Morgunblaðið - 09.01.2005, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. JANÚAR 2005 25
þeirra í Evrópukeppninni yrðu aldrei
eins léttir og þessir tveir við gamla,
góða KR frá Íslandi.“
Skálað fyrir íslenska kónginum
Eftir leikinn bauð Liverpool leik-
mönnum beggja liða og fararstjórum
til glæsilegs kvöldverðar, sem Sveinn
lýsir svo:
„Þriggja rétta máltíð með tilheyr-
andi vínföngum. Svona var þetta í þá
daga! Ég man að formaður Liverpool
stóð upp eftir aðalréttinn og sagði:
Ladies and Gentlemen: May I pro-
pose a toast, please. Beið síðan smá
stund rétti virðulega fram glas sitt og
sagði: To the Queen of England. Allir
skáluðu og sögðu To the Queen; skál-
uðu fyrir drottningunni. Skömmu
seinna stóð hann aftur upp, bankaði í
glasið sitt og sagði: Ladies and
Gentlemen: May I propose a toast
please. Beið smástund og sagði svo:
To the King of Iceland. Við vorum
ekkert að leiðrétta þetta. Sögðum
bara To the King og skáluðum, til
heiðurs íslenska kónginum.
Ellert Schram var fyrirliði okkar og
er með hressari mönnum. Okkur
fannst eðlilegt að fyrirliðinn þakkaði
fyrir okkur, fyrir hönd leikmanna.
Edda þótti það nú ekki tiltökumál.
Stóð upp, bankaði í glas sitt og sagði;
Excuse my English please, but I hope
you will understand. Bað viðstadda
sem sagt að fyrirgefa að hann talaði
ekki betri ensku en raun bæri vitni en
vonaðist til þess að allir skildu sig. Síð-
an sagði hann nokkur vel valin orð
sem allir skildu og fékk hann mikið
klapp fyrir. Leikmenn Liverpool
skoruðu þá á sinn fyrirliða, Ronnie
Yates, að gera slíkt hið sama. Hann
stóð upp. Bankaði í glas sitt og sagði:
Excuse my English please, but I hope
you will understand. Meira skildi eng-
inn af þeirri ræðu, enda maðurinn
kominn úr einhverjum afdölum Skot-
lands.“
Veislan var fín og skemmtileg að
sögn Sveins, „þar sem leikmenn
beggja liða sátu saman og ræddu mál-
in. Þessi fyrsti leikur íslensks liðs í
Evrópukeppninni var örugglega ekki
tekinn eins alvarlega og gert er í dag.
Það var ekki reiknað með að komast
áfram í næstu umferð. Þetta var því,
a.m.k. svona í aðra röndina, einskonar
skemmtiferð. T.d. fengum við leik-
mennirnir að gefa út leikskrá fyrir
leikinn og var Bjarni Felixson aðal
driffjöðrin í þessari útgáfustarfsemi.
Við söfnuðum fjölda auglýsinga, skrif-
uðum texta og útveguðum prentara. Á
þessu uppátæki safnaðist nokkurt fé
sem notað var til að bjóða eiginkonum
okkar til Englands. Konurnar vöktu
mikla athygli, enda hver annarri
glæsilegri. T.d. var fyrirsögn í einu
dagblaðinu þessi: The happy go lucky
amateurs from Iceland bringing their
wives over.“ Það þótti tíðindum sæta
að konurnar væru með í för.
„Myndir af eiginkonunum birtust á
forsíðum dagblaða, á meðan við urð-
um að láta okkur íþróttasíðurnar
nægja. Ég man að eftir leikinn fór ég
að versla með konunni, afgreiðslu-
kona í versluninni kom strax hlaup-
andi til okkar hjóna, sneri sér að
frúnni og sagði:
Oh, are you one of the wives; Þú ert
ein eiginkvennanna (!) og þarna stóð
ég, leikmaðurinn sjálfur, eins og illa
gerður hlutur við hliðina á stjörnu
dagsins,“ segir Sveinn Jónsson.
Rolling Stones og Harold Wilson
Hann segir KR hafa búið á besta
hóteli borgarinnar á þeim tíma,
Adelphi-hótelinu í miðbænum. „Á hót-
elinu var einnig þingmaðurinn Harold
Wilson, seinna forsætisráðherra Eng-
lands. Hann var hinn elskulegasti,
reykti sína pípu og talaði vel um
nokkra Íslendinga sem hann hafði
hitt, einkum þó um Ásgeir Ásgeirs-
son, forseta, sem hann sagði vera a
very distinguished gentleman. Á hót-
elinu dvaldi einnig hin heimsfræga
hljómsveit The Rolling Stones. Ég
man ekki hversu þekktir þeir voru á
þessum árum, en ruglaðir voru þeir,
blessaðir. Varla hægt að tala við nokk-
urn þeirra nema bassagítarleikarann
Bill Wyman. Hinir voru allir meira og
minna á flugi ofar skýjum.“
Kvöldið fyrir leikinn voru nokkrir
leikmenn KR-liðsins að spila bridds á
5. hæð hótelsins. Sveinn segir mikinn
hávaða þá hafa borist þeim til eyrna
neðan af götunni. „Þar sem ég sat hjá í
spilinu gekk ég út að glugga og leit út
til að sjá hvað væri í gangi. Fyrir utan
hótelið stóð stór hópur fólks og þegar
maður rak hausinn út trylltist allt lið-
ið, benti og pataði og hrópaði there
they are, there they are. Ég veifaði til
fjöldans, sem öskraði af fögnuði. Ég
man að ég sagði við strákana sem
voru að spila; ferlega erum við vinsæl-
ir hér, en auðvitað vissum við hvað var
í gangi. Síðan veifaði alltaf sá sem sat
yfir til fjöldans og upplifði þar með þá
sælutilfinningu að vera poppstjarna á
heimsmælikvarða!“
Á skíðum
Um það bil 20 árum eftir ferðina til
Liverpool fór Sveinn á skíði í fyrsta
skipti síðan hann var smástrákur. „Ég
fór til Lech í Austurríki ásamt vini
mínum Erni Steinsen og konum okk-
ar. Þar sem ég var sá eini sem ekkert
kunni á skíðum var ég sendur í skíða-
skóla fyrir byrjendur, 6. flokk b. Þar
voru mér kennd grundvallaratriði
íþróttarinnar, eins og t.d. að bogni
endinn á skíðunum ætti að snúa fram.
Ég bað um að vera í hópi fyrir ensku-
mælandi, en þar voru því miður engir
aðrir en ég. Svo gamla þýskan úr
Verzlunarskólanum kom að góðum
notum.“ Á þriðja degi í hópi byrjenda
kom loks einn enskumælandi og þeir
Sveinn tóku fljótlega tal saman. „Ég
spurði hvaðan hann kæmi og þá kom í
ljós að hann var frá Liverpool. Þá
spurði hann hvaðan ég væri og ég
sagðist vera frá Reykjavík og Íslandi.
Þá sagði sá enski að það eina sem
hann þekkti til Íslands og Reykjavík-
ur væri Knattspyrnufélag Reykjavík-
ur. Þegar ég spurði nánar út í þetta
sagði hann: I was there; Ég var þar!
„Ég var á vellinum þegar Liverpool
og Reykjavík léku árið 1964. Ég sá
leikinn, sem var mjög skemmtilegur.
Þetta er leikur sem ég mun aldrei
gleyma.“
Flott, sagði ég, og bauð honum síð-
an uppá bjór eftir skíðaæfinguna,
„bara vegna þess að ég var færður til í
skíðaskólanum og er ekki lengur í
byrjendaflokki,“ eins og ég sagði við
hann.“
skapti@mbl.is
Nr. 1 í Ameríku
Cromium
brennsla
Minnkar
sykurlöngun
Cider Vinegar
Allsherjar aðhald
Ólífulauf
Var einhver
að tala um flensu?
Sjúkrasokkar
Bylting í fótameðferð
Sólhattur
Var einhver
að tala um flensu?
Apótek og heilsubúðirNr. 1 í Ameríku