Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 39

higinu. En vér vitum, að margir af forustumönnum
nationalsósíalista höfðu persónulega augastað á hon-
um. Og eklci að ástæðulausu. Hann hafði skrifað um
þá. Seinast, 3. janúar 1933, skrifaði hann:
,,Nationalsósíalista-ílokkurinn hefir loks skapað 15
milljónum Þjóðverja þann flokk, sem þeir allt af
hafa þráð. Þýzka borgarastéttin hefir ekki í heila öld
verið jafn hreinskilin gagnvart sjálfri sér og þau fáu
ár, sem nazistaflokkurinn hefir verið að myndast. Nú
er ekki neitt menningarlegt yfirvarp lengur, ekkert
andlegt stolt, engin akademisk háttprýði, eins og á
hinum frjálslyndu tímum fyrir áratugum síðan. Við
hið f járhagslega hrun hefir komið fram í dagsljósið
öll innri rotnun borgarastéttarinnar, úfinn f jandskap-
ur hennar við menninguna, grimmúðleg valdasýki
hennar — allir þeir eiginleikar, sem áður var reynt
að dylja eða lágu duldir í einkalífi hennar. Aðeins
einu sinni áður hefir nationalistiskur blóðþorsti og
stjórnmálalegt úrræðaleysi fagnað jafn taumlausum
sigri: þegar stríðið brauzt út. Að því leyti er naz-
istaflokkurinn tákn þess, að 4. ág. 1914 er gerður að
föstum degi í þýzku þjóðlífi. Hinn mikli þjóðlegi for-
ingi, með útlit og vöxt sigeunahöfðingja, mun falda
náblæjum, en þær illu hvatir, er hann hefir gefið út-
rás, munu ekki svo auðveldlega hjaðna, heldur eitra
félagslíf Þýzkalands næstu áraraðir. Ný stjórnmála-
leg og félagsleg skipulagsform munu lcoma á sínum
tíma, en sporin eftir Hitler munu ekki strax verða af-
máð, og síðari kynslóðir munu verða neyddar til að
heyja þá hörðu glímu, sem þýzka lýðveldið var of
huglaust til að taka upp“.
Þessi orð eru refsiverð, það skiljum vér. Sá sem
skrifar þau, er ,,hættulegur þjóðfélaginu“.
Um þriggja ára dvöl Ossietzkys í þýzkum fanga-
búðum vitum vér ýmislegt, þrátt fyrir allar ógnanir
167