Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 56

Menn hafa vitnað í játningar sakborninganna sem
sönnun fyrir sakleysi þeirra. Sömu menn hafa vitnað
í neitanir Trotzkys sem sönnun fyrir sakleysi þeirra.
H'vílíkt samræmi. Venjulega er játning sakamanns
fyrir opinberum dómstóli talin gildasta sönnunin
fyrir sekt hans. Hefðu sakborningarnir neitað ákær-
upum, myndu þeir menn hafa talið það kærkomna
sönnun fyrir sakleysi þeirra, sem nú hagnýta sér
játningarnar til að sanna hið sama. Sjálfur er Trot-
zky utan gripvíddar réttvísinnar og getur því frakk-
ur neitað öllum áburði. Auk þess er það aðalþáttur-
inn í starfsaðferð hans að taH' tveim tungum, að róa
undir bak við tjöldin, en neita opinberlega /aunveru-
legum ásetningi sínum, og ef til vill er hann ekki enn
búinn að gefa upp alla von um, að gagnbyltingar-
áform hans kunni að takast. Þessi ágæti „marxisti“,
þessi framúrskarandi ,,kommúnisti“ er líklega bú-
inn að gleyma orðum Marx: „Kommúnistar forsmá
það að leyna skoðunum sínum og fyrirætlunum“.
Það er sannað og styðst auk þess við skýlausar
játningar sakborninganna, að þeir álitu árás á Sovét-
ríkin af hálfu Þýzkalands og Japans óhjákvæmilega,
að þeir litu á slíkan ófrið sem tækifæri til að koma
fram gagnbyltingu sinni gegn sovétstjórninni og að
þeir tóku af þeirri ástæðu upp þá stefnu að flýta sem
mest fyrir þessum ófriði. Þessa ráðagerð hefir nú
tekist að tefja um sinn með afhjúpun á fyrirætlun-
um ofbeldisflokka Trotzkysinna í Sovétríkjunum.
Um sinn hefir tekizt að koma í veg fyrir blóðuga
Evrópustyrjöld, sem ráðgerð hafði verið. Er það ekki
hryggilegt, að þessu athuguðu, að sjá andfasistísk
blöð, Iýðræðissinnuð blöð og jafnvel sósíalistablöð
neyta allrar sinnar áróðurslistar þessum glæpamönn-
um til réttlætingar en dómstólum Sovétríkjanna til
ófrægðar — fasismanum til þægðar, en friðinum,
lýðræðinu og sósíalismanum til óþurftar.
184