Réttur - 01.10.1950, Qupperneq 52

292
RÉTTUR
var hann rekinn úr honum. Það var því ekki hans ákvörð-
un, að hann ætti ekki heima í okkar flokki; það vorum við
sem drógum þá ályktun af langri reynslu, að hann skorti
ekki aðeins hæfileika foringjans heldur venjulegs óbreytts
hðsmanns í Kommúnistaflokknum. Og ég vildi mega taka
það fram nú þegar, að ég á hér við frumskilyrðin ein um
heiðarleik og hreinskilni gagnvart þeim félagsskap, sem
maður tekur þátt í, og hollustu við þann málstað, sem sá
félagsskapur berst fyrir.
Ég sleppi þeim þætti, sem fjallar um þann vanda er
kommúnistaflokkum ýmsra landa bar að höndum á þeim
tímamótum þegar Comintern var stofnað. Þar sem hér var
um að ræða alþjóðasamband kommúnista eins og nafnið
ber með sér, þá gat það ekki orðið samkoma endurbótasinna,
stjómleysingja á baráttuvettvangi verklýðsfélaga, öfga-
manna, tækifærissinna og sljórra menntamanna. Það var
nauðsynlegt að velja og þjálfa nýtt pólitískt forystulið
hinnar alþjóðlegu verklýðshreyfingar og það hefur aldrei
tekizt og mun aldrei takast án harðvítugra stjómmála-
átaka.
Ég vil þegar fara nokkmm orðum um þann atburð, sem
Silone telur í ritgerð sinni að valdið hafi úrslitum og segir
af hneykslissögu, en það er fundur hinnar stækkuðu fram-
kvæmdanefndar Comintern í maí 1927. Staðreyndirnar em
þær sem Silone skýrir frá, (ef undan er skilin smá
ónákvæmni í nokkrum atriðum, sem ég skal ekki halda til
streitu), og þó er mér sannarlega ómögulegt að skilja
hvernig unnt er að túlka það sem gerðist á þessum fundi
sem sönnun þess, að „rússneski forystuhópurinn“ hafi gert
sig sekan um undirferli og beitt allsráðandi áhrifum sínum
á þá átt að hindra frelsi hinna bræðraflokkanna til að láta
skoðanir sínar í ljós. Á fundi þessum lagði sovétsendinefnd-
in fram drög að ályktun, sem stefnt var gegn Trotsky og
hans sinnum. Ályktunin var á þá leið, að hún hefði þýtt
brottrekstur hinnar sakfelldu klíku úr kommúnistahreyf-'