Morgunblaðið - 09.01.2005, Blaðsíða 43

verið yfir þessum vini okkar. Miklar
og líflegar umræður spunnust oft í
kringum Gulla, hvort sem um var að
ræða trúmál, stjórnmál, stangaveiði
eða eitthvað annað. Fannst á stund-
um ýmsum nóg um ákafann og lætin,
en oftast tókst Gulla að ljúka málum
þannig að menn fóru sáttir af fundi.
Það sem okkur er minnisstætt við
Gulla umfram marga aðra samferða-
menn er glaðværð hans og geislandi
gleði yfir því einfaldlega að fá að lifa
lífinu með vinum sínum og fjöl-
skyldu. Gulli var auðvitað umdeildur
maður, sem ekki er undarlegt með
mann sem hafði sterkar skoðanir á
flestu því sem upp kom í samfélagi
okkar. Slíkt lét hann þó aldrei trufla
sína sannfæringu. Þorstinn í að skilja
mál til fullnustu, móta sér skoðun og
beita sér svo af krafti í að sannfæra
vini jafnt sem andstæðinga um rétta
niðurstöðu gekk sem rauður þráður í
gegnum viðburðaríkt líf Gulla. Ekki
fór þetta þó alltaf hávaðalaust fram.
Aldrei lét hann úrtölu- eða öfundar-
menn hrekja sig af braut en átti þó
gott með að taka rökum og vinna úr
þeim. Þú kæri og hjartfólgni vinur,
nú ert þú horfinn á braut – „kominn
heim“ eins og þú sagðir oft. Ekki vor-
um við alltaf sammála, síður en svo,
og tókum marga snerruna um lífið og
tilveruna, en alltaf skildum við sáttir,
en á vináttu okkar bar aldrei skugga.
Kæri vinur, á þinni lífsins leið
hrepptir þú oft misjöfn veður, stór-
viðri og krappan sjó, en naust þess
jafnframt að sigla í meðbyr og komst
vel frá hvoru tveggja – slíkt er ekki
öllum gefið.
Nú, okkar kæri vinur, er komið að
leiðarlokum. Ekki munum við framar
sitja heilluð og hlusta á nið árinnar,
full eftirvæntingar, en um leið gagn-
tekin af undrum náttúrunnar og
stórfengleik sköpunarverksins.
Þröst að færa unga sínum maðk,
undur morgunsins, eða þögnina,
kyrrðina og guðdómleikann þegar
kvöldkyrrðin og friðurinn færist yfir
okkar fallega land.
Við viljum að lokum þakka allar
þær góðu stundir er áttum við saman
í hartnær 30 ár sem við nú minnumst.
Elsku Gunna, Gulli, Guðjón, Óli,
Danni og Raggi og aðrir ástvinir,
ykkur öllum sendum við, svo og Sig-
þór og Silla, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð blessi minningu Guðlaugs
Bergmanns.
Einar Sigfússon,
Anna K. Sigþórsdóttir.
Strax og fyrstu fréttir birtust árið
2002 um að nýtt flugfélag væri í
burðarliðnum hafði Guðlaugur Berg-
mann samband við okkur sem stóð-
um að stofnun þess. Hann var boðinn
og búinn að miðla af reynslu sinni og
gefa góð ráð. Það var Guðlaugi líkt að
hafa samband að fyrra bragði og
bjóða hjálp. Þannig var hann, eldhugi
sem sá enga ástæðu til að bíða. Áhugi
hans á framgangi íslenskrar ferða-
þjónustu var engu líkur og hann átti
auðvelt með að hrífa aðra með sér í
þeim efnum. Hann þekkti af eigin
raun hvað flugrekstur getur verið
hvikull og hvaða pytti þyrfti að forð-
ast og var óspar á ráðin í þeim efnum.
Það var ekki ónýtt fyrir Iceland
Express að eiga bandamann í Guð-
laugi. Ekki aðeins lét hann vini og
viðskiptavini erlendis vita af þessum
nýja valkosti í millilandaflugi, heldur
lagði hann lið í leit að fjárfestum og
talaði máli félagsins við ótal mörg
tækifæri. Mest um vert var þó að
heyra hvatningarorð hans í garð hins
unga flugfélags. Bjartsýni hans og
trú var gott vegarnesti.
Það er skarð fyrir skildi í íslenskri
ferðaþjónustu við fráfall Guðlaugs
Bergmann. Ættingjum hans votta ég
innilega samúð mína.
Ólafur Hauksson.
Látinn er fyrir aldur fram Guð-
laugur Bergmann.
Guðlaugur var mikill atorkumaður
og fyrir okkur hér undir Jökli má
segja að hann hafi komið og hrist að-
eins upp í okkur. Guðlaugur var með
okkur í að stofna Framfarafélag
Snæfellsbæjar og var þar meira og
minna potturinn og pannan í flestu.
Guðlaugur sá í nokkur ár m.a. um út-
gáfu blaðs Framfarafélagsins, Snæ-
fellsbæjarfréttir, þar sem stiklað var
á því markverðasta sem til framfara
taldist í bæjarfélaginu okkar.
Ég vil þakka Guðlaugi fyrir góð og
skemmtileg kynni, því aldrei hitti ég
Guðlaug og Guðrúnu öðruvísi en að
eitthvað væri gantast með lífið og til-
veruna. Oftar en ekki þegar málefnin
voru rædd – og þá fórum við Gulli oft
hratt yfir, þá stoppaði hann kannski
og sagði: „heyrðu Drífa, í hvaða
stjörnumerki ertu annars?“
Ég vil fyrir hönd Framfarafélags
Snæfellsbæjar, Hellissands og Rifs-
deildar þakka Guðlaugi fyrir góð
störf og áhuga á mönnum og mál-
efnum hér í kringum Jökul. Frá okk-
ur í Framfarafélagsdeildinni sendi
ég Guðrúnu og aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Drífa Skúladóttir.
Sumir hamingjumenn heyra kraft-
birtingarhljóm guðdómsins. Slíkir
menn óttast ekki dauðann og ganga
óhræddir á vit hins ókomna. Líf
Gulla Bergmann var mikið ævintýri.
Fyrir tólf árum fékk ég það hlutverk
að skrá niður lífshistoríu hans – eins
og þá var komið sögu. Þá var hann
bara rúmlega fimmtugur og hafði lif-
að margar ævir frásagnarverðar.
Hann bjó yfir listrænu innsæi til upp-
lifunar í straumi tímans, heyrði ym-
inn og skynjaði litbrigðin. Hann bjó
yfir ástríðufullum þrótti til athafna
og var sannfærður um erindi sitt við
land og þjóð. Það var ekki mulið und-
ir Gulla Bergmann í bernsku en hann
braust til manns með brauki og
bramli, tjútti og fútti, – íslenski
draumurinn? Hann bjó yfir hæfileik-
um frumkvöðulsins, og hann var
brautryðjandi í margvíslegum skiln-
ingi og gagnaðist þjóð sinni vel í bráð
og lengd, ekki síst í atvinnulífinu.
Hann hafði líka sérgáfu sem prédik-
ari og áróðursmaður. Stundum var
hraðinn mikill og óhjákvæmilega gat
hann rekist óþægilega á. En árekstr-
ar hans í mannheimum voru ekki
afþví hann elskaði ekki mannfólkið
nóg heldur skuldaðist flýtinum, as-
anum. Hann var ástfanginn af mann-
lífinu, fólki yfirleitt og var meira
náttúrubarn en flestir samferða-
menn hans. Sú var líka nafngiftin á
bókinni okkar, Og náttúran hrópar
og kallar. Stundum var Gulli sleginn
út af laginu, en stóð jafnan upp aftur
og byrjaði nýtt líf með sprengikrafti
hugsjónamannsins. Einhvern veginn
var það líka í stíl við meistara end-
urfæðinga og nýs lífs að hverfa á
miðjum aldri úr glæsihöllum og
bísnisssölum í borginni upp í sveit til
að leggja áherslu á andlegt líf og
náttúrulega lifnaðarhætti. Slíka
stefnubreytingu tóku þau hjón, Gulli
og Guðrún, fyrir rúmum áratug er
þau stefndu á ljósið undir Jökli. Þar
var langur og glæsilegur lífskafli
skráður.
Undir lok bókar okkar kvaðst Gulli
ekki óttast dauðann og vitnaði til
gjöfulla morgunstunda sinna: „Ég
hef þá legið uppi rúmi og skynjað allt
sem mér er dýrmætt; konu mína, alla
drengina mína, barnabörnin mín, vini
mína, þjóð mína, land mitt og sköp-
unina. Þá hef ég fyllst slíku þakklæti
og gleði að mér finnst stundum eins
og ég sameinist guðdóminum. Sú til-
finning er yndisleg.“
Óskar Guðmundsson.
Góður drengur er fallinn frá í
blóma lífsins. Á hugann leita ljúfar
minningar, sem sefa sorgina. Minn-
ingar um kraftmikinn brautryðjanda
og hugmyndasmið, sem lét drauma
sína rætast. En um leið kom hann því
til leiðar að draumar okkar hinna
urðu að veruleika. Hann var þeirrar
náttúru að hann hreif fólk með sér
bæði í eiginlegri og óeiginlegri merk-
ingu. Við kynntumst Gulla þegar
hann tók að gefa andlegum málum
gaum fyrir alvöru, þegar orku at-
hafnamannsins tók að gæta í litlum
hópi fólks sem lagt hafði út á þá
braut að gæða líf sitt og athafnir
dýpri merkingu, hafði opnað augu sín
fyrir því að til væri eitthvað annað og
meira en hinn þrívíði veruleiki og
vildi gjarnan auka vægi hins andlega
í tilveru sinni. Undir þessum áhrifum
döfnuðu hugmyndir Gulla um bjarta
framtíð og þær smituðu út frá sér.
Við eigum honum ýmislegt að þakka í
þeim efnum. Gulli kynnti okkur t.d.
fyrir Patrice Noli og fleiri yndisleg-
um manneskjum sem hingað lögðu
leið sína fyrir hans tilstilli. Við tengd-
umst gegnum vinnu við ljóslíkamann,
fræði Mikales og gegnum stjörnu-
spekina. Við áttum ótal samræður
um þessi áhugamál okkar, sem gerðu
okkur víðsýnni og hugrakkari. Oftar
en ekki snerist umræðan um það
hvernig mætti heimfæra hin andlegu
fræði upp á hið jarðneska líf, hvernig
skapa mætti paradís á jörð. Hjá
Gulla fór aldrei mínúta til spillis, það
var sama hvort við hittumst á bíla-
stæðum í miðbæ Reykjavíkur eða í
gullfallega hreiðrinu þeirra Gunnu á
Hellnum, alltaf tókst honum að fá
mann á flug. Við ræddum um sjálf-
bæra þróun og ferðaþjónustu, ljósið
og kærleikann, fagnaðarerindið og
friðarboðskapinn. Veltum upp ýms-
um spurningum og leituðum svara.
Gulli var svo hugmyndaríkur og
ímyndunaraflið svo lifandi, að maður
fór alltaf endurnærður af þessum
snaggaralegu fundum okkar, hvort
sem þeir höfðu staðið dögum saman í
mögnuðu andrúmslofti Snæfellsjök-
uls eða örskotsstund í iðandi mann-
þrönginni í Kringlunni.
Elsku Gulli, við drógum fyrir þig
spil í morgun úr hjarta-stokknum
hennar Patrice og fengum þessi
skilaboð: Frelsi er hugarástand. Þú
varst gangandi sönnun þess og þann-
ig minnumst við þín. Kæri vinur, það
logar á kerti fyrir þig á altarinu okk-
ar, þakka þér fyrir samfylgdina.
Þú, sem úr öllu
ætíð vildir bæta,
munt himna í höllu
hinu sama mæta,
alsæls um völlu
ekkert kann að græta,
þess guð mun gæta.
Þessi orð Gríms Thomsens fylgja
okkar hinstu kveðju til þín, kæri vin-
ur. Henni fylgja líka hlýjar hugsanir,
ljós og kærleikur til ástvina þinna,
sem syrgja nú góðan dreng, til þeirra
sem sjá munu til þess að baða minn-
ingu þína ljósi hvern nýjan dag.
Ágúst Pétursson og
Kolbrún Halldórsdóttir.
Guðlaugur Bergmann eða Gulli í
Karnabæ, eins og hann var kallaður
þegar ég kynntist honum fyrir tæp-
um 30 árum, er horfinn úr okkar
jarðneska lífi. Það er mikill sjónar-
sviptir að Gulla, þessum mikla eld-
huga eins og hann ætíð birtist mér.
Ég á margar og góðar minningar af
kynnum okkar og samstarfi ekki síst
hin seinni ár. Þau Gulli og Guðrún á
Hellnum áttu undanfarin áratug
mikið samstarf við mig persónulega
og ekki síður við mig sem formann
Ferðamálasamtaka Íslands. Innan
þeirra vébanda hafa þau bæði látið
mikið til sín taka. Guðrún sat í stjórn
samtakanna um tíma fyrir hönd
Vestlendinga og Gulli tók virkan þátt
og var ætíð tilbúinn til að berjast fyr-
ir sínum áhugamálum, en þar bar
hæst umhyggju hans fyrir umhverf-
inu. Gulli lagði mikla vinnu og tíma í
umhverfismálin og fannst aldrei nóg
að gert í þeim efnum og allt tæki of
langan tíma. Hann hélt margar bein-
skeyttar ræður um efnið á okkar
vettvangi og taldi ekki eftir sér að út-
skýra fyrir einstaklingum og hópum
hvað fælist í umhverfishugsuninni og
hvernig þetta allt tengdist viðskipt-
um í ferðaþjónustu. Umhverfismálin
verða stærri og stærri þáttur í ferða-
þjónustu um allan heim. Einhvern
veginn á þennan hátt orðaði Gulli
þetta og hélt áfram með því að hvetja
menn til að bregðast við sem fyrst.
Ísland mun eiga mikla möguleika í
ferðaþjónustu, ef brugðist er fljótt og
vel við öllu því sem snýr að umhverf-
ismálum. Þetta skilja flestir í dag og
þeim fjölgar hratt sem hafa gert sér
grein fyrir að eldmóður og orð Gulla
áttu við rök að styðjast.
Það þarf frumkvöðla til að koma
málum af stað og Gulli var einn af
þeim, blessuð sé minning hans.
Fyrir hönd félaga í Ferðamála-
samtökum Íslands vil ég senda Guð-
rúnu, afkomendum Gulla og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Pétur Rafnsson, formaður
Ferðamálasamtaka Íslands.
Það var mikið áfall að heyra þau
sorgartíðindi að góður vinur, Guð-
laugur Bergmann, hefði skyndilega
kvatt þetta jarðlíf. Litríkur maður
sem hafði komið mörgu í verk í sínu
lífi, en sem átti líka svo margt eftir
ógert. Ávallt iðandi af lífi, með enda-
lausar hugmyndir og nýjar fyrirætl-
anir.
Gulli varð snemma þjóðsagnaper-
sóna. Hann gaf sig ávallt allan í þau
ólíku verkefni sem hann tók sér fyrir
hendur. Allt frá því hann stofnaði
tískuverslunina Karnabæ með sínum
nýjungum hefur verið tekið eftir
Gulla Bergmann. Það var ekki aðeins
á sviði kaupmennskunnar sem hann
lét til sín taka með tilþrifum. Það var
eðli hans og skaphöfn að takast á við
ögrandi verkefni og ná árangri.
Menn hafa kynnst honum í gegnum
ýmis áhugasvið hans í gegnum tíðina,
dansinn, viðskiptalífið, stjörnuspek-
ina, ferðaþjónustuna, staðardag-
skrána, laxveiðina eða jafnvel bara í
gufubaðinu, og kunningja- og vina-
hópurinn var stór.
Gulli kom víða við á sinni ævi og
frá lífshlaupi sínu segir hann af hisp-
ursleysi og einlægni í ævisögu sinni
sem kom út fyrir nokkrum árum. Þar
er jafnt sagt frá sorg og gleði, sigrum
og ósigrum. Heilladísirnar voru þó
oftast innan seilingar.
Það hafa verið mikil umskipti fyrir
stórtækan kaupsýslumann að breyta
algerlega um lífsstíl, flytja úr arga-
þrasi viðskiptalífsins í friðsæla sveit
undir Jökli. Þar fann hann tilgang í
nýjum og gefandi verkefnum. Hann
lagði sig í líma við að kynnast sögu
Hellna og magnaðra staða undir
Jökli og hann skynjaði kraft Jökuls-
ins. Hann sótti einnig fróðleik til
þeirra sem skynja meira en við hin.
Var Gulli ötull við að fræða gesti um
þá leyndardóma sem hann hafði
kynnst í landinu á Hellnum og
ógleymanlegar eru frásagnir hans í
gönguferðunum um Hellna. Eftir
slíka dagstund með Gulla skynjuðu
allir landið með öðrum hætti.
Snæfellingar standa í mikilli þakk-
arskuld við þau hjón, Gulla og Guð-
rúnu, fyrir þeirra miklu baráttu fyrir
vistvænni byggð. Þau riðu á vaðið
með að fá Green Globe-vottun fyrir
ferðaþjónustu sína í Brekkubæ á
Hellnum og í haust náðist langþráð
takmark að fá slíka vottun fyrir Snæ-
fellsnesið.
Þegar þau hjón ákváðu að að flytj-
ast að Hellnum og hefja nýtt og öðru-
vísi líf en fyrr varð Snæfellsnesið
verkefnið sem átti óskipta athygli
Gulla. Þau hjón stofnuðu ferðaþjón-
ustu í Brekkubæ á Hellnum og urðu
frumkvöðlar í vistvænni ferðaþjón-
ustu.
Það var mikil gæfa að kynnast
þessum mikla eldhuga. Sameiginleg
áhugamál okkar voru bundin Helln-
um. Í undirbúningi hefur verið að
byggja upp lítið frístundaþorp á
Hellnum. Fyrsti áfangi þess var að
opna Menningarmiðstöð með gesta-
stofu síðastliðið sumar. Í þeim und-
irbúningi reyndist Gulli okkur sem
að því stöndum með miklum ágætum
og stöndum við í mikilli þakkarskuld
við hann. Uppbyggingin á Hellnum
var Gulla mikið áhugamál og vonandi
gefst fólki tækifæri á næstu árum til
að ganga um Bergmannsstræti á
góðum dögum og kynnast einstöku
umhverfi Hellna.
Það verður öðruvísi að sækja
Hellna heim án þess að Gulli fagni
þar gestum með bros á vör, en andi
hans mun svífa þar yfir vötnum.
Guðrúnu og sonunum sendum við
Hrefna okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hvíl í friði minn kæri,
Þorsteinn Jónsson.
Sá sem kaupir skyrtu þarf bindi í
stíl og sá sem kaupir bindi þarf
skyrtu í stíl. Sá sem kaupir jakkaföt
þarf bæði skyrtu og bindi í stíl.
Skilaboðin voru einföld frá tísku-
kónginum í Bonaparte, Gulla Berg-
mann. Hann bætti því raunar við að
þegar eiginkonur eða kærustur væru
með í för væri tilvalið að nefna að
skyrturnar væru úr 50% bómull og
50% pólýester og því ekkert annað að
gera en henda þeim skítugum í
þvottavélina, hengja þær upp og svo
færi bóndinn í þær rennisléttar og
fínar. Þessi einfalda sölutækni Gulla
virkaði og við unglingarnir seldum
sennilega tonn af skyrtum, bindum
og jakkafötum, auk þess að skemmta
okkur aldeilis vel í jólaösinni.
Gulli sveiflaðist á þessum tíma
milli þess að vera tískukóngur og
spákóngur. Hann var farinn að hand-
fjatla steina og kristalla af furðulegri
áráttu á þessum tíma og lesa úr
skrift og teikningum starfsfólksins
eftir kúnstarinnar reglum milli þess
sem hann stýrði fyrirtæki sínu af
mikilli einurð.
Líf Gulla átti eftir að taka stakka-
skiptum á næstu árum. Hann breytt-
ist úr tískukóngi Reykjavíkur í um-
hverfisvænan og elskulegan vin alls
heimsins. Honum til halds og trausts
var dásamleg kona, engill af himnum
ofan, eins og dóttir mín orðaði það,
Guðrún Bergmann.
Leiðir okkar Gulla lágu saman eft-
ir furðulegum krókaleiðum öðru
hvoru gegnum árin. Við hittumst um
1987 á lúxushóteli í svissnesku ölp-
unum og um tíma vorum við sveit-
ungar á Seltjarnarnesi. Guðrún sá á
þeim tíma engla og ágæta vætti
kringum mig og fjölskyldu mína og
gaf okkur góð ráð til að sigrast á erf-
iðleikum og takast á við það sem við
blasti. Síðar áttum við ánægjulega
samleið, meðal annars vegna útgáfu-
starfsemi Guðrúnar.
Gulli og Guðrún ákváðu að stíga
stórt skref til framtíðar þegar þau
sneru baki við öllu sem sneri að tísku
og yfirborðsmennsku og fluttu vest-
ur á Snæfellsnes. Markmið þeirra
voru háleit og göfug, meðal annars
þau að bæta samfélagið og stuðla að
betra lífi fyrir Íslendinga og helst
alla heimsbyggðina.
Gulli og Guðrún áorkuðu heilmiklu
á árunum á Snæfellsnesi. Sumt féll í
frjóan jarðveg og annað í ófrjóan.
Þannig held ég að líf þeirra hafi verið
eins og líf okkar allra hinna.
Þegar öllu er á botninn hvolft held
ég að þau Guðrún og Gulli hafi sáð
nægilega mörgum fræjum til að
breyta lífi og lífssýn fjölda manns og
af því getur hver maður verið stoltur.
Blessuð sé minning Gulla og Guð
blessi fjölskyldu hans.
Brynja Tomer.
Gulli vinur minn í Karnabæ var
Björgólfur og Jóhannes síns tíma.
Hann kom heim frá Carnaby Street í
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. JANÚAR 2005 43
MINNINGAR
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Vönduð og persónuleg þjónusta