Réttur - 01.01.1940, Síða 30

„Bandalag stéttafélaganna” gekkst svo fynr stofnun
Landssambandsins síðastliðið haust. Stofnþingið, sem 80
fulltrúar viðsvegar af landinu áttu sæti á, lýsti því yfir
sem höfuðtilgangi sínum að sameina öll samtök launþega
í eitt óháð samband á lýðræðisgrundvelli, og lýsti sig reiðu-
búiði að taka hvenær sem er upp samninga við Alþýðusam-
bandið um sameiningu sambandanna á þessum grundvelli.
Þvingunarlögin gegn verkalýðsfélögunum.
Landsambandið hefur átt við afarerfið skilyrði að búa
síðan það var stofnað. Það hefur göngu sína mitt í algleym-
ingi pólitísks afturhalds. Annarsvegar er að þvi sótt af
stjóm Alþýðusambandsins, sem nýtur stuðnings ríkisvalds-
ins til skipulagðra pólitískra ofsókna, og hinsvegar af rík-
isvaldinu sjálfu með þvingunarlögum, sem banna verkalýðs-
félögunum, eigi aðeins að beita verkföllum heldur og að
gera samninga við atvinnurekendúr um kaup og kjör.
Með breytingu þeirri sem gerð var á lögum um gengis-
skráningu o. fl. á haustþinginu 1939 voru þessi þvingunar-
lög fullkomnuð. Meginákvæði þessara laga eru eftirfarandi:
1. Samningsrétturinn er tekinn af verkalýðsfélögunum um
kaup og kjör meðlima sinna allt árið 1940.
2. Kaupgjald getur ekki hækkað nema á þriggja mánaða
fresti og aldrei nema um hluta af „dýrtíðinni”, eins og
hún er reiknuð út af þeim sem þar til eru settir, hæst
80% og lægst 50% af verðlagshækkuninni.
3. Þriggja manna nefnd, skipuð af Hæstarétti, Alþýðu-
sambandinu og Vinnuveitendafélaginu, skal, ásamt Hagstofu
Islands, annast útreikning framfærslukostnaðar, miðað við
meðalverð mánuðina jan.—marz 1939.
Verkamenn hafa nú þegar fengið reynslu af þessu fyr- /
irkomulagi. Meðan verðlag hækkar um allt að 40% hækk-
ar kaupið í hæsta lagi um tæp 16%. Þannig fer fram reglu-
bundin raunveruleg kauplækkun án nokkurra takmarka,
án þess verkamenn fái rönd við reist.
Ihaldið vinnur Dagsbrún.
En langstærsta áfallið sem Landssambandið og verka-
30