Morgunblaðið - 03.06.2007, Síða 43

ég með mér að það gerði ekkert til
að fara og skoða. Og þá kom nú
svolítið annað hús í ljós.
Við skoðuðum efri hæðina og
þegar við sáum alla skápana í eld-
húsinu og svo herbergi fyrir okkur
öll og líka tvíburana, sem voru á
leiðinni, ákváðum við að kanna mál-
ið betur. Við fengum húsasmíða-
meistara til þess að skoða húsið
fyrir okkur og hann sagði að þó
ekki væri nema bara fyrir lóðina,
þá ættum við grípa tækifærið. Svo
væri húsið langt í frá ónýtt!
Þegar þarna var komið sögu
töldum við augljóst að húsið væri
eldra en frá 1953 og þegar við
gerðum athugasemd við það ártal í
plöggum fasteignasölunnar, var
okkur sagt að húsið væri skráð í
kerfinu, þegar það var sett niður
við Efstasund, en sennilegast væri
það frá 1906!“
„Við gerðum tilboð í efri hæð
hússins, það voru settar á hana 8,4
milljónir, en því var hvíslað að okk-
ur að það væri hægt að lækka
verðið og það gekk eftir. Við keypt-
um hæðina á 7,6 milljónir. Þessi
viðskipti voru öll hin vinalegustu og
seljendurnir reyndust okkur vel í
hvívetna.“
„Húsið var orðið anzi framlágt
þegar við fluttum inn og viðhald
aðkallandi en við vorum skítblönk
og trössuðum alla hluti eins lengi
og hægt var.
Aðalatriðið var að okkur leið vel
í húsinu. Þegar tvíburarnir voru
litlir sváfu þeir ekkert á nóttunni
og þess vegna fórum við til kíróp-
raktors, sem okkur var sagt að
væri nauðsynlegt þegar um keis-
arabörn er að ræða. Móðir kíróp-
raktorsins var miðill og hún fór að
tala um mjög gamalt hús í sam-
bandi við okkur, þar sem enn gengi
um gott fólk frá fyrri tíð. Við hugs-
uðum svo sem ekkert sérstakt um
það.“
„En svo komu kunningjahjón
okkar að norðan í heimsókn og
gistu og þau urðu margs vör. Þetta
olli okkur engum áhyggjum, en við
vorum forvitin og fengum miðil á
staðinn. Hann sagði ekkert nema
gott hér á ferðinni. Enda hefur
okkur alltaf liðið rosalega vel
hérna.“
Ekki frá 1953, ekki
1906, heldur 1825
„Svo kom að því, að við fórum að
huga að endurbótum á húsinu.
Þetta var haustið 2002 og um líkt
leyti hafði samband við okkur
Freyja Jónsdóttir, sem skrifaði
greinar um gömul hús í Fast-
eignablað Morgunblaðsins. Hún
sagðist vilja skrifa um Efstasund
99 og fræddi okkur á því að húsið
væri frá 1825 og hefði staðið á lóð-
inni Aðalstræti 6.
Á dauða okkur áttum við von en
ekki því að við byggjum í friðuðu
húsi úr Kvosinni. Enginn hafði
minnzt á það við okkur og það kom
hvergi fram í neinum pappírum,
þegar við keyptum.“
„Þessar upplýsingar snertu ein-
hverja sérstaka strengi í okkur.
Það var eins og sagan kallaði til
okkar á einhvern hátt. Sagan er
svo lokkandi! Ég er afskaplega
mikið fyrir gamla hluti. Mér finnst
allt gamalt svo spennandi,“ segir
Eygló.
„Eins og sjá má á makavalinu,“
skýtur Kristinn inn í og hlær.
„Ég er risaeðla í hugsun.“
„Þegar við settumst niður til
þess að velta málinu fyrir okkur,
voru eiginlega tveir möguleikar í
stöðunni. Það kom alveg til greina
að rífa húsið, okkur var sagt að það
yrði auðvelt að fá friðunina af því,
eða gera við það. Þegar við höfðum
kynnzt sögu hússins, fannst okkur
ekki annað koma til greina en að
endurnýja það í sinni gömlu mynd,
þótt við vissum vel að það væri
botnlaust dæmi bæði í tíma og pen-
ingum.“
Í hitteðfyrra var svo byrjað á
austurgaflinum, sem var mest að-
kallandi og nú er framhliðin nýbú-
in. Í samráði við eiganda neðri
hæðarinnar lögðu Eygló og Krist-
inn upp með áætlun um eina hlið á
ári. Næst verður farið í vesturgafl-
inn. Þau segjast hafa verið svo
heppin að fá til starfa iðnaðarmenn
sem njóta trausts á þessu sviði og
standa undir því. Þeir leyfðu hús-
ráðendum að vinna ýmislegt, meðal
annars rifu þau forskalninguna ut-
an af og máluðu glugga, sem spar-
aði þeim peninga.
Samstarfið við húsfriðunarnefnd
hefur verið gott. Þau segjast reikna
með að ytra byrðið og þakið fari í
20 milljónir. Það eru gluggarnir
sem hleypa verðinu upp.
Þau hafa fengið styrki frá Húsa-
friðun og Reykjavíkurborg; sá fyrr-
taldi er skattfrjáls en hinn ekki.
Þau vona, að styrkirnir dugi fyrir
því sértæka og segjast hafa komið
þolanlega út úr gaflinum, en hliðin
er spurningarmerki. Húsafriðun
lagði þeim til sömu upphæð í fram-
hliðina og gaflinn, þótt hliðin sé
mun meiri, 14 gluggar og hurð á
móti fjórum gluggum á gaflinum.
Reykjavíkurborg hækkaði hins veg-
ar sinn hlut. „Þetta er svona dæmi
þar sem maður hefur tilfinningu
fyrir útkomunni en vill ekki
skemma fyrir sér með því að
reikna allt til enda!“
En þau Eygló og Kristinn eru
ekki bara að breyta og bæta að
utanverðu. Þau hafa líka tekið til
hendinni innanhúss. Þau segjast
reyndar hafa fengið fátt teikninga
af húsaskipan innanstokks. „En
það kemur ekki að sök. Við fáum
að ráða ferðinni innanhúss og þótt
freistandi sé að færa þar allt í sem
upprunalegast horf, þá er það ekki
inni í myndinni kostnaðarins vegna.
Við erum líka að koma okkur upp
heimili en ekki safni.“
„Hér var fjórfalt á öllum veggj-
um; menn voru ekkert að fjarlægja
eldra, þegar nýtt kom á. Og inni í
veggjum höfum við fundið eitt og
annað, peninga og geitungabú. Hér
hölluðu flest gólf og hornin voru
skökk. Þetta er endalaust möndl að
koma hlutunum heim og saman.“
Fyrsta herbergið sem þau tóku í
gegn var svefnherbergið og nú er
baðherbergið undir. Og trú hefð
hússins, settu þau peninga í vegg-
ina, en geitungunum gáfu þau eng-
in grið!
„Þetta er alvöru,“ segir Kristinn.
„Þegar ég var að festa klósettið,
þá brotnuðu tvær skrúfur. Það hef
ég ekki séð gerast í Bykótimbrinu
eða þá Húsasmiðjunni. Timbrið
sem við kaupum í dag er svampur
við hliðina á þessu gamla, góða.“
„Það er ofsalega gaman að fikra
sig áfram hér inni. En gallinn er,
að þegar við erum einu sinni byrj-
uð, þá getum við hvergi stoppað.
Þetta er eilífðarverkefni.“
Meiriháttar hús
Á neðri hæð Efstasunds 99 búa
Margrét Hermannsdóttir og Ómar
Herbertsson með tveimur börnum.
Margrét segist hafa frétt sögu
hússins, þegar hún keypti neðri
hæðina fyrir sjö árum og ekki hafi
hún spillt fyrir kaupunum! Þá var
búið að breyta neðri hæðinni í íbúð.
„Þetta er meiri háttar hús og af-
skaplega gott að búa hér,“ segir
Margrét og lýsir sérstakri ánægju
með að húsið skuli nú vera að taka
á sig sína eldri mynd.
Samtöl við Aðalstein Ingólfsson, Margréti
Hermannsdóttur, Eygló Guðnadóttur og
Kristin Gunnarsson.
Árni Óla: Reykjavík fyrri tíma, Skuggsjá
1986.
Freyja Jónsdóttir: Efstasund 99, Fast-
eignablað Morgunblaðsins 12. nóvember
2002.
Guðný Gerður Gunnarsdóttir og Hjörleifur
Stefánsson: Kvosin - byggingarsaga mið-
bæjar Reykjavíkur. Torfusamtökin 1987.

 
 




     


 










  


 


 




    
 



 





 !





 



"












 
!






#$ 
&
 #$ 
&



'!
 

 

 
#$ (

$





       


$
))
* 
"$
!

 
+ 

& 
 
 
 
!$, * 
-
!
 
 
 

 

%* 
"$!
,  * 
-
!
 
 
 

 
(

   
#
$
&










 





 





 



 




 


 !

  



 
!"
#
! 


 ! 


  #$

 



 %
&

 
$% & 
  ( )* 
+ ,& 
  '
(


 
)* " '
(


 
 '
(


 + '
(


 " 


 "
" 


  .

/
 $

 .

/
 $






,



 
 ,


 -
&
 .%& 
 /
/

 


0 
$


! .

%   1*$
0
/ " )$% 
Einu sinni var Í þessum búningi var Efstasund 99 áður en endurbæturnar hófust.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. JÚNÍ 2007 43
Þetta kort er unnið eftir upplýsingum Minjasafns Reykjavíkur. Í Kvosinni standa enn um 60 hús byggð fyrir 1915,
en um 650 í borginni allri. Miðað er við 1915 því eftir brunann það ár var bannað að byggja timburhús í miðbænum.
Hús í Reykjavík reist 1852 og fyrr
BIB is a progressive four-year, full-time business programme taught in English for students
aged 15+ -20 who are preparing for further business studies in a global environment
WWW.VERSLO.I
S
BIB
BACCALAUREATE IN INTERNATIONAL BUSINESS