Skinfaxi - 01.04.1940, Qupperneq 65

SKINFAXI
65
að koma upp héraðsskólanum í Reykholti, var í undirbún-
ingsnefnd, og gaf skólanum allra einstaklinga mesta fjármuni,
auk ómældrar yiniiu. — Síðuslu árin hefir Vigfús jafnan sótt
„farfuglafundi“ ungmennafélaga, þegar hann hefir dvalið i
Reykjavík, og verið þar hrókur alls fagnaðar. Hann gerðist
fyrstur manna æfifélagi U.M.F.Í., og fór vel á því.
Eg hefi spurt V. G. að þvi, hver af málefnum Umf. verið
hafi mest áhugamál hans. Hann kvað skógrækt og verndun
móðurmálsins hafa verið það, einstakra starfsmála. En þó
taldi hann sjálfan lifandi félagsandann vera sér kærastan, og
þýðingarmestan fyrir einstakling og alþjóð. Það, að æsku-
menn i mótum kynntust hugsjónum, lærðu að meta þær, til-
einkuðu sér þær og fórnuðu þeim orku og efnum, — sam-
eiginlega, hver með öðrum. Eignuðust hugsjónir, viðfangsefni,
starfsfélaga, vini. — Þetta er vafalaust hinn sáluhjálplegi
skilningur á gildi Umf. Hver, sem öðlast hann, getur verið,
eins og Vigfús Guðmundsson, ungur og heitur ungmennafé-
lagi langt fram yfir fimmtugsaldurinn.
Guðmundur Illugason:
A fm œlisk veðja
til Vigfúsar Guðmumissonar.
í hálendan dal við heiðalönd
vill hugurinn stundum snúa.
Enn eru tengd við hann ástarbönd,
— þar æskunnar vinir búa.
Þó vegir liggi um víðan geim,
og víða sé starfsins saga,
er sterk sú taugin, sem togar heim
að túninu bernskudaga.
Þar dvöldum við saman æskuár
— og áin rann milli túna. —
Ólum þar vonir okkar og þrár,
— sem eru víst gleymdar núna.