Morgunblaðið - 23.12.2004, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2004 45
MINNINGAR
Mig langar að minn-
ast með nokkrum orð-
um góðrar vinkonu og
uppalanda, Jólínar
Ingvarsdóttur. Jólín
var gift Sigurði, bróður
pabba. Lína og Siggi
voru mínir aðrir for-
eldrar þegar ég var að alast upp. Þeir
bræður, Einar og Sigurður, byggðu
saman hús á Hólabrautinni í Hafn-
arfirði og þar ólst ég upp með þrem-
ur börnum Línu og Sigga, Árna,
Ingvari og Öddu.
Þetta var draumastaða fyrir mig
þar sem ég átti ekkert systkini. Það
var oft kátt í kotinu því Lína vildi lifa
lífinu lifandi. Þá var gjarnan sett
plata á fóninn og við frænkur æfðum
okkur í að tjútta. Það var líka hag-
stætt fyrir mig og okkur krakkana að
stundum var hægt að fara og borða á
hinni hæðinni og þegar Lína eldaði
hrossakjöt var ég oftast mætt í mat
þar.
En lífið er ekki alltaf dans á rósum.
Ég eignaðist litla systur 1957, sem
lifði rúm tvö ár. Þegar hún dó hlúðu
Lína og Siggi að mér og fjölskyld-
unni á þeim erfiða tíma og útskýrði
Lína fyrir mér, barninu, margt um
dauðann. Stuttu seinna knúði sorgin
aftur dyra er Ingvar sonur þeirra
lenti í slysi og dó nokkrum dögum áð-
ur en við áttum að fermast. Þetta var
mikið áfall í fjölskyldunni allri og aft-
ur tók hún Lína mig að sér og við
ræddum um lífið og sorgina sem við
þurfum að læra að lifa með. Ég eign-
aðist svo aðra systur fjórum dögum
eftir að Ingvar dó sem varð mikil
gleði í þessari sorg.
Ég flutti svo að heiman og sam-
gangur varð minni. Siggi frændi lést
5. mars 1969 og þá tók við annars
konar sorgarferli. Við Lína notuðum
nú meira símann til að vera í sam-
bandi eftir að lengdist á milli okkar
og við frændsystkinin dreifðum okk-
ur um landið. Hún sá um að ég vissi
hvað væri að gerast í fjölskyldunni
þegar við frændsystkinin hittumst
sjaldnar. Hún var afskaplega stolt af
börnunum sínum og barnabörnum.
Lína kynntist svo honum Jóni og áttu
þau mörg góð ár saman, ferðuðust
mikið og nutu samvistar með fjöl-
skyldunni. Það voru skemmtileg ár
hjá þeim. Þau fluttu svo í litla íbúð á
Hrafnistu í Hafnarfirði þar sem Jón
lést í júlí 2003 en Lína bjó þar áfram
þar til hún lést.
Eftir að Einar, sonur minn, dó
sumarið 2001 ræddum við mikið um
lífið og dauðann og hvernig maður
finnur sér leið til að lifa áfram með
minningunum.
Ég var svo heppin að eiga leið í
Hrafnistu núna viku fyrir andlát
hennar og það var einhver sem
stjórnaði því að ég gaf mér smástund
til að líta til hennar. Eins og venju-
lega fórum við yfir fjölskylduna, hvað
allir væru að gera, hún sagði mér
hvað allt gengi vel hjá öllum, þeim
Sigurveigu og Línu sem búa úti, Ár-
nýju sem er heima og svo væri Siggi
að útskrifast. Við ræddum um hvað
hún væri rík að eiga þau öll. Þetta
var góð stund en ég vonaðist samt til
að hitta hana á Þorláksmessu eins og
venjulega. Mikið var ég þakklát fyrir
þessa stund þegar Adda hringdi í
mig og tilkynnti mér lát mömmu
sinnar. Þetta kom svo sem ekki á
óvart. Það var að sumu leyti ósköp
gott að fá að fara núna án langrar
sjúkralegu.
Þorláksmessa verður öðruvísi, svo
og jólin – sérstaklega hjá þínum
börnum, Lína mín, en eins og þú
sagðir, þá er lífið alltaf að breytast.
Það hefur vafalaust verið tekið vel á
móti þér þarna hinum megin og þú
hefur skilað kveðju.
Elsku Adda mín, Árni og fjölskyld-
ur, við höldum áfram að lifa með öll-
JÓLÍN
INGVARSDÓTTIR
✝ Jólín Ingvars-dóttir fæddist 1.
nóvember 1924. Hún
lést 9. desember síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju
21. desember.
um góðu minningunum
eins og mamma ykkar
sagði. Guð veri með
ykkur.
Far þú í friði, góða
vinkona.
Helga Einarsdóttir
og fjölskylda.
Erlingur var gjör-
samlega orðlaus þegar
honum var boðið í
pönnukökur í fyrsta
sinn hjá þér, elsku
amma, því að eftir síð-
asta bitann beið ný-
sykruð og upprúlluð pannsa á diskn-
um. Mér þótti ekkert athugavert við
þetta, en honum þótti þetta vera há-
mark þjónustulundarinnar.
Það er svo margt sem ég minnist
þegar ég hugsa til baka. Öll skiptin
sem ég lék mér í garðinum á Skúla-
skeiðinu og í Hellisgerði. Öll skiptin
sem þú heimsóttir okkur á Selfoss.
Öll skiptin sem mér tókst að plata þig
með mér í Kaupfélagið, þaðan sem
við komum aldrei tómhentar út. Allt
prjónadótið þitt, ef hægt væri að
setja heimsmet í prjónaskap og ann-
arri handavinnu ættir þú það örugg-
lega.
Mér finnst ekki langt síðan þú og
mamma komuð að heimsækja okkur
Erling. Það var alveg ofsalega góð
helgi. Við áttum skemmtilegar
kvöldstundir yfir spilum og drykkj-
um, og það var ekki lítið hlegið þá
helgina og orðið sjósleikja á eftir að
lifa lengi í minningunni.
Fyrir rúmum mánuði töluðum við
saman þrisvar yfir heila helgi. Við
Erlingur vorum að fara í hrekkja-
vökuteiti og þú fylgdist með öllum
undirbúningi. Búningavalið var búið
að vefjast svolítið fyrir okkur og þú
komst með margar hugmyndir. Þú
sagðir frá öllum grímuböllunum sem
þið afi höfðuð tekið þátt í á ykkar
yngri árum, hann hefði verið sjóliði
eitt árið, og í annað skipti voruð þið
indíánar. Þér leist vel á val okkar,
þjónustustúlka og geimvera, og
hringdir í okkur strax um hádegið
daginn eftir teitina til að fá söguna af
kvöldinu. Þú varst svo spennt yfir að
heyra hvernig hefði gengið og hvað
fólki hefði fundist um búningana, svo
mikil var innlifunin.
Ég er þakklát fyrir að hafa getað
eytt tíma með þér í þennan mánuð,
sem ég eyddi á Íslandi í haust. Þegar
ég kom til þín á leiðinni út á flugvöll
11. september kvaddir þú mig og við
vissum báðar að þetta væri í síðasta
skiptið sem við sæjumst í þessu lífi,
kveðjuorð þín voru samkvæmt því.
Takk fyrir allt saman og vonandi
bragðast pönnsurnar vel í afmælis-
veislunni á Þorláksmessu.
Þín
Sigurveig.
Elsku amma mín. Mikið hvað ég
var heppin að hafa fengið að eiga þig
fyrir ömmu. Þú varst án efa sú allra
besta amma sem nokkur hefði getað
óskað sér. Ég á margar fallegar
minningar um þig og þó að þú sért
ekki lengur meðal okkar þá geymi ég
þessar minningar á góðum stað í
hjarta mínu.
Það var alltaf svo gaman hjá okk-
ur. Þegar ég mátaði alla fínu kjólana
þína, fékk klemmueyrnalokka í litlu
eyrun mín, demanta um hálsinn
minn og rauðan varalit á varir mínar.
Síðan dansaði ég í stofunni á Skúla-
skeiðinu í allt of stórum skóm af þér
og þú sagðir alltaf að ég væri eins og
prinsessa og veistu, amma, mér leið
líka eins og prinsessu. Alltaf þegar
ég var hjá þér.
Þú varst alltaf svo hlý og góð.
Tókst alltaf aðra fram yfir sjálfa þig.
Vildir öllum allt gefa. Ég er viss um
að ef þú hefðir getað þá hefðirðu gef-
ið mér hjarta þitt, svo gjafmild
varstu á bæði veraldlega og óverald-
lega hluti, elsku amma mín.
Þú ferðaðist alltaf mikið og ég man
hvað mér þótti það spennandi. Og
þegar þú snerir aftur heim voru tösk-
ur þínar alltaf fullar af alls kyns fal-
legum gjöfum og ég vissi alltaf að
margar að þessum gjöfum væru
handa mér. Ég veit líka að án efa hef
ég mína ævintýra- og ferðaþrá frá
þér. Og saman sátum við oft og skipt-
umst á ferðasögum. Ég sagði þér þá
mínar frá Mið-Ameríku og þú þínar
frá t.d. Spáni eða Belgíu. Mér þótti
ansi vænt um þessar stundir.
Seinustu þrjú árin hef ég verið bú-
sett í Hollandi og þó að mér líði ansi
vel þar þá hefur mér alltaf þótt erfitt
að vera svona langt í burtu frá þér.
En við vorum samt alltaf ansi dug-
legar að hringja og þú komst meira
segja tvisvar í heimsókn til okkar. Í
fyrra skiptið komst þú um páska og
þú og mamma hjálpuðuð mér að
sauma gardínur fyrir nýju íbúðina
okkar. Það var yndislegt veður alla
vikuna og ég og þú sátum mikið úti á
svölum í sólinni og spjölluðum á með-
an þú heklaðir og mamma svitnaði
inni við saumavélina. Það var mikið
hlegið og grínast þessa viku. Ég er
líka svo þakklát að Otto fékk að
kynnast þér og þú honum. Þó að
hann tali enga íslensku og þú enga
hollensku þá lést þú það ekki stoppa
þig. Þú talaðir bara við hann á ís-
lensku og beittir hinum ýmsu lát-
bragðskúnstum þangað til hann
skildi hvað þú áttir við hverju sinni.
Þú varst svo þolinmóð, elsku amma.
Mér líður núna eins hjarta mitt sé
brotið. Ég get ekki hugsað til þess að
ég eigi aldrei eftir að finna fyrir hlýju
höndunum þínum, fá að faðma þig
eða heyra fallega hláturinn þinn. En
ég veit samt að ég á að vera þakklát
fyrir að ég fékk að eiga svona góða
ömmu og njóta ástar þinnar og hlýju.
Þú yfirgafst þennan heim í miklum
friði og það gefur mér styrk til þess
að sætta mig við að þú sért farin.
Ég veit að núna líður þér líka vel
hjá öllum englunum þínum og þú
vakir alltaf yfir mér hvar sem ég er
og það er svo gott að vita.
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gefið mér og kennt
mér. Ég veit að það er þér að þakka
að ég er eins og ég er, falleg prins-
essa eins og þú varst.
Þú vakir yfir mér og minning þín
lifir alltaf í hjarta mínu og huga.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
inn engill, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Þín
Lína Dögg.
Við minnumst Jólínar Ingv-
arsdóttur, sem okkur þykir svo vænt
um. Það var alla tíð gaman að heim-
sækja hana og afa og oft var mikið
um að vera hjá okkur á Skúlaskeið-
inu. Þar voru bakaðar flatkökur,
saumaðir jólasveinabúningar og
margt fleira sem gott er að ylja sér
við.
Jólín og afi nutu lífsins saman á
ferðalögum innanlands og utan.
Þessar ferðir voru mikil ævintýri
sem gaman var að heyra þau segja
frá. Oft lá þeim svo mikið á að þau
voru farin í nýtt ævintýri sama dag
og þau komu heim úr öðru.
Jólín var mikil handverkskona og
eftir hana liggja ótal skrautmunir
sem eru alls staðar til prýði. Hún var
skemmtilegur og kappsfullur spila-
félagi sem ávallt spilaði til að vinna.
Það var gaman að spjalla við Jólín
sem hafði sterkar skoðanir á öllu og
þegar einhver mál komu upp í þjóð-
félaginu var oft fyrsta hugsunin:
Hvað ætli Jólín segi við þessu? Enda
var ekkert dregið undan þar á bæ.
Það er margs að minnast og við
þökkum fyrir samverustundirnar.
Birgir og Sigrún Dóra.
Hvenær koma Nonni og Jólín?
Þessi spurning var vakandi í hugum
frændliðsins á Borgarfirði eystra
þegar sumar gekk í garð og von var á
þeim í árlega sumarheimsókn.
Þeirra var beðið með tilhlökkun,
þau gáfu öllum sitt, hlýju-gleði og
umhyggju. Þegar Jólín kom inn í
þessa stóru fjölskyldu með Nonna
frænda, tók hún öllum, stórum og
smáum sem sínum. Hún lét sig varða
um allra hag, og tók hverjum og ein-
um eins og hann var, dæmdi ekki.
Tók þátt í gleði og sorg. Við sjáum
hana enn í huga okkar á góðum sum-
ardegi fyrir austan. Djúpar samræð-
ur við eldra fólkið, hlý og falleg orð til
barnanna, dans í hópi unglinga. Alls
staðar í takt við líðandi stund.
Við kveðjum Jólín með virðingu og
þakklæti.
Við vottum aðstandendum Jólínar
okkar innilegustu samúð.
Systkinin frá Framnesi.
Stórbrotinni og
merkilegri ævi ein-
stakrar konu er lokið.
Á meðal okkar systkinanna gekk
hún ætíð undir nafninu Blaka
frænka en hún og móðir mín voru
systkinabörn og miklar vinkonur.
Ég minnist póstkorta frá henni
víðsvegar að úr heiminum þar sem
hún var við störf eða á ferðalögum
og yfir þeim var ævintýraljómi.
Fyrir nokkrum árum ákváðu for-
ráðamenn Haraldar Böðvarssonar
hf. að nefna eitt skip sitt eftir
fyrsta bát Haraldar, Helgu Maríu
en hún var móðir Blöku. Afi minn
Jóhann Björnsson hreppstjóri á
Akranesi seldi Haraldi þennan bát
✝ Guðrún LaufeyJónsdóttir, ævin-
lega nefnd Blaka,
fæddist 1. desember
1910 í Borgarnesi.
Hún varð bráðkvödd
á heimili sínu í
Reykjavík 6. desem-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 17.
desember.
sem hann hafði nefnt
eftir systur sinni, árið
1906 og þar með hófst
saga útgerðar sem er
að verða 100 ára. Af
þessu tilefni fórum við
Haraldur Sturlaugs-
son forstjóri HB hf. í
heimsókn til Blöku
ásamt blaðamanni
Morgunblaðsins. Þeir
sáu að saga hennar
var mun merkilegri en
sá atburður að nefna
skip eftir móður henn-
ar og langt og ítarlegt
viðtal birtist við hana í
sunnudagsblaði Mbl. Hún hafði
unnið langa starfsævi af alúð og
trúnaði í opinberri þjónustu sem
forsetaritari Ásgeirs Ásgeirssonar
og sem sendirráðsritari víða um
heim og kunni frá mörgu að segja.
Uppi á vegg hjá okkur systkinum
eru myndir eftir Blöku en hún
byrjaði að mála þegar hún vakti yf-
ir móður sinni síðustu mánuði
hennar.
Ég minnist Blöku með virðingu
og þökk fyrir vináttu og hlýhug til
okkar systkina og móður okkar.
Björn S. Lárusson, Akranesi.
GUÐRÚN LAUFEY
JÓNSDÓTTIR (BLAKA)
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, sonar, föður
okkar, tengdaföður og afa,
RAGNARS BJÖRNSSONAR,
Efri-Reykjum,
Mosfellsbæ.
Guð blessi ykkur öll.
Ásta Jónsdóttir,
Björn R. Einarsson,
Jón Davíð Ragnarsson,
Björn Ingi Ragnarsson, Lovísa Rut Jónsdóttir,
Jóhann Óskar Ragnarsson,
Ásta Margrét Jónsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
GUÐMUNDUR EINARSSON
frá Iðu í Biskupstungum,
Heiðarbrún 88,
Hveragerði,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands föstu-
daginn 17. desember.
Hann verður jarðsunginn frá Hveragerðiskirkju þriðjudaginn 28. desem-
ber kl. 14.00.
Sigfríð Valdimarsdóttir,
Ásdís Birna Stefánsdóttir, Sigurður Hjalti Magnússon,
Ragnhildur Guðmundsdóttir, Kristján Línberg Runólfsson,
Einar Guðmundsson, Inga Línberg Runólfsdóttir,
Valdimar Ingi Guðmundsson, María Björnsdóttir,
Hrefna Guðmundsdóttir, Hjalti Ben Ágústsson,
Ásta María Guðmundsdóttir.
Kæru vinir og fjölskyldur.
Þökkum auðsýnda samúð og ómetanlega sam-
kennd vegna fráfalls og útfarar elskulegs sonar
okkar, fóstursonar og bróður,
REGINS ÞÓRS EÐVARÐSSONAR,
Grundargötu 18,
Grundarfirði.
Sérstaklega viljum við þakka séra Elínborgu
Sturludóttir fyrir dýrmætan stuðning.
Guð gefi ykkur öllum gleðilega jólahátíð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Eðvarð F. Vilhjálmsson, Unnur B. Þórhallsdóttir.