Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 8

in:n, til að „afsaka“ hinar stórstígu framfarir Sovét-
ríkjanna, þá skal það tekið fram, að það er hvorki
stærð þeirra, hráefnaríkidæmi landsins, ágæti Kom-
múnistaflokksins né snilld Lenins og Stalins, sem eru
aðalatriðið í þessu stórfellda sköpunarverki, þó allir
þessir þættir hafi mikla þýðingu, — heldur það lífs-
magn, sá skapandi þróttur frjálsra vinnandi stétta,
sem sósíalisminn og verklýðsbyltingin hafa leyst úr
læðingi auðvaldsskipulagsins, frelsað úr ánauð og
álögum stéttakúgunarinnar, sem hefir skapað það
gífurlegasta stórvirki og fegursta listaverk, sem ver-
aldarsagan hefir séð: þjóðfélag frelsisins, þar sem
maðurinn sjálfur, hamingja hans og þroski, er til-
gangur og takmark, sósíalismann. Og hvernig ætti
það þjóðfélag, — sem gerir manninn að vinnuvél
nokkurra auðmanina, sem svo ekki geta hagnýtt þær
„vélar“ nema að litlu leyti, og henda þeim því oft í
ruslakistu atvinnuleysisins, — að þola samanburð við
slíkt.
Dómur sögunnar og reynslun;nar um það, hvora
leiðina eigi að fara til að gera mennina frjálsa,
menntaða og efnaða, — þá leið að viðhalda auð-
valdsskipulaginu, eða hfna, að afnema það — er því
ótvíræður.
Hinar stórstígu framfarir Sovétríkjanna annars-
vegar, en hin átakanlega hnignun auðvaldsheimsins
hinsvegar, sannfæra hvern mann, — sem vill alþýð-
uinni vel og ekki lætur blindast af hleypidómum eða
lélegum hvötum, — um að auðvaldsskipulagið er
dauðadæmt, en sósíalismanum sigurinn vís. Þessvegna
vex sósíalismanum svo geysilega fylgi um víða ver-
öld. Og til þess að reyna að hindra sigur hans, hefir
auðvaldið á síðustu árum meir og meir gripið til
versta örþrifaráðsins, fasismans, — til þess að af-
jnema sjálft og eyðileggja allt það bezta, sem auð-
valdsskipulagið m. a. hafði flutt mannkyninu. Þar
með hefir það enn sannað hvað ótvíræðast, hver
136