Réttur - 01.01.1940, Qupperneq 53

að Sovétríkjunum. 1 öðru lagi hafa Rússar ekki gert sig
seka um annað en það að semja við fasistaríkið Þýzkaland
— nákvæmlega það, sem „lýðræðisríkin” voru stöðugt að
gera, fram til 1. sept. 1939, án þess að gagnrýnendur Rússa
sæjú í því nokkur „svik við lýðræðið”. Það var til dæmis'
ekkert fundið að því, er Danmörk gerði í fyrra við Þýzka-
land samskonar sáttmála og Sovétríkin, og var þó sá sátt-
máli vissulega einhliða greiði við Þýzkaland, með því að
Danmörk varð að gera hann fyrir hræðslu sakir og hafði ekki
bolmagn til að tryggja sér utanríkispólitískt sjálfstæði upp
úr því. Öðru máli gegnir um Sovétríkin. Þau gerðu samning-
inn sem frjálst ríki og hafa meira að segja notað hann til
að veikja aðstöðu þýzka fasismans í mjög þýðingarmiklum
atriðum. Þau hafa tekið frá honum hálft Pólland, eyðilagt
hernaðaraðstöðu þeirra í litlu Eystrasaltsríkjunum og rekið
þaðan erindreka Hitlers, eyðilagt alla möguleika hans á þvi
að skapa sér hernaðaraðstöðu í Finnlandi, brotið á bak aft-
ur yfirráðaaðstöðu hans á Eystrasalti, lokað hemaðarleið
hans til Suður-tJkraínu með því að taka aftur á vald sitt
Bessarabíu, sem Rúmenía hafði hemumið af Rússum eftir
heimsstyrjöldina og norðurhluta Búkóvínu. Öll Austur-Ev-
rópu-pólitík Hitlers hlyti héðan af að hanga í lausu lofti.
Yfir þessu öllu myndu þeir gleðjast, sem þykjast gagnrýna
Rússa af umhyggju fyrir óförum fasismans, ef hugur fylgdi
máli.
Finnlandsstríðið.
Flestir munu nú viðurkenna, að minnsta kosti í hjarta
sínu, að stefna Sovétríkjanna í Finnlandsmálum síðastliðinn
vetur, hafi eingöngu markazt af hemaðarlegum sjónarmið-
um og að afstaða þeirra hafi verið skiljanleg og eðlileg.
Víman er nú mnnin af mönnum, og málin hafa skýrst.
Menn blygðast sín nú fyrir það, hvemig þeir létu, meðan
barizt var í Finnlandi, eins og alltaf er, þegar múgæsingar
em famar að hjaðna, sem æstar haf verið upp af óhlutvönd-
um öflum í óhreinum tilgangi. Svo rólyndir era menn nú
orðnir, að þeir fást varla til að hneykslast að nokkm ráði,
53