Skinfaxi - 01.04.1940, Qupperneq 66

66
SKINFAXI
í ánni veiddum og æfðum sund,
og oft vorum þar á kreiki.
Á eyrunum marga ánægjustund
áttum við, glímur og leiki.
En burt er æskan og beggja spor
úr bernsku dal hafa snúið.
Þó fjarri honum liggi förin vor,
hann ferð okkar hefir búið
að veganesti, sem varir bezt
í vanda og hvers kyns þrautum.
Að fyrstu gerð býr maöurinn mest
á manniífsins hálu brautum.
Mjög lítið orð af Flókadal fer,
um fegurð né annan hróður.
En sannað hefirðu það með þér,
að þar sprettur kostagróður.
Er húrraóp glymja til heiðurs þér,
í háreista veizlu salnum,
er hylltur gróður, sem alinn er
í afskekkta fjalladalnum.
Þó kveðju ég sendi, kemur í ljós,
hún kostum ei gerð er nógum.
•Hún er ei blómstrandi eyrarrós,
en aðeins laufblað úr skógum.
Á fimmtugs afmæli er ósk mín sú,
þinn aukist hróður og saga,
og verðir alltaf jafn ungur þú
sem áður, — í gamla daga.
Þó störf séu ólík og áhugamál,
og æfinnar misjöfn saga,
þá leynist þó innst í okkar sál
ylurinn gamalla daga.
Þó við sinn hvorri stöndum á strönd,
og störfum, án þess að kynnast.
1 hálendum dal við heiðalönd
munu hugirnir alltaf finnast.