Skinfaxi - 01.04.1940, Blaðsíða 77

SKINFAXI
77
hefli af ársriti sambandsins. í þvi er ágrip af sögu sainbands-
ins, ritgerðir um borgfirzk efni, skáldskapur eftir borgfirzka
höfunda og ágætar myndir. Er rili'ð U.M.F.B. mjög til sóma,
um efni og allan frágang. Verður að telja skylt og sjálfsagt, að
öll Umf. landsins afli þess i bókasöfn sín.
Telja verður hina brýnustu nauðsyn á, að almenningur kunni
að veita rétta og viðeigandi „hjálp i viðlögum", þegar slys ber
að höndum. Ilefir kunnátta í því breiðzt út fyrir atbeina skáta
og Slysavarnafélagsins. En liandhægar leiðbeiningar fyrir al-
menning hefir skort tilfinnanlega. Nú er bætt úr þessu með
dálítilli bók: Hjálp í viðlögum eftir Jón Oddgeir Jónsson, kunn-
an skátaforingja og nú síðari ár fulltrúa Slysavarnafélagsins,
en hann hefir manna mesta æfingu í að kenna þessi fræði.
Bókin er glögg og góð og ætti að vera til á hverju lieimili.
Jóhannes úr Kötlum er fyrir löngu kominn i töln snjöllustu
og vinsælustu ljóðskálda þjóðarinnar. Meðal ungmennafélaga
eykur það að vonum á vinsældir hans og þá athygli, sem hon-
um er veitt, að hann er í hópi fremstu og ósérplægnustu for-
ystumanna félagsskaparins. Hin nýja ljóðabók hans, Hart er í
heirni, er því vafalaust þegar kunn öllum þorra lesenda Skin-
faxa, en lnin kom út fyrir siðastliðin jól.
Jóhannes er síðþroska og er enn að fara fram. í þessari
sjöttu ljóðabók hans eru sum af beztu kvæðum lians, t. d.
Hvítar kindur og Stjörnufákur, og kvæðið Átján systur, sem
Skinfaxi birti fyrst.
Hulda stendur í fremstu röð íslenzkra rithöfunda, liæði um
afköst og efnismeðferð. Fyrsta bók hennar, lítil ljóðabók,
kom út 1909 og aflaði henni bæði álits og vinsælda. Þau
30 ár, sem síðan eru liðin, hefir lnin gefið út þrettán bæk-
ur i viðbót, Ijóð, æfintýri og skáldsögur. Síðasta og jafnframt
mesta verk henar er skáldsagan Iíalafólk, tvö stór bindi, 729
bls. alls. Skáldsaga þessi ber sömu einkenni og önnur verk
þessarar snjöllu skáldkonu: rómantíska æfintýrafegurð; dýr-
legar náttúrulýsingar; óvenjulega göfgi í mannlýsingum og
kenningum; lindartæra, málmklingjundi íslenzku. Það getur
verið, að dalafólkið hennar sé í raun og veru ekki til, jafn
gegngöfugt og gagnmenntað. Það eru óskir skáldkonunnar
þjóð hennar til handa. En hver tekur ekki hjartanlega und-
ir þær óskir?