Réttur - 01.01.1940, Síða 70

kostnaði. Tekur hann með sýnishorn úr Refsrímum, sumt
ágætar vísur.
Hótelrottur, eftir Guðmund H. Eiríksson, útg. ísafold-
arpr.sm. — Petta eru sjö smásögur: Hátelrottur, Karl
og kerling í koti, Tímóþeus gamli, Miðsumarsdraumur,
í rökkrinu, Ástarþrá, Jólakvöld listamannsins. Sumar
sögurnar eru aðeins rissmyndir, ófullgerðar að sjá. Lík-
legt virðist, að höf. hafi lifandi fyrirmyndir i huga við
það flest.. Hann getur sagt vel frá, en falast stundum
tökin, svo sem í fyrstu sögunni, sem er á kafla full af
siðferðilegum palladómum frá brjósti hans sjálfs innan
um hlutlausu frásögnina. Lengsta sagan, Miðsumars-
draumur, er um svo snjáð og slitið skáldsöguefni, að höf.
tekst ekki að gera neitt merkilegt úr henni. Yið sög-
una um Tímóþeus og rottuungann tekst honum aftur
upp. Pessi höf. gæti hitt á að semja ágætar smásögur.
Heyrði ég í hamrinum II, eftir Sigurjón Friðjónson.
— Petta er 2. h. af þremur í ljóðasafni því, sem Sigur-
jón á Laugum er að birta þessi árin. Flest munu kvæð-
in vera ffá seinni árum, og hann hefur aldrei ort feg-
urr en nú, er elli fer að honum. Hann er maður, sem
fyrr og síðar á ævi hefur ort þau ljóð, sem Einar Ben.
talar um í dúlúðarkvæðum sínum: „Vér eigum söngva
heyrnarheimi yfir, sem hjartað kvað, svo enginn vissi
til”. Nú þegar lífsönn bóndans minnkar, reynir hann að
yrkja þessa söngva hjartans upp á venjulegu íslenzku
máli. Ósjálfrátt verður þó skáldmál hans svo fágað, óm-
rænt og fjarrænt að venjulegir lesendur eins og ég éiga
erfitt með að festa á því hendur. Eins og huldufófkið
smvgur ljúflingsmálið úr .greipum við raunsæja rannsókn,
og sumir segja svo, áð töfrafegurð þess sé blekking, fyrst
áþreifanleikann skortir, en aðrir, að ekki megi saka
huldufólk um þótt það dyljist hversdagsaugum, né afneita
fegurð og djúphyggju skálds, sem yrkir eins og Lauga-
bóndinn.
70