Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Blaðsíða 1

SJÓM AN WABLAÐIÐ
VÍKINGUR
34. ÁRGANGUR — 1 .-2. TÖLUBLAÐ 1972
Guöm. Jensson:
Vænleg þróun í sjávarútveginum
EFNISYFIRLIT:
Bls.
Vænleg þróun í sjávarútveginum
G. Jensson 1
Þróun togveiði í Vestur-
Þýzkalandi 4
G. Þorsteinsson
Fiskifrœðingur 4
Dægradvöl á frívaktinni 8
Leiðbeiningar fyrir yfirmenn
á togurum og togbátum 9
Hagnýting fiskimiðanna
innan landhelginnar
Jóhann J. E. Kúld 10
Af Unnarslóð
Jón Steingrímsson 12
Hvernig ýsan hrygnir
Örn Steinsson þýddi 16
Hræðileg sjóferð
Halldór Jónsson þýddi 18
Netatrommla við yfirskiptingu
Loftur Júlíusson þýddi 22
Fiskveiðar í Bandaríkjunum
Gunnar Guömundsson 24
Frumkvöðlar Bylgjunnar 30
öryggismál sjómanna
Páll Guðmundsson 34
Löndun og dreifing
á ferskum fiski
Bergsteinn Bergsteinsson 37
Kirkjan er mjög íburðarmikil
Þormóöur Hjörvar 42
Fjörur í Vestur-
Skaftafellssýslu
Gutinar Magnússon
frá Reynisdal 40
Mary Deare, framhaldssaga
G. Jensson þýddi 49
Forsíðumyndin:
Hinn glæsilegi loðnuveiðifloti í
höfn í Vestmannaeyjum í storm-
inum í febrúarbyrjun.
Ljósmynd: Sigurgeir Jónasson.
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Útgefandi F. F. S. 1. Ritstjórar:
Guðmundur Jensson (áb.) og örn
Steinsson. Ritnefnd: Böðvar Stein-
þórsson, formaður, Henry Hálf-
dansson, varaformaður, Páll Guð-
mundsson, Karl B. Stefánsson, Haf-
steinn Stefánsson, Bergsveinn S.
Bergsveinsson, Helgi Hallvarðs-
son. — Blaðið kemur út einu sinni
í mánuði og kostar árgangurinn
650 kr. Ritstjórn og afgreiðsla er
að Bárugötu 11, Reykjavík. Utaná-
skrift: „Víkingur“, pósthólf 425
Reykjavík. Sími 15653. Prentað í
ísafoldarprentsmiðju hf.
VlKINGUR
Við Islendingar verðum óhjá-
kvæmilega að gera okkur grein
fyrir þeim staðreyndum, að fram-
undan eru tímar erfiðleika og
átaka í efnahagslífinu.
1 þessari grein verður ein-
ungis drepið á okkar innanlands-
viðfangsefni í sjávarútveginum,
sem snertir, aldrei frekar en nú,
nánustu framtíð.
Með aukningu togveiðiflotans
koma ótal vandamál til úrlausnar.
Stökkbreyting sú, sem átti sér
stað í togaraútgerðinni upp úr
1946 virtist af sumum aðilum
harla geigvænleg; nýsköpunar-
togararnir streymdu inn í landið
af færibandi næstu fimm árin,
um fjörutíu að tölu, yfir tvöfallt
stærri en þeir gömlu og „stríðs-
þreyttu“ fleyturnar, sem við átt-
um fyrir, — þó drjúgum afkasta-
meiri en hinir gömlu vegna stærð-
ar sinnar og sjóhæfni. Að öðru
leyti var tækniútbúnaður þeirra
að mestu óbreyttur.
Þá varð einnig stökkbreyting
hvað bátaútveginn snerti og
tók endurnýjun þeirra aðra
stökkbreytingu, þegar síldveiði-
bátunum fjölgaði með eindæm-
um á síldarárunum upp úr 1960.
Fullyrða má, að okkur beri
brýn nauðsyn til að líta um far-
inn veg í útgerðarmálunum — og
móta atvinnulíf okkar út frá
þeirri reynslu og áröngrum, sem
við höfum uppskorið í þeim efn-
um, þegar við mótum framtíðar
áætlanir okkar, enda bendir
margt til þess, að sú leið verði
farin.
Stöðugleiki undanfarinna miss-
era og ára í útgerðarmálum hef-
ur ekki verið slíkur, að þess sé
yfirleitt mikill kostur að hjakka
í sama farinu.
Þróunin hefur í mörgum til-
fellum verið frekar háð tilviljun-
um og þeim sveiflum afla og að-
stæðna, sem skapast hafa á hverj-
um tíma og mun tómt mál að
ræða til hlýtar hvort ávallt hafi
verið farnar hinar einu réttu leið-
ir, eða möguleikar rétt nýttir á
sjó eða í landi.
Það mun sameiginlegt með öll-
um þjóðum heims, að þær þarfn-
ast fyrst og fremst öryggis, ekki
sízt á atvinnusviðinu.
Bilið á milli sívaxandi vona og
tilætlunar um afkomumöguleika í
frjálsu þjóðfélagi annarsvegar og
hinsvegar möguleikana til að upp-
fylla þær vonir og kröfur, verður
að brúa á þann hátt að einstak-
lingarnir, sem samfélagið mynda,
viðhaldi því trausti, sem öryggis-
kennd skapar.
Okkur, sem fiskveiði og siglinga-
þjóð dugir skammt hóglífið eitt.
„Það varðar mest til allra orða,
að undirstaða rétt sé fundin“,
sagði eitt sinn einn af okkar
þjóðskörungum.
Fastari tök á þeirri fræðslu og
áróðri, sem okkur er lífsnauðsyn
að efla til þess að endurvekja
áhuga yngri kynslóðarinnar fyrir
góðum og tryggum afkomumögu-
leikum þeirra, sem gera sjó-
mennskuna að sínu lífsstarfi, eru
og verða óaðskiljanlegur þáttur
samfara eflingu skipastólsins.
Sú langskólamenntun, sem
sótzt er eftir í dag og virðist vera
1