Réttur - 01.02.1937, Side 27

er það, að þeir læri að líta hvor á annan með virð-
ingu eins og tveir vinir, sem hafa að vísu tvö hlutverk
að inna, en aðeins eitt markmið. Þeim verður að skilj-
ast, að það er í þágu beggja, en þó fyrst og fremst í
þágu almennings í landinu, lærðra og leikra, að þeir
veiti hvor öðrum gagnkvæman stuðning og fylgi, en
geri það ekki að hatursmáli sín á milli, þótt þunga-
miðja verklýðsbaráttunnar og hreyfiafl flytjist á víxl
frá öðrum flokknum til hins, eins og þráfaldlega hefir
gerzt á síðustu árum. Þegar svo langt er komið í skiln-
ingi milli þessara tveggja flokka, gæti svo farið, að
þeir uppgötvuðu að þeir stæðu allt í einu sameinaðir,
og að allar frekari bollaleggingar um sameiningu
væri óþarfi.
Sigurd Hoel:
Ossietzby
og friðarver^iaunin.
Þessi grein eftir hinn alkunna norska rithöfund, Sigurd
Hoel, birtist í tímariti jafnaðarmanna „Det 20de Aarhund-
rede“ (des. 1936). Frá kommúnistisku sjónarmiði er lítilshátt-
ar við ritgerðina að athuga. Það eru ekki allsstaðar tekin
fram þau atriði, sem mestu máli skipta, heldur dregin fjöður
yfir þau. En greinin veitir ekki einasta miklar upplýsingar
um sögu Ossietzkys, hins fræga friðarvinar, sem árum sam-
an hefir verið pyndaður í þýzkum fangabúðum og dauðinn
vofir nú yfir, heldur sýnir hún líka áþreifanlega getu- og
viljaleysi þýzka lýðveldisins að verjast fasismanum. Greinin
er sérstaklega lærdómsrík þeim lýðræðissinnum, sem fjarg-
viðrast út af dauðadómunum í Sovétríkjunum yfir mönnum,
sem setið hafa á svikráðum við lýðveldið þar. Æskja þeir
sömu lýðræðissinnar frekar þess réttarfars, er eins og á
Þýzkalandi hélt hlífiskildi yfir fjandmönnum lýðræðisins og
155