Morgunblaðið - 07.05.2006, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. MAÍ 2006 57
MINNINGAR
Alltaf er maður jafn
óundirbúinn að mað-
urinn með ljáinn banki
næst upp á hjá okkur.
En svo varð að hann
sótti systur mína í
svefni föstudaginn 3. mars. Kolla var
þriðja í röð átta systkina. Við vorum
fimm alsystkin þegar foreldrar okk-
ar slitu hjónabandi. Við vorum þá
níu, átta, sjö, fimm og eins árs gömul.
Þetta voru erfiðir tímar. Faðir minn
fékk forræði yfir Kollu sem var þá
aðeins sjö ára gömul. Auðvitað varð
eftirsjá hjá okkur, og sérlega Kollu,
að fara frá okkur. Auðvitað skaðaði
það litla stúlku að þurfa að flækjast á
milli heimila en þegar Kolla var 12
ára gömul kom hún til okkar aftur
eftir að móðir okkar fékk forræði yfir
henni á ný.
Oft var glatt á hjalla í stórum hóp.
Okkar leikvöllur var hraunið þar sem
við áttum okkar drauma um annað
en við vorum í raunveruleikanum og
oft síðustu ár hlógum við að þessu
þegar þetta bar á góma. Við fórum
öll ung að vinna vegna erfiðleika
heima við. Móðir okkar giftist aftur
KOLBRÚN DIEGO
HARALDSDÓTTIR
✝ Kolbrún Diegofæddist í Hafn-
arfirði 27. ágúst
1942. Hún lést á
heimili sínu 3. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 16. mars.
og þrjú börn bættust í
hópinn.
Ung kynntist Kolla
manni sínum Sverri
Gauta sem nú er lát-
inn. Þau eignuðust
fjögur börn. Kolla var
ekki óvön að takast á
við erfiðleika. Líf
hennar var ekki alltaf
dans á rósum, þar voru
margir þyrnar. Tím-
inn fer alltaf hringrás.
Börn Kollu og Sverris
þurftu einnig að fara
eftir grunnskóla að
vinna fyrir sér. Já, Kolla gat flúið í
sinn draumaheim. Þar birgði hún sig
upp til að mæta næsta degi.
Síðustu árin varst þú veik og
þurftir að ganga með göngugrind ut-
andyra með súrefniskút í. Bara ég
hefði getað hjálpað þér meira. Þú
varst alltaf svo þakklát.
Elsku systir, ég veit að þér líður
betur í faðmi þeirra sem á undan
hafa farið.
Það sem kom mér til að skrifa
þessa grein um þig, kæra systir, var
að mér fannst ég ekki vera að kveðja
þig fimmtudaginn 16. mars heldur
einhvern annan. Ég votta aldraðri
móður, Jóa, Ester, Varða og Höllu
samúð mína.
Ég kveð þig með söknuði.
Þín minning mun lifa í hjarta
mínu.
Þín systir
Bentína.
Elsku Magga,
virðulegi stjórnarfor-
maður, deildarstjóri,
tengdamóðir og amma. Vinur minn
og vitorðsmaður. Leyfðu mér að
segja nokkur orð eins og þú gerðir
svo oft.
Vistheimilið 1981. Framhalds-
meðferð fíkla stígur sín fyrstu
skref í því sem þá hét „geðbatterí-
ið“. Deigla alls konar hugmynda,
gamalla og nýrra. Gildra og vit-
lausra. Ranghugmynda? Trúvillu?
Tvímælalaust! Allt fékk sitt tæki-
færi nema kannski kreddurnar.
Þarna varstu í essinu þínu. Ekkert
þaggað niður, frekar auglýst eftir
málsvara: Vill virkilega enginn
halda þessu fram? Hvers á glat-
aður málstaður eiginlega að
gjalda?
Sjúkdómur eða löstur? Skapgerð
eða örlög? Primert eða sekúndert?
Þú hélst utan um andstæðurnar.
Hélst spennu á pólunum. Hvesstir
djúpu augun þín á hið einstaka í
MARGRÉT S.
BLÖNDAL
✝ Margrét Sigríð-ur Sölvadóttir
Blöndal geðhjúkr-
unarfræðingur
fæddist í Stokk-
hólmi hinn 7. des.
1939. Hún lést á
heimili sínu hinn 9.
apríl síðastliðinn og
var útför hennar
gerð í kyrrþey, að
ósk hinnar látnu.
hverju máli. Hverjum
manni. Voru sérhags-
munir í húfi? Já svo
sannarlega! Þú
þekktir þá, en þú
nenntir ekki að taka
tillit til þeirra.
Skemmtilegri hnöpp-
um að hneppa!
Þú trúðir því að
það væri hægt að rífa
sig upp úr ónýtum
lífsfarvegi án þess að
gangast undir lóbótó-
míu. Án því sem næst
klínískrar skilyrðing-
ar. Þvert á móti halda upp á hið
óvænta í lífi sínu. Gera daglegt
kraftaverk hins forvitnilega. Sem
engin formúla er til fyrir. Þú lifðir
eftir þessu, þetta varst þú.
Galdranorn? Jújú, einhverjir
hefðu stundum verið til í að brenna
þig, það er nokkuð víst. Leiftrandi
uppreisn og húmor frá klukkan
hálfátta á morgnana til tólf á kvöld-
in. Það gat nú reynt á þolrifin í
okkur hinum. Þrekið þitt og
glettna sjálfgleymið voru að vísu
alveg óskiljanleg. En þú varst
meira hérna-megin-grafar en flest
okkar. Alveg fram á síðasta dag.
Og ert kannski enn, svona á okkar
sístu augnablikum.
Þú rakst þig á nokkur horn á
lífsleiðinni enda sástu ekki alltaf
fyrir. Hugsjónaprakkari. Styggðir
auðvitað einhverjar smásálir. Ekki
var það með ráðum gert (nema
stundum!) en þú kipptir þér heldur
ekkert upp við það. Enginn tími
fyrir smámuni! Fylgi yfir fjöl-
menni. Það henti þig líka að særa
þá sem næst þér stóðu. Það þótti
þér verra. Þú barst þann harm í
hljóði og af virðuleik. Og þér var
fyrirgefið.
Kjörkuð, hvatvís, lífsglöð.
Óhrædd og ótrauð. Innblástur fyrir
litla fólkið. Amma gull!
Fórst alltaf í manngreinarálit,
það var yfirlýst. Vantreystir jöfn-
uði. En mælikvarðinn var hvorki
völd né metorð, ekkert frekar en
þú ásældist sjálf slíkan hégóma. Þú
hafðir lítinn skilning á reglum. Allt
of almenns eðlis, þú hugsaðir ein-
stakt. Það gat til dæmis verið mjög
furðulegt að aka með þér í bíl!
Samt varstu ein af forsjálu meyj-
unum. Varkár á þinn hátt. Spar-
aðir. Áttir alltaf á lampanum, þó
hann brynni dag og nótt.
Ég sakna þín. Og langar að
senda þér þetta að gamni. Ef þú
skyldir hafa lesgleraugun með í
bandi um hálsinn:
Ég þó um nótt mitt andlit undir vegg,
undir klúrum ljósum himinkarma.
Stjörnugeislinn salt á axaregg,
áman kólnar fleytifull við barma.
Kirfilega hliðið læst með lás,
og láðið hart í samvisku og aga,
hreins líns sannleik betri burðarás,
birtist okkur varla um þessa daga.
Í ámu leysist stjarnan líkt og salt,
lokar myrkrið svölum fleti kyrrum,
hreinni er dauðinn, saltara ólán allt,
einlægari jörðin og skelfilegri en fyrrum.
(Osip Mandelstam.)
Sigurður Ingólfsson.
✝ Oddur Jónssonfæddist á Siglu-
firði 6. desember
1930. Hann lést 27.
mars síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Jóns
Oddssonar, útvegs-
bónda á Siglunesi,
og Báru Tryggva-
dóttur. Bróðir Odds
er Einar, f. 1932.
Árið 1954 kvænist
Oddur Svövu Aðal-
steinsdóttur og
bjuggu þau á Brim-
nesi á Siglunesi til 1959. Þá fluttu
þau til Siglufjarðar og áttu þar
heima eftir það. Börn þeirra, sjö
talsins, eru: 1) Aðalsteinn, f. 1955,
búsettur á Ísafirði. Fyrri kona Lí-
ney Kolbeinsdóttir, þau eiga þrjá
syni. Sambýliskona Aðalsteins er
Sveinsína Sigurgeirsdóttir. 2)
Ásta Jónína, f. 1957, búsett á
Siglufirði, maki Tómas Pétur
Óskarsson, þau eiga þau tvo syni.
3) Jón, f. 1958, d. 2003, búsettur í
Vestmannaeyjum, kvæntur Sig-
ríði Ragnarsdóttur, þau eiga þrjú
börn. 4) Sigurður, f. 1960, býr á
Suðureyri. Fyrri maki Jóna Sig-
ríður Guðmundsdóttir, þau eiga
fjögur börn. Núverandi maki er
Margrét Þórarins-
dóttir. 5) Gunnlaug-
ur, f. 1962, býr á
Siglufirði, maki
Helga Freysdóttir,
þau eiga fjögur
börn. 6) Davíð, f. 10.
desember árið 1975,
lést sama dag. 7)
Bára Pálína, f. 1977,
búsett í Noregi,
sambýlismaður Óm-
ar Örn Sigmarsson,
þau eiga eina dótt-
ur.
Oddur ólst upp á
Siglunesi og sótti barnaskóla á
Siglufirði. Þá fór hann fljótlega að
heiman til vinnu, m.a. í Viðey og á
Keflavíkurflugvelli. En eftir það
var hann m.a. á síld og vann í
Tunnuverksmiðjunni og í Síldar-
verksmiðjunum og við það annað
sem til féll. Í nokkur ár var hann
umsjónarmaður í Barnaskóla
Siglufjarðar. Árið 1968 keypti
Oddur með öðrum trilluna Máv SI
76 og var sjómennskan og fisk-
verkun aðalstarf hans upp frá því.
Vorið 1999 veikist Oddur og
dvaldist eftir það á Heilbrigðis-
stofnun Siglufjarðar.
Útför Odds var gerð frá Siglu-
fjarðarkirkju 8. apríl.
Oddur Jónsson er af þeirri kynslóð
Íslendinga sem tengja þúsund ára
fortíð þjóðarinnar og nútímann sem
hófst á fyrri hluta 20. aldar. Hann var
Siglnesingur í húð og hár og ólst upp í
foreldrahúsum á Siglunesi og tók
strax og hann vettlingi gat valdið
virkan þátt í bústörfum og sjósókn
með föður sínum Jóni Oddssyni
bónda og hákarlaveiðimanni.
Í æsku lærði hann flest það sem
nema mátti til að þekkja náttúruna og
að lifa á harðbýlum stað. Til að hey-
skapurinn lukkaðist á stuttu og um-
hleypingasömu sumri eða fénaðurinn
færist ekki í ótryggri fjörubeit að
vetri varð að kunna góð skil á veðrum
og vindum.
Það sama gilti um sjómennskuna.
Báturinn smíðaður í nausti og svo
urðu menn að þekkja miðin eins og
haglendið heimavið. Róa þangað sem
helst var afla von miðað við árstíð og
hafstrauma. Og þær fiskislóðir voru
ekki sóttar nema þekkja fjöllin í landi
og taka af þeim rétt mið. Og stöðugt
varð að hafa gát á krappri báru og
bliku á lofti.
Þessa þekkingu sem var eins og
lífsþráður eða fjöregg landsmanna í
þúsund ár færði Jón á Nesi í hendur
syni sínum Oddi og hann kom aftur að
mörgu leyti áfram til sona sinna, þeim
Aðalsteini, Jóni, Sigurði og Gunnlaugi
sem allir urðu sjómenn.
Rauðmaga- og grásleppunetin felld
að vetri og lögð snemma vors. Silung-
anet í Neskrók þegar á leið. Læðst að
þekktum selaklöppum og bragðmikið
selaketið snætt með söltuðu spiki.
Harðfiskur og hákarl sjálfsögð fæða
allt árið um kring og gómsæt kríuegg
í lok maí. Ótal ferðir á báti sínum í
Héðinsfjörð í öflun nýmetis úr sjó-
fuglabyggðum eða veiðivatni. Vak-
andi auga á öllu umhverfinu.
Þannig gekk lífið – þar sem mað-
urinn er hluti af náttúrunni og nýtir
gjafir hennar af kappi án þess þó að
ganga of langt.
Útgerð á trillum sem allar báru
nafnið Mávur SI 76 var lífsstarf Odds
þótt hann reyndi fyrir sér á öðrum
sviðum um skeið, svo sem að vera há-
seti á síldarskipi, vinna í síldarverk-
smiðju, tunnuverksmiðju eða við hús-
vörslu í barnaskólanum.
Sjósókn, fiskveiðar og fiskverkun
var það sem Oddur kunni best og
færði honum og fjölskyldu hans
örugga lífsafkomu.
Þó svo að tölvustýrðar veðurspár,
radar, gps-staðsetningartæki og
djúpsjár töfrum líkastar hafi tekið við
af gamalli huglægri þekkingu er
hennar og vökuls auga sífellt þörf.
Réttur skilningur á náttúrunni og til-
finning fyrir öflum hennar er það sem
alltaf gerir gæfumuninn.
Allt er breytingum háð. Hin æva-
forna þekking sem við fluttum með
okkur til landsins og þróuðum í 1100
vetur og sumur er að glatast. Hver
kann lengur að smíða árabát úr reka-
viði eða beita seglum? Svona spurn-
ingar og ýmsar fleiri sem snerta
framtíð sjávarútvegs og rótgróinna
útgerðarbæja eins og Siglufjarðar
vakna í huga mínum þegar veiðimað-
urinn og náttúrubarnið Oddur Jóns-
son er kvaddur úr þessum heimi.
Svövu, eftirlifandi sonum hennar
og dætrunum Ástu og Báru sendi ég
samúðarkveðjur.
Örlygur Kristfinnsson.
ODDUR
JÓNSSON
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
MARGRÉT HERMANNSDÓTTIR
frá Bíldudal,
Þangbakka 8,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Jón Hannesson,
Björn Jónsson, Hallfríður Kristinsdóttir,
Hlynur Þór Björnsson,
Kristín Birna Björnsdóttir,
Margrét Ásdís Björnsdóttir.
Ástkær eiginkona mín og systir,
HELGA ELDON
lést á krabbameinsdeild Landspítalans við Hring-
braut miðvikudaginn 3. maí.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
9. maí kl. 11.00.
Gunnar Guðjónsson,
Sveinn Eldon, Hannele Eldon,
Hlín Eldon,
Einar Eldon
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir, dóttir, systir, mág-
kona, tengdamóðir, tengdadóttir og amma,
MARGRÉT VALLÝ JÓHANNSDÓTTIR,
Bragagötu 36,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 1. maí verður jarðsungin frá Hall-
grímskirkju þriðjudaginn 9. maí kl. 13.00.
Jarðsett verður í Dalvíkurkirkjugarði miðvikudaginn 10. maí kl. 15.00.
Páll Magnússon,
Hlynur Sigursveinsson,
Elísabet Sigursveinsdóttir, Elías Þór Höskuldsson,
Bjarki Sigursveinsson, Betina Carstens,
Friðrikka E. Óskarsdóttir,
Þuríður Jóhannsdóttir, Þórólfur H. Hafstað,
Valgerður María Jóhannsdóttir, Guðmundur Freyr Hansson,
Anna Sigríður Gunnarsdóttir, Magnús Pálsson
og barnabörn.