Morgunblaðið - 19.11.2005, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 2005 51
MINNINGAR
✝ Guðfinnur Jak-obsson fæddist í
Reykjarfirði 13.
júní 1915. Hann lést
á Sjúkraskýlinu í
Bolungarvík 6. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Matthildur
Herborg Benedikts-
dóttir og Finnbogi
Jakob Kristjánsson,
hjón í Reykjarfirði.
Systkini Guðfinns
eru: Jóhanna sem
var elst, f. 16. októ-
ber 1913, látin, Jóhannes, f. 29.
ágúst 1917, látinn, (Kristín) Sig-
ríður, f. 3. ágúst 1919, látin, Ket-
ilríður, f. 22. desember 1921, lát-
in, Guðrún, f. 2. janúar 1924,
Benedikt Valgeir, f. 23. septem-
ber 1925, látinn, Kjartan, f. 14.
maí 1929, látinn, Ragnar Ingi, f.
27. júlí 1931, (Jens) Magnús, f. 1.
nóvember 1932, Jóna Valgerður,
f. 1. september 1934, lést í
bernsku, Valgerður, f. 27. júní
1936, Hermann, f. 26. september
1938, látinn, og Guðmundur Jak-
ob, f. 2. febrúar 1941.
Hinn 2. ágúst 1947 kvæntist
Guðfinnur Guðríði Björgu Júl-
íusdóttur frá Hrauni í Skálavík, f.
25. apríl 1915, d. 15.
janúar 1999. Þau
eignuðust tvo syni,
Guðmund Ketil,
kona hans er Þur-
íður E. Pétursdótt-
ir, og Hallgrím,
kvæntur Geirþrúði
Sighvatsdóttur.
Barnabörnin eru
fimm og barna-
barnabörnin tvö.
Guðfinnur ólst
upp í Reykjarfirði
til fullorðinsára.
Hann naut barna-
fræðslu sem þá tíðkaðist. Hann
var í Héraðsskólanum á Reykjum
1936–1937 og síðan einn vetur í
Íþróttaskóla Sigurðar Greipsson-
ar í Haukadal. Guðfinnur og Guð-
ríður hófu búskap sinn í Reykja-
vík en fluttu til Reykjarfjarðar
1948. Þau bjuggu þar á móti Jak-
obi föður Guðfinns þar til þau
fluttu til Bolungarvíkur 1959.
Þar vann Guðfinnur við smíðar.
Eftir lát konu sinnar dvaldi Guð-
finnur á Sjúkraskýlinu í Bolung-
arvík þar sem hann naut góðrar
umönnunar þar til hann lést.
Útför Guðfinns verður gerð frá
Hólskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Látinn er hinn aldni heiðursmaður
og höfðingi, móðurbróðir minn Guð-
finnur Jakobsson frá Reykjarfirði.
Hann náði háum aldri, fyllti 90 ár í
júní sl. Reykjarfjörður var hans
heimabyggð, þar var hann fæddur og
uppalinn, og þar gerðist hann bóndi á
fyrri hluta síðustu aldar og ætlaði að
búa á hluta jarðarinnar í félagi við
föður sinn Jakob Kristjánsson. Ég
minnist þess sem unglingur í sveit
hjá afa mínum, hve ég dáðist að þess-
um myndarlega og hávaxna frænda
mínum og virti einnig hina ungu
konu hans, sem hélt á lofti gömlum
góðum dyggðum, bæði í heimilishaldi
og uppeldi sona þeirra. Finni frændi,
eins og hann var jafnan kallaður í
fjölskyldu minni, var ljúfmenni hið
mesta og kom eins fram við alla unga
sem aldna. Hann var góðum gáfum
gæddur, hagmæltur vel og átti gott
með að tjá sig í mæltu og rituðu máli.
Þá var hann hagleikssmiður og virt-
ist allt leika í höndum hans, hvort
sem það voru hús og húsmunir eða
skip og bátar. Hann byggði sér ein-
býlishús í Reykjarfirði og hitaði upp
með hveravatni sem þá þótti ný-
lunda. Ungur stundaði hann nám við
Íþróttaskóla Sigurðar Greipssonar í
Haukadal og ég man að hann þótti
mjög efnilegur íþróttamaður og var
til þess tekið á Ströndum hve hann
væri fær í að ganga á höndum og
ýmsum öðrum íþróttum. En búskap-
ur á Hornströndum var mikið starf
og kallaði á alla orku þeirra manna
sem stunduðu það starf. Það var því
lítill tími til íþróttaiðkana með bú-
skapnum.
Guðfinnur var göngugarpur mikill
og síðustu ferð með mér fór hann
sumarið 1990 en þá gengum við á
Geirólfsgnúp. Hann þá 75 ára gamall
fór alltaf fyrstur og ekki varð séð að
hann mæddist á göngunni. Þessa leið
hafði hann farið oft og mörgum sinn-
um, bæði einn og með öðrum, ég held
að fyrir honum hafi þetta verið eins
og hæfilegur göngutúr að kvöldlagi
eftir vinnu. Líklega hefur það verið
honum hvíld og lífsfylling að standa
fremst á Geirólfsgnúp og horfa á
kvöldsólina gylla hafflötinn og sjá
björgin hvert fram af öðru í vestri
allt til útvarðarins Hornbjargs, og í
austur til Drangaskarða og þaðan af
lengra. Þetta er slíkt útsýni að því
gleymir enginn sem það hefur litið
augum,. Í huganum sé ég þennan
frænda minn standa á efsta tindi, há-
an og spengilegan, horfa á þá dýrð
sem við augum blasir, setjast niður
og biðja Guð að vernda þetta land-
svæði um alla eilífð.
Finni frændi var sérstaklega barn-
góður maður og öll börn sem dvöldu í
Reykjarfirði hændust að honum. Oft
sá ég hann með halarófu af börnum í
kringum sig vera að segja þeim eitt-
hvað skemmtilegt af mönnum eða
málefnum. Það var eftirminnilegt að
heyra hann segja frá fólki og atburð-
um frá fyrri tíma. Þá var hann í ess-
inu sínu, glaður og kátur. Síðustu ár-
in var minnið farið að daprast, en þó
mundi hann flestallt vel sem skeð
hafði á árum áður.
Eftir lát Guðríðar eiginkonu hans
dvaldi hann að mestu leyti á Sjúkra-
húsi Bolungarvíkur. Þar var vel um
hann hugsað, þökk sé öllu því góða
fólki sem þar vinnur.
Ég kveð þig að lokum, elsku
frændi minn, og þakka þér allar okk-
ar samverustundir, sem hefðu þó
gjarnan mátt vera fleiri. En um það
þýðir ekki að sakast. Kallið er komið
og ég er viss um að sál þín mun fylgj-
ast vel með okkar heimabyggð frá
þeim sölum sem hún býr. Konan þín
og fjölskyldan okkar sem farin er
mun taka vel á móti þér í nýjum
heimkynnum.
Megi Guðs blessun fylgja þér um
alla eilífð. Að lokum votta ég sonum
þínum og fjölskyldum þeirra innilega
samúð og einnig eftirlifandi móður-
systkinum mínum.
Jóna Valgerður Kristjánsdóttir.
Mér er ómögulegt að minnast Guð-
finns Jakobssonar án þess að Guð-
ríður heitin Júlíusdóttir komi þar við
sögu, en hún lést fyrir tæpum sjö ár-
um, svo samofin eru þau í huga mín-
um.
Ég var svo gæfusöm að kynnast
hjónunum Finna og Gauju fyrir tæp-
um 30 árum. Það gerðist þegar móðir
mín hóf sambúð með eldri syni
þeirra, Guðmundi Katli.
Næstu sumrum eyddi ég í Reykj-
arfirði hjá Finna og Gauju. Að öllum
líkindum hef ég verið send norður til
að létta undir, og þá aðallega með
Gauju. Ekki veit ég hversu vel það
fórst mér úr hendi því í mínum huga
var sumardvöl í Reykjarfirði ævin-
týri sem ekki mátti missa af.
Mér er minnisstætt sumarið sem
Vigdís var kosin forseti. Ég var þá
þrettán ára og eldheitur stuðnings-
maður Vigdísar. Aðrir í Reykjarfirði
höfðu meiri hug á öðrum frambjóð-
anda og oft spunnust fjörugar um-
ræður um ágæti frambjóðenda. Kom
fyrir að við Finni körpuðum á kvöldin
um komandi kosningar og held ég að
hann hafi haft lúmskt gaman af.
Gauja sagði fátt og gaf ekkert upp
um sinn hug. Ekki veit ég hvort
nokkuð af fullorðna fólkinu hafi haft
fyrir því að kjósa utankjörstaðar áð-
ur en lagt var í hann norður, en fylgst
var með framvindu mála á kjördag í
útvarpinu. Þó var farið að sofa á
venjulegum tíma, ekkert verið að
vaka fram á nótt eftir úrslitum.
Morguninn eftir rumska ég við að
Finni og Gauja eru komin á stjá og
eftir smástund heyri ég að Finni
gengur út. Varla var fótatakið þagn-
að af útidyratröppunum er Gauja
sviptir upp hurðinni á Bekkuhúsi,
þar sem ég svaf og hrópar að Vigdís
hafi unnið. Svo voru bakaðar pönnu-
kökur í tilefni dagsins. Henni hafði
ekki þótt við hæfi að gaspra um skoð-
anaágreining þeirra hjóna í þessu
máli, en gat ekki stillt sig um að
halda upp á þau tímamót sem þarna
urðu.
Finni og Gauja höfðu ákveðinn
hátt á öllum verkum og sinntu öllu af
mikilli alúð og lögðu mikla áherslu á
það við okkur sem hjá þeim dvöldum
að gera slíkt hið sama. Öll vinna hafði
ákveðið verklag og var séð til þess að
við temdum okkur það. Manni var
leiðbeint með hægðinni og mikið
hrósað fyrir það sem þótti vel gert.
Hjá Gauju lærði ég að prjóna og
stoppa í sokka, vaska upp og þvo
þvott úti í Laugarhúsi undir bununni
úr hvernum. Hjá Finna lærði ég að
höggva í eldinn og skjóta úr riffli
(eina skiptið sem ég hef prófað það).
Allt kennt og sýnt af mikilli ná-
kvæmni. Þau lögðu líka bæði mikið
upp úr því að virðing væri borin fyrir
náttúrunni. Á hverju vori gekk Finni
með mér um nágrennið og sýndi mér
hvar voru hreiður. Aðallega voru
þetta æðarkollur sem höfðu komið
sér fyrir upp við húsvegg eða við stíg-
ana og einstaka mófuglar og rjúpur.
Hann lagði ríka áherslu á að styggja
ekki fuglana og stíga létt til jarðar
nálægt hreiðurstæðum. Gauja var
frumkvöðull í landgræðslu í Reykj-
arfirði. Hún bar m.a. allan lífrænan
úrgang úr eldhúsinu út í rofabörð í
nágrenni bæjarins. Nú er samfelldur
gróður þar sem áður voru rofabörð.
Viðhorf þeirra til lífsins og sá af-
slappaði taktur sem einkenndi þau
og hjartahlýja þeirra hafa mótað
mig. Ég efast um að þau hafi gert sér
grein fyrir hversu gott mótvægi þau
voru fyrir mig, krakka sem ólst að
öðru leyti upp í hraða nútímaþjóð-
félags.
Ég kveð Guðfinn og Guðríði, með
virðingu og þakklæti fyrir hlut þeirra
í uppeldi mínu.
Sonum, tengdadætrum, barna-
börnum og barnabarnabörnum votta
ég samúð mína.
Védís Guðjónsdóttir.
Ég held að börnum sé fátt eins
hollt og að eiga afa og ömmu sem
dýrka þau og elska skilyrðislaust.
Frá Reykjarfirði, með ömmu og afa,
á ég fallegustu minningar barnæsku
minnar og fyrir þær verð ég alltaf
þakklát.
Auður Alfífa Ketilsdóttir (Fífa).
GUÐFINNUR
JAKOBSSON
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
BJÖRN VIGNIR SÆMUNDSSON,
Ránarbraut 9,
Vík í Mýrdal,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 14. nóvember.
Kolbrún Matthíasdóttir,
Matthías Jón Björnsson, Hafdís Þorvaldsdóttir,
Ingi Már Björnsson, Hjördís Rut Jónsdóttir,
Kristín G. Ólafsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTJANA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Blönduósi,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
lést föstudaginn 4. nóvember sl.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug. Starfsfólki Seljahlíðar eru færðar
sérstakar þakkir fyrir umhyggju og hlýju á síðustu árum ævi hennar.
Guðrún Halldórsdóttir,
Kristján Halldórsson, Helga Friðsteinsdóttir,
Sverrir Halldórsson, Dýrunn Steindórsdóttir,
Dóra Halldórsdóttir, Filip Woolford,
Haukur Halldórsson, Margrét Gísladóttir,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Ástkær móðir okkar,
JÓHANNA ÓLAFSDÓTTIR
frá Beitistöðum,
Leirársveit,
Garðabraut 22,
Akranesi,
lést miðvikudaginn 16. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börnin.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ANNA SIGRÍÐUR FINNSDÓTTIR,
Hraunbæ 122,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut að
morgni fimmtudagsins 17. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Grafarvogskirkju föstu-
daginn 25. nóvember kl. 13.00.
Gísli Víglundsson,
Ragnar Sigurbjörnsson, Anna Stína Þórarinsdóttir,
Inga María Henningsdóttir, Ólafur Sigurjónsson,
Sveinbjörg Friðbjörnsdóttir, Gunnar Sigurðsson,
Guðfinna Friðbjörnsdóttir, Þór Magnason,
Hallfríður Friðbjörnsdóttir,
Sveinn Indriði Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EINAR ODDSSON
fyrrverandi sýslumaður í Vík,
Úthlíð 6,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 17. nóvember.
Hann verður jarðsunginn frá Háteigskirkju miðvikudaginn 30. nóvember
kl. 13.00.
Halla Þorbjörnsdóttir,
Karl Einarsson, Kristín Bragadóttir,
Páll Einarsson,
Andrea Ösp Karlsdóttir,
Berglind Ýr Karlsdóttir
og Birkir Örn Karlsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
LOFTUR ÓLAFSSON
tannlæknir,
Bergstaðastræti 72,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 17. nóvem-
ber.
Útförin verður auglýst síðar.
Hrafnhildur Höskuldsdóttir,
Ólafur Loftsson, Dagný Hermannsdóttir,
Auður Loftsdóttir, David Tomis,
Birta, Grímur,
Ásta og Emma.