
Samstarfsfólk
í Kaupfélagi Héraðsbúa.
Þær voru skelfilegar fréttirnar
sem ég fékk frá Íslandi. Davíð er dá-
inn. Hvernig á maður að skilja svona?
DAVÍÐ
HELGASON
✝ Davíð SævarHelgason fædd-
ist í Reykjavík 27.
janúar 1941. Hann
lést á heimili sínu 4.
desember síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Grafarvogs-
kirkju 17. desember.
Maðurinn alltaf svo
hress og kátur, kenndi
sér hvergi meins. Allt í
einu bara farinn.
Ég kynntist Davíð og
Auði sumarið 1999 þeg-
ar þau bjuggu hér í Los
Angeles á meðan Auður
var við nám. Byrjaði
sem heimsókn til að
kíkja á tölvuna þeirra,
en smám saman þróað-
ist út í að þau urðu mér
sem fjölskylda. Alltaf
gott að koma í heim-
sókn og alltaf gaman að
fara á golfvöllinn með Davíð. Þetta
var eins og að eiga fjölskyldu að
heiman. Alltaf kvöldmatur á sunnu-
dögum eftir golfið. Ég sem hafði
komið hingað einn til að fara í nám og
þekkti engan þegar ég kom. Það var
ómetanlegt að hafa Davíð og Auði
innan handar.
Kæri Davíð, þakka þér fyrir sam-
verustundirnar, sem voru margar og
allar góðar. Blíðari og rólyndari
mann hef ég aldrei hitt. Alltaf bros-
andi, alltaf jákvæður og þolinmóður
og bjartsýnin óbilandi. Minningarnar
sem ég á verð ég ávallt þakklátur fyr-
ir. Þú gekkst mér nánast í föðurstað
og mér fannst alltaf voða gaman þeg-
ar einhver á golfvellinum spurði
hvort við værum feðgar. Ég skil það
ekki alveg að þú sért farinn og finnst
eins og ég megi eiga von á símtali eða
tölvupósti frá þér hvenær sem er.
Auður mín, þakka þér fyrir allt það
sem þið voruð mér hérna, fleiri þús-
und kílómetra frá fjölskyldunni á Ís-
landi. Ég get ekki ímyndað mér hvað
þú ert að ganga í gegnum. Missir
þinn er mikill.
Ég votta ykkur öllum mína dýpstu
samúð og vona að ykkur veitist styrk-
ur á þessum erfiðu tímum.
Þór Melsteð.
Með sorg í hjarta
kveðjum við nú góðan
dreng og frænda sem
lést af slysförum hinn
4. desember. Þegar við lítum til
baka og rifjum upp þegar hann kom
til okkar, fallegur ungur piltur, ljós
yfirlitum, hæglátur, prúður, glett-
inn þegar það átti við, í stússí bux-
um og húfu, sem hann skildi aldrei
við sig. Elvar dvaldi og vann hjá
okkur í nokkra mánuði þegar hann
var á átjánda ári, var hann bæði
duglegur og stundaði sína vinnu af
kostgæfni, tók því sem að höndum
bar með æðruleysi. Elvar var dulur
að eðlisfari og ræddi ekki sínar til-
finningar við hvern sem var en
sagði hann okkur sína framtíðarsýn
að hann langaði að læra bæði á tón-
listarsviði og myndlist því hann var
mjög listrænn. En oft er lífið öðru-
vísi en væntingarnar.
Undanfarna daga hefur hugur
okkar verið hjá Elvari og koma þá
margar minningar upp um þennan
ljúfa pilt, sem hafði gaman af því að
ræða við sér eldra fólk. Við minn-
umst þess að hann sagði okkur frá
því að þegar hann var lítill strákur,
hafði hann gaman af því að fara í
heimsókn til afa og ömmu á Krókn-
um þegar stórfjölskyldan kom sam-
an og hitta frændsystkinin sín, sem
eru allmörg og var þá oft glatt á
hjalla. Eins talaði hann um það hve
vænt honum þætti um pabba sinn
og mömmu, Þráin bróður sinn og
litlu systir sína hana Sunnu.
Lífið á stundu sem þessari er svo
erfitt að margt sem maður vildi
segja getur maður ekki komið frá
sér með góðu móti. En á mann leit-
ar spurningin um tilgang lífsins og
er þá fátt um svör.
Elsku Teddi, Lóa, Þráinn og
Sunna, Guð gefi ykkur styrk.
Sigríður, Þorsteinn og börn.
Elvar minn, elsku vinur, það er
svo hrikalega sárt að hafa misst þig
að engin orð fá því lýst. Ég mun
alltaf sakna þín. Ég hugsa stöðugt
um fortíðina núna. Þegar við skár-
um sár í lófann á hvor öðrum í æsku
og tókumst í hendur til að verða
blóðbræður, ég skar þig of djúpt,
manstu, og við þurftum að spritta
allt heila klabbið, svo seinna gerð-
um við alltaf grín að þessu og köll-
uðum okkur sprittbræður. Allar
endalausu uppreisnarhugmyndirn-
ar og teikningarnar sem stærð-
fræðibækurnar okkar voru alltaf
fullar af. Allar brettastundirnar og
meiðslin sem þeim fylgdu. Þegar
við lærðum á bíl saman og rifumst
svo alltaf um hver drap oftar á bíln-
um. Þegar við bjuggum í Noregi og
suðum borðtuskurnar í pulsupott-
inum, því við vildum ekki nota
þvottavélina hjá fúla karlinum á
efri hæðinni, manstu eftir Stian og
hremmingunum sem við lentum í
um nóttina út af geitungnum? Vá!
hvað við hlógum, allar pöddurnar
sem gerðu okkur lífið leitt. Allar
heimspekipælingarnar, saman
pældum við nánast í öllum ráð-
gátum lífsins, dauðanum líka, við
vorum stundum eins og einn hugur,
skildum alltaf hvor annan strax. Við
lentum í svo ótrúlega mörgum æv-
intýrum á þessum tíma sem við
fengum saman að það væri hægt að
skrifa heila bók um það, frá því þeg-
ar við vorum 12 ára guttar og þang-
að til að veröldin reif þig á grimman
hátt frá okkur öllum. Ég held að
það sé ekki hægt að finna skemmti-
legri persónu heldur en þú varst á
góðum degi, húmorinn og ímynd-
unaraflið alveg ótrúlegt, þú náðir
líka alltaf að draga fram skoðanir
ELVAR FANNAR
ÞORVALDSSON
✝ Elvar FannarÞorvaldsson
fæddist á Sauðár-
króki 18. júní 1983.
Hann lést af slysför-
um á heimili sínu að
morgni 4. desember
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Sauðárkrókskirkju
11. desember.
manns á öllum litlu
hlutunum sem maður
hefði ekki annars pælt
í. Ég er svo þakklátur
fyrir að hafa kynnst
þér og eiga allar þess-
ar óteljandi minningar
og tilfinningarnar sem
þær vekja. Við áttum
okkur alls konar
drauma og vonir sam-
an. Allar stundirnar
sem ég átti með þér
verða alltaf partur af
mér, þú verður alltaf
partur af mér. Síðustu
orð þín til mín munu bergmála í
huga mínum um ókomna tíð og ég
vona að mín bergmáli þar sem þú
ert núna.
Þinn vinur,
Pétur Árni.
Elsku vinur.
Það er okkur mjög erfitt að þurfa
að setjast niður og skrifa minning-
argrein um þig. Þú fórst frá okkur
alltof fljótt, það er nokkuð víst.
Þú varst alltaf svo glaður, svo
ánægður með lífið og kunnir alltaf
að koma manni í gott skap á hvaða
stund sem er. Það er ekki hægt að
gleyma því þegar þú og fjölskyldan
fluttuð í Hvannahlíðina til okkar.
Þið Þráinn komust strax í hópinn
hjá okkur og til varð óslítanlegur
vinskapur í mörg ár. Á unglings-
aldri fluttir þú suður og höfðum við
lítið samband við þig, en þú snerir
fljótlega aftur til okkar á Sauðár-
krók og þá var eins og ekkert hefði í
skorist, við vorum alltaf sömu
gömlu vinirnir. Það eru svo margar
minningar sem hafa farið í gegnum
huga manns síðustu daga. Maður
gleymir ekki þegar við bjuggum til
risasnjóhús fyrir utan húsið þitt,
eða þegar við vorum heima hjá
Davíð að berjast með pullum í kjall-
aranum. Þetta voru tímar sem
gleymast aldrei og munu geymast í
hjarta okkar alla tíð.
Við erum svo þakklátir fyrir að
hafa fengið þau forréttindi að kynn-
ast þér og fjölskyldu þinni. Þegar
við munum hugsa um æsku okkar í
framtíðinni, þá verður þú alltaf stór
partur af henni, elsku vinur.
Við sjáumst seinna á betri stað,
þar sem við getum fengið tækifæri
til að ræða saman um æsku okkar
og góðu tímana.
Við viljum senda Lóu, Tedda,
Þráni og Sunnu innilega samúðar-
kveðju, og vonumst til að þið styrk-
ist og takið á sorginni saman.
Strákarnir í Hvannahlíðinni.
Brynjar, Hákon,
Kolbeinn og Davíð.
Síðustu dagar hafa verið einstak-
lega skrítnir og sorglegir án þín. Ég
hef verið að rifja upp allar þær ynd-
islegu minningar sem við eigum
saman og man ég sérstaklega eftir
fyrsta skiptinu sem við lékum okk-
ur saman. Ég var nýfluttur á Sauð-
árkrók og þú komst með pabba þín-
um í heimsókn til okkar. Við vorum
bara smákríli, rétt orðnir ellefu ára,
og höfðum báðir það skemmtilega
áhugamál að safna DI Joe-köllum
og varð það til þess að við smullum
saman strax frá byrjun. Mig langar
til að þakka þér fyrir að taka mér
eins og ég var og hjálpa mér að falla
inn í hópinn. Þú varst alltaf vinur í
raun og ég vona að ég hafi sýnt þér
hversu vænt mér þótti um þig. Ég
mun aldrei gleyma öllu því sem við
gerðum saman, fórum með fjöl-
skyldum okkar saman til Kanar-
íeyja, héldum ferminguna okkar
saman, vorum saman í bekk, unnum
saman og allt hitt. Jólin eiga eftir að
verða skrýtin án þín, við höfum allt-
af hist heima hjá ömmu í kvöldkaffi
á aðfangadagskvöld og farið svo eft-
ir það heim til mín eða þín, nú fer ég
víst einn heim en ég veit að þú ert
alltaf hjá mér.
Elsku Lóa, Teddi, Þráinn og
Sunna, ég samhryggist ykkur inni-
lega. Guð veri með ykkur.
Óskar Þorgils Stefánsson.
Guðmundur í Akur-
gerði átti við vanheilsu
að stríða undanfarna
mánuði en hafði ætíð betur, þangað til
10. desember er hann lést. Guðmund-
ur var einn sá fyrsti sem byggði á
Flúðum, það var rétt um 1950 sem
hann og kona hans Hrefna Ólafsdóttir
byggðu hús sem þau nefndu Akur-
gerði. Þá voru Flúðir ekki þorp eins
og í dag, aðeins barnaskóli, sundlaug
og tvö íbúðarhús. Hann fylgdist því
vel með þeirri uppbyggingu sem varð
en nú er svo komið að tæpur helm-
ingur íbúa Hrunamannahrepps býr í
þéttbýlinu á Flúðum. Guðmundur
stundaði akstur vörubíla fyrst og
framan af í verktakavinnu en síðan
vöruflutninga fyrir íbúa sveitarinnar
og nágrannasveitarfélaganna. Var
hann með fastar ferðir til Reykjavíkur
tvisvar, þrisvar í viku og flutti áburð
og fóðurvörur til bænda og grænmeti
á markað í Reykjavík, auk þess alls
konar smávöru sem til féll. Oft var er-
ilsamt að sinna smákvabbi við útrétt-
ingar og koma pökkum til skila en það
var sama hvað hann var beðinn um, öll
vandamál leysti hann með prýði. Þeg-
ar þéttbýlið fór að stækka sáu menn
að nauðsynlegt var að stofna hitaveitu
því nóg var af heitu vatni og því þurfti
að dreifa á hagstæðan hátt. Guð-
mundur var frumkvöðull við stofnun
Hitaveitu Flúða og nágrennis og var
gjaldkeri hennar fram á síðustu ár.
Þegar Guðmundur hætti vöruflutn-
GUÐMUNDUR
SIGURDÓRSSON
✝ Guðmundur Sig-urdórsson fædd-
ist í Götu í Hruna-
mannahreppi 5.
september 1921.
Hann andaðist á
Landspítala, Foss-
vogi föstudaginn 10.
desember síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Hrunakirkju
16. desember.
ingaakstri gerðist hann
húsvörður í Félagsheimili
Hrunamanna. Hann var
vel kunnugur rekstri fé-
lagsheimilisins því hann
var gjaldkeri við bygg-
ingu þess og síðar í hús-
nefnd þar sem hann
gegndi einnig gjaldkera-
starfi til margra ára.
Húsvarðarstarfið er eril-
samt og bindandi en það
leysti Guðmundur af mik-
illi prýði. Hann setti
metnað sinn í að hafa hús-
ið sem allra snyrtilegast
og gætti þess að notendur fyndu ávallt
að þeir væru velkomnir í húsið. Ég
held að varla sé hægt að hugsa sér
betri húsvörð en Guðmund því lík var
natni hans og umhyggja fyrir húsinu
og að reksturinn gengi vel, ásamt því
að gestir væru ánægðir. Guðmundur
starfaði mikið með Ungmennafélagi
Hrunamanna ekki síst með leikhópn-
um þar sem hann flutti leiktjöld og sá
um miðasölu. Söngmaður var hann
með ágætum og söng meðal annars í
Kirkjukór Hrunasóknar fram á síð-
ustu ár.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að
fá að starfa náið með Guðmundi á
hans efri árum. Ég var oddviti sveit-
arinnar með skrifstofu í félagsheim-
ilinu. Guðmundur var gjaldkeri hita-
veitunnar sem var orðin eign
sveitarfélagsins. Hann sinnti gjald-
kerastörfum að hluta til á skrifstofu
sveitarinnar og fór að aðstoða mig við
eitt og annað sem til féll. Koma bréf-
um í póst og ýmislegt smálegt. Ef ég
þurfti að bregða mér frá og þótti vont
að skilja eftir mannlausa skrifstofu
var hann ávallt tilbúinn að taka vakt-
ina og leysa brýn vandamál. Það var
hluti af tilverunni að hafa Guðmund
nálægan enda lítið um að hvor okkar
um sig vissi ekki nokkurn veginn hvar
hinn var að finna. Eftir að skrifstofan
flutti í Akurgerði 6 hélst þetta sam-
band óbreytt og var svo uns ég lét af
störfum. Það var ómetanlegt að hafa
Guðmund við hlið sér, jafn nákvæman
og samviskusaman og hann var. Aldr-
ei vildi Guðmundur þiggja laun fyrir
þessa greiðasemi við mig.
Að leiðarlokum þakka ég innilega
samstarfið og hjálpsemina. Að fá að
starfa með og kynnast náið manni
eins og Guðmundi eru forréttindi sem
ber að þakka og gott er að ylja sér við
minningu um góðan dreng. Far þú í
friði og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Tryggvi, Ármann og fjölskyldur! Við
Hanna og fjölskylda okkar sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur.
Loftur Þorsteinsson.
Kveðja frá félagi
eldri Hrunamanna
Félagsstarf eldri borgara í Hruna-
mannahreppi sem er öflugt og fjöl-
þætt er fyrst og fremst að þakka
áhugasömum einstaklingum og öfl-
ugri forystu. Guðmundur í Akurgerði
var einstaklega áhugasamur um starf
eldri borgara og sat lengi í stjórn fé-
lagsins, þar sem hann sá um fjármálin
af sinni alkunnu natni og nákvæmni.
Hann var manna ötulastur við að
halda saman félagslífi í kjallara
Heimalands og spilaði brids við góða
félaga. Ferðalög eldri borgara eru
vinsæl og naut Guðmundur sín vel í
þeim hópi. Hann var manna dugleg-
astur við að skipuleggja ferðirnar,
panta gistingu, rútu og annað sem til
þurfti, enda hagsýnn og náði ávallt
góðum kjörum. Hann taldi aldrei eftir
sér að vinna fyrir félagið, enda ósér-
hlífinn og hjálpsamur að hverju sem
hann gekk. Vegna fjarveru á sjúkra-
húsi í haust gat Guðmundur ekki sótt
félagsstarf í kjallaranum eins og áður,
þó gafst tækifæri til að grípa í spil og
taka þátt í jóðaboði Hótels Flúða þá
daga sem hann fékk að vera heima áð-
ur en kallið kom.
Félag eldri Hrunamanna þakkar
Guðmundi innilega störf hans í þágu
félagsins á undanförnum árum og
sendir aðstandendum samúðarkveðj-
ur.
Stjórn félags eldri Hrunamanna.