Skinfaxi - 01.11.1938, Qupperneq 49

SKINFAXI
129
sú sama og eldlegur áluigi æskunnar og hrifning söm
við sig í öllum þessum löndum.
Á ferðum mínum um þessi þjóðlönd iiefi eg með eig-
in augum séð æskuménn þein-a, — í skóla, að leikjum,
á gönguferðum og við iðkanir íþrótta. Eg hefi iðulega
mætt hópum þeirra, — hraustum, íturvöxnum, sól-
hrúnum æskumönnum, syngjandi æskusöngva, stafandi
frá sér lífsgleði og þrótti, og með augun leiftrandi af
eldi sannfæringarinnar um, að þeirra híði mikið, vold-
ugt hlutverk. -—
III.
Það er þetta sem Bretinn hræðist. Hann veit vel, hvert
þessar þjóðir stefna og honum er einnig Ijóst, Iivar
hann sjálfur stendur. Hann sér, að í þessum löndum
er þegar komin á legg ný kynslóð, sem vegna pólitískra
augnhlakna er laus við allar efasemdir um mikilvægi
sitt, og vegna líkamsþjálfunar og hreysti sinnar og
metnaðar, er líkleg lil að reynast brezka Iieimsveldinu
allskæður keppinautur um völdin í heiminum.
í merkri ritgerð i norska tímaritinu Samtiden bend-
ir einn af Stórþingsmönnum norska verkamannaflokks-
ins, hr. Oksvik, á ]æssa liættu, sem lýðræðisrikjunum
er húin í samkeppninni við einræðisríkin. Lýðræðis-
rikin eru þung i vöfum, segir hann, og þegnarnir væru-
kærir. Einræðisríkið er skjótvirkt í ákvörðun og fram-
kvæmd. Einvaldans orð eru þegnunum lög. Fúsir eða
ófúsir Iilýða ]ieir og leggja á sig kvaðir og færa fórnir,
sem fjarri er skapi þegnum lýðfrjálsra landa. En vegna
þessa munar, — vegna þessarar skilyrðislausu einbeit-
ingar allrar starfsorku þegna einræðisríkjanna, að einu
rnarki, ná þau að afkasta miklu meira starfi en jafn-
fiölmennt lýðfrjálst ríki á sama tíma. Og þannig má
búast við, að þau boli lýðræðisþjóðunum, í ríkara og
rikara mæli, frá gæðum jarðarinnar. Höf. telur því, að
timi sé til þess kominn, að lýðfrjálsu, — demókratisku,
9