Réttur - 01.10.1950, Qupperneq 72

312
RETTUR
sömu mennirnir, og einoka bæði innflutninginn og útflutn-
inginn.
Pormælendum ríkisstjórnarinnar var á það bent að með
þessu framferði sínu væru þeir að stuðla að því, að
bátaflotinn hlyti að liggja í höfn um ófyrirsjáanlegan
tíma, þar sem ekki væri hægt að hef ja undirbúning vetr-
arvertíðar. Ennfremur að rán það á samningsbundnu og
áður lögtryggðu kaupi, sem felst í bindingu kaupgjalds-
vísitölunnar hlyti að leiða til ófriðar í atvinnulífinu, enda
hafði þing Alþýðusambandsins samþykkt það, sem lág-
markskröfu, að vísitöluuppbót yrði greidd mánaðarlega.
Ekki virtust ríkisstjómin og menn hennar hafa miklar
áhyggjur út af því. Hinsvegar lagði Eysteinn Jónsson og
fleiri ríka áherzlu á að kaupgetan í landinu væri enn of
mikil, þrátt fyrir gengislækkunina (!!)
Ný „bjargráð“
Þrjár vikur röskar lá bátaflotinn aðgerðarlaus í höfn.
Loks tók ríkisstjórnin rögg á sig seint í janúar og „samdi“
við útgerðarmenn. I þetta skipti þótti ekki taka því að
leggja ,,bjargráðin“ fyrir Alþingi. Þeir ,,samningar“ voru
á þá leið að bátaútgerðarmenn eiga að fá helming af þeim
gjaldeyri sem þeir afla, að undanskildu andvirði þorska-
lýsis og síldarafurða. Fyrir þann gjaldeyri mega þeir
kaupa ákveðnar vörutegundir, sem þeir fá einkaleyfi á,
og selja þær við því verði er þeim sýnist. Telja útgerðar-
menn að álagning þeirra þurfi að vera 50—60% til að
standa undir hallarekstrinum. Við þetta bætist svo álagn-
ing þeirra, sem kaupa gjaldeyrinn á svörtum markaði. —
Til þess svo að heildsalarnir verði skaðlausir, á að taka
eyðslulán að upphæð 12 millj. dollara eða 200 millj. krónur.
Um áhrifin af þessari ráðabreytni er það fyrst að segja
að hún mun duga skammt fyrir útgerðina. Einokun á út-
flutningnum og innflutningnum heldur áfram, þannig að
allar þær orsakir, sem eiga sök á því hvernig komið er,