Morgunblaðið - 25.11.2007, Qupperneq 35

græðslumanna og bænda. En nú eru
þessi viðhorf gerbreytt.
Í raun ræktuðum við ekki nægilega
vel samskiptin við vörslumenn lands-
ins, en á því varð þó mikil breyting
þegar við hófum samstarf við þá und-
ir kjörorðinu bændur græða landið
sem á sér ástralska fyrirmynd.“
Sambúðin við landið
Landgræðslan hefur tekið höndum
saman við ýmis samtök um að stuðla
að meiri nærgætni við viðkvæm gróð-
urlendi. Þrátt fyrir að sífellt fleiri
ferðamenn fari nú um hálendið á
hestum hefur ekki skapast af því
meiri ánauð þar sem nú hefur verið
séð til þess að fóður sé fyrir hendi í
nátthögum. Þá benda þeir Sveinn og
Andrés á farsælt samstarf Land-
græðslu ríkisins og jeppaklúbbsins
4X4, en á vegum klúbbsins eru m.a.
farnar á hverju ári landgræðsluferðir
sem skilað hafa miklum árangri.
Sveinn segir að ekki hafi tekist að
koma á svipuðu samstarfi við vél-
hjólaeigendur. „Þar er svo sann-
arlega pottur brotinn og margir
þeirra gera sér ekki grein fyrir því
hvað þeir eru með skaðleg tæki í klof-
inu.“
Sauðkindin rétthæst
Talið berst næst að sambúð sauð-
kindarinnar, landsins og annarra íbúa
þess. Andrés segir að Íslendingar búi
nú við langfrjálsmannlegustu löggjöf
allra ríkra þjóða um vörslu búfjár.
Sauðkindin eigi hér fyrsta rétt en all-
ir aðrir komi á eftir. Þeir sem vilji
rækta lönd sín verði að girða þau til
þess að verjast ágangi búfjár. Víðast
annars staðar beri fjáreigendum að
sjá til þess að menn verði ekki fyrir
búsifjum af völdum þess. Hann minn-
ir á að samkvæmt elstu löggjöf hafi
bændum borið skylda til að sjá til
þess að fé gengi ekki á annars manns
landi en mikið los hafi komist á þetta
einkum upp úr síðustu heimsstyrjöld
þegar fólki fór fækkandi í sveitum.
Telur hann að þessu verði að breyta,
annars geti sauðfjárræktin bakað sér
óvinsældir víða um land. Þá dragi
þetta úr áhuga fólks á ræktun jarða
þar sem ekki er stundaður hefðbund-
inn búskapur.
Sveinn bendir á að mestur hluti
kindakjöts sé nú framleiddur á lág-
lendi. Bændur sjái yfirleitt til þess að
féð lifi á fjölbreyttum gróðri og það
tryggi bragðgæði kjötsins.
Alþjóðlegur landgræðsluskóli
Utanríkisráðuneytið hefur ákveðið
að stofna til þriggja ára tilrauna-
verkefnis um alþjóðlegan land-
græðsluskóla hér á landi og er hann
rekinn sameiginlega af Landgræðsl-
unni og Landbúnaðarskóla Íslands.
Telur Sveinn þetta mikilsverða af-
mælisgjöf til stofnunarinnar sem sé
nú óðum að alþjóðavæðast. Fyrr á
árinu komu hingað fyrstu nemend-
urnir og voru þeir frá Mongólíu, Tún-
is, Egyptalandi og Úganda. Létu þeir
vel af dvölinni og töldu þeir Sveinn og
Andrés að Íslendingar hefðu einnig
orðið margs vísari af þeim. Nemend-
urnir voru afar ánægðir með dvölina
hér á landi og töldu sig hafa lært mik-
ið af rannsóknaþáttum landgræðslu-
starfsins.
Andrés telur þessa þróun í anda
landgræðsluhugsjónarinnar sem sé
að verða sameiginlegt verkefni mann-
kynsins.
Nú í haust var haldin alþjóðleg ráð-
stefna hér á landi um uppgræðslu
lands. Sögðu flestir þátttakendurnir
mestu skipta þá von, sem menn bæru
í brjósti eftir að hafa séð árangur á
gömlum og nýjum landgræðslu-
svæðum hér á landi.
Ný tækifæri
Nú hefur verið ákveðið að Land-
græðslan flytjist til umhverfisráðu-
neytisins. „Ég sé mörg tækifæri fel-
ast í þessari ákvörðun,“ segir Sveinn.
„Það verður þörf fyrir landgræðslu
hér næstu 100 árin eins og und-
anfarin 100 ár. En forsendurnar
breytast og aðferðirnar. Ræktanlegt
land verður nú sífellt dýrmætara.
Þess vegna ber okkur skylda til að sjá
svo um að því verði viðhaldið hér á
landi.
Tötrum klætt Ísland er ekki eðlileg
ásýnd þess. Hún stafar fyrst og
fremst af mannavöldum og hana ber
að bæta.“
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2007 35
Mér var sögð heldur hrollvekjandisaga í vikunni. Ung stúlka fór á
veitingastað og ætlaði þar á salerni.
Fjórir útlendingar stóðu þar rétt hjá.
Þegar stúlkan gekk áleiðis að salern-
inu kom fimmti útlendingurinn
skyndilega og réðst á stúlkuna,
þvingaði hana inn á eitt salernið og
hugðist koma þar fram vilja sínum
við hana. Mennirnir fjórir komu í
kjölfarið og stóðu sem veggur fyrir
salernisdyrunum, ætluðu greinileg
að taka við þegar sá fyrsti hefði lokið
sér af. Fyrir mikla mildi náði stúlkan
að sleppa. Í annað skipti á sama veit-
ingastað endurtók sagan sig og fyrir
enn meiri mildi slapp stúlkan. Þótt
hún hafi verið svona heppin er ljóst
að árás af þessu tagi setur ævilangt
mark sitt á viðkomandi manneskju
og það hafa ekki allar stúlkur verið
svona heppnar, það hefur komið fram
í fréttum. Er kannski komið svo að
það þurfi að hafa sérstaka vakt við
salerni svo konum sé óhætt að fara
þangað?
Persónulega vil ég taka mjög vel á
móti útlendingum sem hingað koma
til starfa, enda er þar í flestum til-
vikum um að ræða gott fólk. En eng-
inn á að komast upp með svona læp-
samlega hegðun, hverrar þjóðar sem
hann er.
Fróðlegt væri að vita úr hvers kon-
ar umhverfi menn sem gera svona
koma, hver sé bakgrunnur þeirra.
Ætli svona áform um hópnauðgun á
íslenskum konum séu sprottin af fyr-
irfram viðhorfi þessara karla til
kvenna hér - eða til kvenna yfirleitt?
Getur verið að þarna sé um að ræða
öfugsnúin mótmæli gegn íslensku
þjóðfélagi sem þeim finnst þeir
minnimáttar í? Eða eru þarna um
kaldhömruð glæpasamtök að ræða?
Íslenskir karlmenn nauðga konum
vissulega, en ég hef ekki heyrt um að
þeir fari í flokkum utanlands til að
sitja fyrir og nauðga margir saman
einni konu. Slíkt atferli líkist helst
rándýrshegðun. Fróðlegt væri að
vita hvort útlendingar sem nauðga
konum hér fleiri saman séu hlutfalls-
lega fleiri eða færri en íslenskir hóp-
nauðgarar. Hafa ber í huga að ekki er
víst að í heimalöndum manna sem
stunda hópnauðganir hér séu nauðg-
anir skráðar á sama hátt og á Íslandi.
Allt þetta er athugunarvert og ætti
að skoðast sem fyrst og fordómalaust
af þar til bæru fagfólki.
Þjóðlífsþankar | Skipulagðir glæpir?
Hópnauðgarar að verki!
eftir Guðrúnu Guðlaugsdóttur
MIRALE
Síðumúla 33
108 Reykjavík
sími: 517 1020
Opið
mán.–föstud. 11–18
laugardag 11–16
sunnudag 13–16
www.mirale.is
OPIÐ Í DAG
frá kl. 13–16
Fegraðu
þitt heimili!