Morgunblaðið - 11.02.2005, Síða 38

38 FÖSTUDAGUR 11. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Birgir ViktorHannesson fædd-
ist í Norðtungu á
Akranesi 29. septem-
ber 1941. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 4. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Hannes
Frímann Jónsson, f.
24. júlí 1902, d. 12.
júní 1966, og Ástríð-
ur Torfadóttir, f. 18.
ágúst 1905, d. 6. júlí
1996. Bræður Birgis
eru Sigurður Ást-
valdur, f. 22. febrúar
1938, d. 3. ágúst 1990, og Jón
Kristján, f. 10. nóvember 1947.
Birgir kvæntist 28. ágúst 1973
Margrét Sigurðardóttir, f. 27.
febrúar 1957, gift Guðmundi
Rúnari Davíðsyni. Börn þeirra eru
Davíð Mar, Thelma og Leifur. b)
Ella Kristín, f. 20. október 1958.
Sonur hennar er Birgir Leifur
Hafþórsson, sambýliskona hans er
Elísabet Halldórsdóttir og börn
þeirra eru Ingi Rúnar og Birgitta
Sóley. c) Jóhann Þór Sigurðsson, f.
4. október 1959, kvæntur Guðrúnu
Eiríksdóttur. Börn þeirra eru Ei-
ríkur, Laufey, Bjarki og Fylkir.
Sambýliskona Eiríks er Guðbjörg
Stefánsdóttir og synir þeirra eru
Ólafur Karel og Tristan Birkir.
Birgir bjó á Akranesi alla sína
tíð, hann hóf sinn starfsferil í
mjólkurstöðinni á Akranesi og tók
síðan við rörasteypunni af föður
sínum. Birgir var um árabil eigin
atvinnurekandi og rak meðal ann-
ars svínabú og verktakafyritæki.
Útför Birgis verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
eftirlifandi eiginkonu
sinni Laufeyju Krist-
jánsdóttur, f. 11. nóv-
ember 1939. Foreldr-
ar hennar eru
Petrónella Ársæls-
dóttir, f. 26. maí 1921,
og Kristján Björnsson,
f. 4. nóvember 1916, d.
27. ágúst 1979. Börn
Birgis og Laufeyjar
eru: 1) Hannes Viktor,
f. 28. mars 1971, sam-
býliskona Ólafía
Harðardóttir. Sonur
hans er Birgir Viktor.
2) Marta María, f. 7.
mars 1973, sambýlismaður Erik
Nygren. Sonur þeirra er Hannes
Viktor. Fósturbörn Birgis eru a)
Ég átti þig sem aldrei brást
á öllu hafðir gætur.
Mitt hjarta þrungið heitri ást
þig harmar daga og nætur.
Ylríkt skjól í örmum þér
var auður daga minna.
Ljósið bjart sem lýsti mér
var ljómi augna þinna.
Þú vaktir meðan sæl ég svaf,
ei sviku kenndir þínar.
Allt sem ljúfast lífið gaf
var lagt í hendur mínar.
(Brynhildur Jóhannesd.)
Hvíl í Guðs friði.
Þín
Laufey.
Elsku pabbi, treginn er sár og
söknuðurinn mikill. Það er erfitt að
sætta sig við að fá ekki lengur að
njóta lífsgleði þinnar og ástar á líf-
inu. Það var eins og alltaf væri sól-
skin í kringum þig hvar sem þú
varst. Það kom best í ljós í langri
baráttu þinni við erfiðan sjúkdóm á
síðustu árum. Þú áttir um fleiri en
einn kost að velja en alltaf valdir þú
þann kostinn að vera jákvæður og
líta á björtu hliðarnar og þannig var
það einnig í hinu daglega lífi. Alltaf
gátum við leitað til þín og hvort sem
vandamálin voru stór eða smá, ávallt
varstu tilbúinn til að hjálpa okkur að
leysa málin. Það átti líka við í sam-
skiptum þínum við annað fólk, þú
vildir allra vanda leysa, gast gefið af
þér og hafðir alltaf tíma fyrir aðra.
Húmorinn þinn var óborganlegur
sem kom fram hvar og hvenær sem
var og þú lást ekki á því ef þú hafðir
heyrt einhverja góða sögu. Þú hvatt-
ir okkur til dáða og til þess að leggja
okkur fram og oft sagðir þú að frjáls-
ir menn í frjálsu landi ættu þess kost
að gera hvað sem þeir vildu og að all-
ir gætu náð langt með samviskusemi
og góðu hugarfari. Framtíð okkar
barna skipti þig miklu máli og þú
endaðir gjarnan samtöl á því að
segja að okkar ánægja væri gleði þín
í lífinu. Mikilvægi mannlegra sam-
skipta brýndir þú fyrir okkur og
hversu miklu máli skipti framkoma
okkar og viðmót gagnvart öðrum. Þú
kenndir okkur að þakka vel fyrir
okkur og viljum við fyrir þína hönd
þakka starfsfólki deildar 2B á Land-
spítalanum í Fossvogi fyrir ómetan-
lega hjálp í veikindum þínum. Gest-
risni þín og mömmu er vel þekkt af
öllum sem ykkur hafa kynnst og fyr-
ir það viljum við þakka því hús ykkar
hefur alltaf staðið okkur, vinum okk-
ar og fjölskyldum opið.
Þú sagðir oft að við skyldum muna
að láta okkur aldrei leiðast, þú manst
að láta þér ekki leiðast þar sem andi
þinn dvelur nú og við vitum að þar
verður vel tekið á móti þér.
Kæri pabbi, minning þín mun lifa
með okkur og við munum gera allt
sem í okkar valdi stendur til þess að
börnin okkar læri það sem þú kennd-
ir okkur í lífi þínu.
Hannes og Marta.
Látinn er langt um aldur fram
hann Birgir fóstri eins og ég kallaði
hann alltaf, eftir langa og erfiða
veikindabaráttu. Það var mikið lán
að móðir mín kynntist þér, Birgir.
Þú reyndist okkur systkinunum
mjög vel, og þá var alveg sérstaklega
gott að leita til þín ef eitthvað blés á
móti í lífsbaráttunni. Alltaf varst þú
með réttu svörin við öllu, alveg ein-
staklega ljúfur, góður og jákvæður
maður. Þitt lífsmottó var jákvæðni.
Ég á eftir að sakna þín mikið og ég
veit að það eru erfiðar stundir hjá
mömmu núna.
Ég þakka þér, Birgir minn, fyrir
allt.
Guð geymi þig.
Ella Kristín.
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér,
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi því sem eilíft er.
(V. Briem.)
Ég sit hér við kertaljós og mynd af
þér og hugsa til baka. Árin hafa flog-
ið burt allt of hratt. Ég sé fyrir mér
svipinn þinn, þú brosir, ert stoltur en
umfram allt ertu góður. Eldri son-
urinn á heimilinu er kominn með
stelpu heim sem hann kynnir sem
kærustu sína. Hún er 15 ára en hann
17 ára. Þú hneykslast ekki á því hvað
þau eru ung. Síðan eru liðin 27 ár.
Þú varst yndislegur tengdafaðir
sem gerðir allt fyrir fólkið sitt, kát-
ínan var þitt einkenni og var alltaf
hægt að leita til þín ef eitthvað var
að.
Fyrir u.þ.b. tíu árum fór að bera á
sjúkdómi þínum, hægt í fyrstu en
síðustu tvö árin hafa verið þér erfið.
Þá er gott að eiga góða að, en Laufey
þín hefur verið þér stoð og stytta
fram á síðustu stundu og Jón bróðir
þinn sem heimsótti þig oft á dag á
spítalann þar sem þú dvaldir meira
og minna sl. ár.
Á Borgarspítalanum deild B2 leið
þér alltaf vel og á starfsfólkið þar
þakkir og heiður skilið fyrir hversu
vel það hugsaði um þig og lét þér líða
vel.
Elsku Birgir, ég vil þakka þér fyr-
ir tímann okkar saman og ég hugsa
eins og litli drengurinn minn sem
sagði: „Afi Biggi er ekki dáinn held-
ur er hann að bíða eftir okkur uppi
hjá guði.“
Laufey mín, ég sendi þér allan
minn styrk á erfiðri stundu.
Ykkar tengdadóttir
Guðbjörg.
Elsku afi, nú ert þú sofnaður
svefninum langa og eftir sit ég með
fullt af góðum minningum um tím-
ann okkar saman. Ég man þegar ég
var smá gutti og var í vinnunni með
pabba hjá þér. Þar fékk ég að gera
ótrúlegustu hluti eins og þegar ég
setti Mini-inn í gang pabba til mik-
illar skelfingar en þú stóðst bara og
brostir. Ég smá polli átti mér stóran
draum, það var að vera eins og hann
afi Biggi, þú varst svo ótrúlega stór í
mínum augum. Ég minnist þess þeg-
ar við frændurnir Biggi og Davíð
fórum alltaf í hádeginu til ykkar
ömmu þar sem við fengum alvöru
hádegismat. Ykkur fannst það ekk-
ert tiltökumál þótt við kæmum til
ykkar þó svo að þið væruð í fullri
vinnu líka. Um 16 ára nefndi ég það
við þig eitt sinn að mig langaði alveg
eins að læra kokkinn. Þá var ég tek-
inn á orðinu, drifinn upp í bíl og
brunað með mig suður. Þar var byrj-
að á því að kaupa á drenginn alvöru
kokkagalla. Þá var keyrt á öll veit-
ingahús bæjarinns og endaði ég með
vinnu á Holtinu, ekki lakari stað en
það, enda með afa Bigga í farar-
broddi. Afi Biggi var einn af þeim
sem alla þekkti, honum var vel við
alla og átti vin á hverju horni.
Ég gæti endalaust haldið áfram
með sögur af þér því þú komst svo
víða við og litaðir líf allra í kringum
þig með lifandi persónuleika þínum.
Elsku afi, minn söknuður er sár
því nærvera þín var mér svo mikils
virði. Ég mun gæta hennar ömmu
vel fyrir þig en hún var þér allt.
Elsku amma mín, nú eru erfiðir
tímar en ég veit að þú kemst í gegn
um þetta því við erum hérna öll fyrir
þig.
Elsku afi, þú átt alltaf stað í hjarta
mér.
Þitt afabarn
Eiríkur.
Nú er komið að kveðjustund.
Hann afi Biggi hefur kvatt eftir
langvarandi veikindi. Við minnumst
hans öll sem mikils og merkilegs
manns, sem alltaf sá björtu hliðarnar
á málunum og gat ávallt fengið mann
til að brosa og hlæja. Algjör brand-
arakall, sama hvort hann var veikur
eða ekki. Hann geislaði af góð-
mennsku og hafði svo góða nærveru.
Hann hafði alltaf svo mikinn
áhuga á öllu sem við vorum að gera
og studdi okkur í einu og öllu. Hann
var duglegur að hringja til þess að
spjalla og fá nýjustu fréttir af fjöl-
skyldunni. Alltaf vorum við velkomin
í heimsókn og oftar en ekki reyndi
hann að koma ofan í okkur fiski og
lýsi, með misjöfnum árangri þó.
Ekki spillti fyrir ef við vildum koma
með honum einn rúnt á bláa Galant-
inum eftir matinn. Við áttum margar
góðar stundir saman í ófáum fjöl-
skylduboðum og trúum því að hann
verði með okkur í anda í þeim
ókomnu. Með söknuð í hjarta trúum
við því og treystum að honum líði
betur á nýja staðnum.
Elsku afi, takk fyrir allt. Þú varst
einstakur.
Þín barnabörn
Davíð Mar, Laufey,
Thelma, Leifur Viktor,
Bjarki Þór og Fylkir.
Elsku afi minn, nú er komið að
kveðjustund sem er mér þungbærari
en nokkur orð fá lýst. Mikið á ég eft-
ir að sakna þín. Þú varst fyrirmynd-
in mín, sem ég hef alltaf litið svo
mikið upp til. Það að fá að alast upp
við þín gildi, er mér dýrmætt og lík-
lega það besta veganesti sem mér
hefur hlotnast. Með jákvæðni þinni
og einstakri lífsgleði dróst þú fram
það besta í öllu og öllum.
Ég tel það vera forréttindi mín að
hafa að miklu leyti fengið að alast
upp hjá ykkur ömmu á Bjarkar-
grundinni. Það var ósjaldan sem þú
skrappst heim í kaffitímunum þínum
til að líta eftir litlum dreng og ganga
úr skugga um að allt væri í lagi.
Þetta lagðir þú í vana þinn þar til ég
komst á skólaaldur.
Umhyggja fyrir öðrum var þér
eðlislæg, þú vildir allt fyrir alla gera.
Þegar draumar mínir urðu háleit-
ir, þá varst þú maðurinn sem hvattir
mig áfram með orðunum: „Þú ert
frjáls maður í frjálsu landi og þér
eru allir vegir færir.“ Það varð
kveikjan að því að ég tók þá ákvörð-
un að eltast við langþráðan draum
minn um að gerast atvinnumaður í
golfi. Að hafa stuðning þinn var mér
ómetanlegt. Þú fylgdist með mér þó
fjarlægðirnar væru miklar, það var
nóg að fá símtal frá þér þegar illa
hafði gengið á vellinum, það brást
ekki að ég gat farið að brosa aftur og
sjá eitthvað jákvætt við þetta allt.
Þú áttir svo auðvelt með að sjá
hlutina í öðru ljósi en margur og átt-
ir svo auðvelt með að koma fólki í
gott skap með „frösunum“ þínum og
með þínum magnaða hlátri. Til
merkis um gamansemi þína, er mér
minnisstætt þegar ég hafði dvalið á
Bretlandseyjum um tíma og var að
velta því fyrir mér hvenær tímabært
væri að koma heim, þá svaraðir þú:
„Biggi minn, þegar stelpurnar í
Englandi fara að verða fallegar, þá
er tíminn kominn. „Svo voru það
sjálfvirku eyrnalokurnar, sem þú
sagðir að væri nauðsynlegt að kunna
að nota.
Það má segja að þú hafir varðveitt
barnið í þér til hinsta dags, tókst
sjálfan þig aldrei of hátíðlega,
glettnin og jákvæðnin létti þér
örugglega lífið á erfiðum stundum.
Ef allir væru jafn jákvæðir og glaðir
og þú varst, afi minn, þá væri lífið nú
leikur einn.
Ég kveð þig, elsku afi minn, með
þökk fyrir allt það sem þú hefur fyrir
mig gert og öll góðu heilræðin sem
þú hefur gefið mér. Þú verður ætíð
ofarlega í huga mínum, ég elska þig!
Þinn nafni,
Birgir Leifur.
Elsku Birgir minn, það er svo erf-
itt að trúa því að þú sért ekki lengur
meðal okkar. Barátta þín í veikind-
unum hefur verið aðdáunarverð og
jákvæðnin engu lík.
Ég hitti Birgi fyrst á Bjarkar-
grundinni í minni fyrstu heimsókn
þangað, mætt með afastráknum
hans Birgi Leifi. Ég var mjög kvíðin
að hitta hann og Laufeyju konuna
hans því ég gerði mér grein fyrir að
það væri mikilvægt að þeim líkaði
við mig, þar sem þau léku svo stórt
hlutverk í lífi Birgis Leifs. Laufey
var rétt ókomin heim úr vinnunni
þegar okkur bar að. Birgir tók vel á
móti okkur, knúsaði okkur og kyssti
og var eins og ég hefði þekkt hann í
mörg ár. Hann byrjaði á að bjóða
mér á rúntinn, svokallaðan bryggju-
rúnt, fyrsta rúntinn af mörgum á
Galantinum. Reykjavíkurmærin
varð jú að sjá Skagann eða Flórida-
skagann eins og hann kallaði hann
svo oft.
Eftir rúntinn fórum við heim og
fengum nætursaltaða ýsu með
hamsatólg sem Laufey var búin að
setja á borð. Svona kræsingar voru í
miklu uppáhaldi hjá þeim nöfnum.
Ég hafði orð á því eftir mína fyrstu
heimsókn hversu yndislegur maður
Birgir væri, aðdáun Bigga yngri á
afa sínum kom mér sannarlega ekki
á óvart.
Við dvöldum mikið erlendis frá
1999-2002 og voru ófá símtölin sem
ég fékk frá Birgi, bara rétt til að
segja hæ, heyra hvernig gengi og
hvort allt væri ekki í lagi. Mér þótti
ákaflega vænt um að fá að vera þátt-
takandi í lífi Birgis og þessi símtöl
voru mér dýrmæt.
Mér varð það fljótt ljóst að það var
mjög sterkt samband á milli
nafnanna Birgis og Birgir Leifs.
Birgir Leifur leitaði mikið til afa síns
og var það honum mikilvægt að vera
í miklu sambandi við hann. Fyrsta
verk hans var ætíð að bruna á Skag-
ann þegar við komum að utan. Sam-
band þeirra var einstakt og þeir voru
góðir félagar.
Birgir naut vinsælda barna-
barnanna. Það vildi svo til að í yfir 20
ár höfðu einungis fæðst strákar í af-
komendahópinn og í hvert sinn sem
kona varð ófrísk byrjaði hann á að
spyrja: „Er þetta hún Birgitta litla?“
Þegar við Birgir Leifur svo eignuð-
umst okkar annað barn, litla stelpu í
apríl sl. endurtók sama sagan sig,
hann fór að kalla hana Birgittu litlu.
Það var gert með glöðu geði að skíra
þá litlu í höfuðið á langafa sínum við
kirkjulega athöfn, sem hann sjálfur
var viðstaddur. Þetta gladdi hann
mikið og okkur ekki síður. Síðustu
vikur var Biggi afi farinn að kalla þá
stuttu Biggu litlu og var kátur í
hvert sinn sem hún kom og skríkti
við rúmið hans.
Elsku Birgir minn, þakka þér fyr-
ir fallegu minningarnar sem þú
skildir eftir handa okkur, við þær
minningar getum við nú huggað okk-
ur og víst er að börnin mín skulu fá
að vita hvern mann þú hafðir að
geyma. Elsku Laufey mín, missir
þinn er mestur, ég vil biðja Guð að
styrkja þig og okkur öll á þessum
erfiðu tímum.
Blessuð sé minning Birgis Hann-
essonar.
Elísabet.
Kær bróðir og mágur er kvaddur.
Biggi bróðir var drengur góður.
Hann vildi hvers manns vanda leysa
og var ávallt hrókur alls fagnaðar
hvar sem hann kom. Hann var vin-
margur og voru vinirnir aldrei langt
undan, sérstaklega í sjúkrahúsleg-
unni hans. Biggi háði erfitt stríð við
illvígan sjúkdóm sem hafði betur að
lokum. Hann háði stríðið af einstöku
æðruleysi og aldrei glataði hann
„húmornum“ í þau tíu ár sem hann
barðist. Gleðin var honum í blóð bor-
in.
Biggi í Norðtungu var hann ávallt
kallaður. Hann var kenndur við hús-
ið okkar á Skaganum. Þær eru
elskulegar allar minningarnar sem
ég get yljað mér við nú frá uppvaxt-
arárunum okkar og allt til dagsins í
dag.
Við Biggi vorum ekki aðeins
bræður. Við vorum vinir og ég sakna
hans.
Öllu starfsfólki á deild B2 á Borg-
arspítalanum færum við einlægar
þakkir fyrir umhyggjuna og elsku-
semina sem þau sýndu Bigga í veik-
indum hans.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, elsku
vinur.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Megi algóður guð styðja og
styrkja fjölskyldu þína og vini.
Jón bróðir og Birna mágkona.
Þó hækki sólferð og hlýni frón,
mér húmar þunglega fyrir sjón.
Er ljósvant í hugans leynum.
Og fleyjum þrásiglt um feigðar haf,
þá fækkar vinum sem auðnan gaf.
Ég horfi nú eftir einum.
( Höf. ók.)
Nú horfi ég á eftir kærum mági
mínum og vini Birgi V. Hannessyni
eftir yfir 40 ára samfylgd. Birgir var
glaðvær og geðprúður ungur maður,
maður fagnaðar og gleðskapar, vin-
margur og trygglyndur. Oft ansi
töff, samt með viðkvæmt hjarta.
Vildi ungur fara að skoða heiminn og
fór, kom aftur færandi hendi heim
og gladdi alla og þannig var hann
alla tíð, veitandi og gefandi. Þegar
eldri bróðir hans Sigurður og ég
byrjum að draga okkur saman og
minn kærasti fór í siglingar þá fann
ég að hann hafði gát á öllu og passaði
upp á sitt fólk.
Eftir að við bróðir hans giftumst
og stofnuðum heimili var hann þar
heimagangur enda bræðurnir
óvanalega samrýndir, Birgir hafði
skemmtilegar skoðanir á hvernig
ætti að ala upp börn. „Sigurður,
hvernig stendur á því að þú leyfir
stráknum að hafa svona sítt hár?“
eða hann kíkti inn í svefnherbergi og
leit á börnin og sagði: „Er í lagi að
stelpurnar sofi með rassinn upp í
loftið?“ Hann sem vissi ekkert um
uppeldi barna þá. Mikið var oft hleg-
ið.
Einn dag kom hann til okkar sem
BIRGIR VIKTOR
HANNESSON