Skinfaxi - 01.04.1940, Qupperneq 37

SKINFAXI
37
með kaldri skynsemi og viturlegnm röksemdaleiðslum.
Aritið er dásamlegt og með vitinu hefur maðurinn náð
því, að verða herra jarðarinnar. En þó eru það sum
svið tilveru okkar og ýms atriði mannlifsins, sem við
aldrei skiljum án þess að íinna. Þetta orðar það skáld
okkar, sem mesla trú hefur á mannvitinu, Einar Bene-
diktsson, þannig:
Sjálft hugvitið, þekkingin, lijaðnar sem hlekking,
sé hjarta ei með, sem undir slær.
Ungmennafélögin geta unnið stórvirki fyrir heil-
i rigða mótun tilfinningalífs og viljalifs fólksins, með
því, að heina athygli þess og eftirtekt i holla átt. Með
því, að draga liuga fólksins að hollum viðfangsefnum,
er liægt að marka vilja þess og hneigðum stefnu. Það
á að vera uppeldisstarf Umf.
Ungmennafélögin eiga að kenna fólkinu að njóta lífs-
ins eins og siðuðum mönnum sæmir. Siðuðum mönn-
um sæma allskonar lífsnautnir, en þau eru einkenni
þeirra, að þær gera menn andlega iiressa og auka lífs-
þrótt þeirra. Slíkar nautnir eru hollar. Af þeim vaxa
menn.
Einhver hezta ræða, sem ég hef lesið, var eftir hisk-
up einn i Englandi*). Hún var um sakramenti. Bisk-
upinn sagði þar, að sakaramenti væri alll það, sem birti
okkur nálægð guðs. Einum væri þetta sakramenti, öðr-
um hitt. Hann nefndi dæmi, svo sem hljómlistina, sem
hirti mönnum ósýnilega fegurð. Hann nefndi ástina og
skáldskapinn. Og hann sagði að sér væri það sakra-
menti, að sjá vindinn þjóta yfir gróna jörð og grasið
hylgjast.
Ég held að lífsnautnirnar séu næsta skyldar sakra-
mentum þessa hrezka biskups. Þær eru fólgnar í þvi,
að njóta fegurðar lifsins, finna það, að lífið er fagurt
1) Sjá Straunia, febrúar 1928.